دبیر کل خانه پرستار در چهارمین نامه سرگشاده به ریاست محترم جمهوری خواستار توجه به مسائل و مشکلات مبتلا به جامعه پرستاری کشور شد.

چهارمین نامه سرگشاده دبیر كل خانه پرستار به رئیس جمهور

سلامت نیوز: دبیر کل خانه پرستار در چهارمین نامه سرگشاده به ریاست محترم جمهوری خواستار توجه به مسائل و مشکلات مبتلا به جامعه پرستاری کشور شد.


به گزارش سلامت نیوز به نقل از پایگاه اطلاع رسانی سازمان نظام پرستاری ، متن کامل نامه محمد شریفی مقدم دبیرکل خانه پرستار به شرح زیر می باشد:

جناب آقای دكتر روحانی رئیس محترم جمهوری اسلامی ایران
با عرض سلام و تحیات
برخورداری از سلامتی جزء حقوق مردم و تأمین سلامت جامعه یك تكلیف حاكمیتی است. بدون شك پرستاران به عنوان گروهی كه با تلاش های شبانه روزی بیشترین خدمات بهداشتی و درمانی را به مردم عزیز ارایه می نمایند و بی شك موثرترین گروه در عرصه نظام سلامت محسوب می شوند. لیكن علیرغم تمامی تلاش های ممكن و صرف بالاترین وقت برای بیماران باز هم مردم از دریافت حداقل خدمات پرستاری محروم و گاهاً به همین دلیل دچار خسارات جبران ناپذیر می شوند. مسلماً تأثیر زیان های واقعی ناشی از این امر در افكار عمومی باعث بی اعتمادی هرچه بیشتر به سیستم بهداشتی درمانی خواهد شد لذا بهتر است در فضای تخصصی در این مورد بحث و مداقه صورت پذیرد. از طرفی علیرغم تمامی سعی و تلاش گروه پرستاری و تحمل فشارهای سنگین ناشی از كار و اضافه كار اجباری، فرسایش روحی و جسمی ناشی از كار سخت و زیان آور پرستاری و به دنبال آن مستهلك شدن زود هنگام پرستاران، بازهم دریافت كنندگان خدمت از حداقل خدمات پرستاری محرومند! آیا از خود پرسیده اید چرا؟
بدون شك علت را بایستی در نحوه برنامه ریزی ها، تصمیم گیری ها، سیاست گذاری ها و نگرش مسئولین مربوطه در حوزه سلامت جستجو كرد كه در حقیقت نتوانسته اند و یا نخواسته اند ساز و كاری فراهم نمایند تا مردم عزیز از خدمات كافی و ایمن پرستاری برخوردار شوند.
جامعه پرستاری كشور و بخش عظیمی از مردم به امید تحقق شعار دولت تدبیر و امید در خصوص بهداشت و درمان و تحول در سلامت پای صندوق های رای رفتند و زمانی امیدوارتر شدند كه بعد از شكل گیری دولت، حضرتعالی سلامت را به عنوان اولویت اول اعلام فرمودید و پیرو آن طرحی موسوم به « تحول نظام سلامت » البته بدون مشورت با صاحب نظران بهداشت و درمان، اقتصاد بهداشت، مدیریت و صاحبان فرآیند و با زمینه كارشناسی بسیار ضعیف و صرفاً با پشتیبانی قوی مالی و با تخصیص هزاران میلیارد تومان از محل هدفمند كردن یارانه، ارزش افزوده و سایر منابع به سرعت در مجلس مصوب و توسط وزیر محترم بهداشت ابلاغ و با عجله و بدون بستر سازی و به صورت غیر قابل تصور و مرموزی شكل اجرایی به خود گرفت!!
مرحله اول و دوم اجرایی تا حدودی رضایت نسبی مردم را جلب نمود ولی هدف اصلی و پنهان طراحان در مرحله سوم بود كه تحت عنوان واقعی كردن تعرفه ها و به بهانه های واهی جمع كردن زیر میزی ها، كاهش پرداخت از جیب مردم و ... منابع هنگفتی از طرح تحول را به سمت گروهی قلیل و خاص سوق داد در نتیجه  این نحوه پرداخت باعث افزایش اختلاف در پرداخت بین گروه های پزشكی، پرستاری و پیرا پزشكی تا 100 برابر شد به نحوی كه در آمد پزشكان به چند ده و حتی چند صد میلیون تومان در ماه رسید. پدیده ای كه در دنیا بی سابقه است و می تواند به ثبت جهانی برسد و مدال شوم افتخارش