سلامت نیوز: «خشونت علیه زنان و دختران، نقض حقوق بشر و روندی علیه توسعه پایدار است؛ امری که در نهایت خسارات بسیاری را برای جوامع به دنبال خواهد داشت و به جایی می‌رسد که دنیا نمی‌تواند این هزینه‌ها را جبران کند». اینها بخشی از سخنان بان کی-مون؛ هشتمین دبیرکل سازمان ملل متحد است که در روز بین‌المللی رفع خشونت علیه زنان در ٢٥ نوامبر به زبان آورد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه سایه، وقتی از اعمال خشونت در مورد زنان صحبت می‌کنیم، در نگاه کلی سه مورد نادیده‌گرفتن حقوق زنان، آسیب‌های روحی در خانواده و سوءاستفاده‌های جنسی در جامعه عنوان می‌شوند که هر یک از این موارد، هم زیرمجموعه‌های متعددی را شامل می‌شوند و هم می‌توانند به اشکال مختلف، بار هم‌پوشانی هم را به دوش بکشند. در آخرین گزارش ارائه‌شده از سوی سازمان بهداشت جهانی موسوم به WHO یکی از هر سه زن یعنی چیزی حدود ٣٥درصد جمعیت زنان جهان، به نوعی مورد خشونت واقع شده‌اند. در آمار دیگری که از سوی مرکز مشارکت زنان به عنوان نیروی کار موسوم به WLFP در وب‌سایت رسمی بانک جهانی آمده است، می‌خوانیم: «میزان اشتغال زنان در جهان، بین سال‌های ٢٠١٠ تا ٢٠١٣ از حدود ٥٧درصد به ٥٣درصد رسیده که این افت فاحش، نشانه روشنی از روند زیر پا گذاشتن حقوق زنان، به جای رشد، در این حوزه است».
از این دست نمونه‌ها در تضییع حقوق زنان بسیار دیده می‌شود و اگر کمی اهل جست‌وجو بنابر تحقیقات مستند و مستدل باشید، در مراکز داده‌پردازی جهان، موارد قابل توجهی را خواهید یافت؛ کمااینکه مصادیق گویایی از آن هم دوروبرمان در حال وقوع است و گاه بی هیچ واکنشی از کنارشان می‌گذریم. به تازگی اعلام شده که با دیدن کارتن‌خواب‌ها می‌توان با مامورین شهرداری تماس گرفت تا در سریع‌ترین زمان، آنها را به گرم‌خانه‌ها منتقل کنند؛ مراکزی که در بسیاری کشورها با عنوان Homeless shelter از آنها یاد می‌شود.
بد نیست در آستانه طرح‌ریزی چنین امکانی هم‌زمان با سردشدن بیش از اندازه هوا و البته مصادف‌شدن شروع این طرح با روز بین‌المللی رفع خشونت علیه زنان، نگاهی داشته باشیم به وضعیت زنان بی‌خانمان و فقیری که در بحبوحه بحث‌های مقابله با انواع خشونت‌های پیدا و پنهان جامعه علیه آنها، نادیده گرفته می‌شوند و به حساب نمی‌آیند.
اینکه تکلیف این زنان و دختران در روزهای پس از فروکش‌کردن سرما و یخبندان چه خواهد شد و اینکه در این مجادلات متفکرانه، اساسا سهم این دسته از زنان در بازپس‌گیری حقوق «بانوان» از جامعه، چقدر است؟ فاطمه دانشور؛ عضو شورای شهر تهران در گزارشی منتشره در خبرگزاری مهر در تاریخ ٢٥ آبان‌ماه سال جاری گفته بود: «سال ١٣٨٦ آمار کارتن‌خواب‌های معتاد زیر دوهزار نفر بود؛ اما بعد از آن افزایش معناداری پیدا کرد. متاسفانه هرسال چهار-پنج‌هزار نفر به این مجموعه اضافه شد که این افزایش چندبرابری، ناشی از افزایش قیمت‌ها و تورم بود».
در مطلب دیگری که نشریه پیام ابراهیم با عنوان «تحلیلی بر کارتن‌خوابی زنان در ایران» منتشر کرد، آمده بود: «بنابر گزارش‌های موجود، بیش از ١٥هزار نفر بی‌خانمان در شهر تهران حضور دارند. ١٥ تا ٢٠درصد این افراد را زنان تشکیل می‌دهند (جهانگیری‌فر، ١٣٩٣) به گفته معاون خدمات اجتماعی سازمان رفاه و مشارکت‌های اجتماعی، شهردار تهران آقای جهانگیری‌فر، میانگین سن زنان کارتن‌خواب شهر به ١٧ و ١٨سال کاهش یافته است». در این سال‌ها گزارش‌های مشابهی در دوره‌های مختلف و حضور افراد گوناگون بر راس امور ذی‌ربط منتشر شده اما نتیجه برای رفع و کاهش این‌گونه مشکلات چه بوده است؟ در مورد تعداد زنان کارتن‌خواب ایران آمار موجه و جدیدی در دست نیست؛ اما می‌توان عنوان کرد، وقتی به مسائلی همچون رفع تبعیض‌های جنسیتی، مقابله با خشونت علیه زنان و بهبود شرایط زیستی برای این گروه از جامعه صحبت می‌شود، خوب است که به زنان کارتن‌خواب هم توجهی جدی داشت. در گزارشی که در رسانه خبررسان Mashable در تاریخ ١٣ آپریل ٢٠١٦ منتشر شد، می‌خوانیم: «آمارهای تخمینی نشان می‌دهد که حدود ٦٣درصد زنان بی‌خانمان در جهان یعنی یکی از هر چهار نفرشان، قربانیان رفتارهای خشونت‌آمیز هستند».
در ادامه همین گزارش آمده است: «از آنجا که وضعیت شغلی و مالی برای بسیاری از زنان در کشورهای مختلف، باثبات و ایمن نیست، این گروه بیشتر در معرض آسیب‌ها هستند و اگر نتوانند خشونت‌های رفتاری و کلامی خانواده و محل کار را تحمل کنند، چاره‌ای جز پناه‌بردن به خیابان‌ها نخواهند داشت».
آماری تکان‌دهنده از جامعه بی‌خانمان‌های آمریکا در سال ٢٠١٦ نشان می‌دهد که ١٠درصد زنان کارتن‌خواب این کشور، در اثر کاهش دما و برودت بیش از حد هوا، در بازه یک‌ساله منتهی به این گزارش جان باخته‌اند که نگرانی گروه‌های حامی فقرا و NGOهای مرتبط را به دنبال داشته است. مجموعه غیر دولتی Atlascorps که در زمینه کارهای خیرخواهانه برای بی‌خانمان‌ها فعالیت می‌کند نیز در گزارش اخیر خود که در ماه‌های پایانی سال ٢٠١٥ به چاپ رسید، آورد: «سردشدن هوا، معضلی چالش‌براگیز برای همه کشورهایی است که با صعود آماری تعداد بی‌خانمان‌ها روبه‌رو هستند و مراکز غیر دولتی نمی‌توانند پاسخگوی رفع نیازهای این جمعیت رو به افزایش باشند. برای مثال، وقتی در مصر بیش از ١٥میلیون نفر در زاغه‌ها به سر می‌برند، به راحتی نمی‌توان در سه تا شش ماه سرد سال، امنیت سلامتی، غذایی و گرمایی آنها را تنها با حمایت چند گروه خیرخواهانه مردمی تامین کرد». شاید بهتر باشد به جای امکان‌های مفید اما کوتاه‌مدتی چون اسکان در گرم‌خانه‌ها، به فکر چاره‌ای بود تا ضمن بهبود شرایط امن برای حضور زنان در خانه و جامعه، از میزان گسترش بی‌خانمان‌های ناشی از فقر و خشونت‌های خانوادگی جلوگیری کرد.
نظر شما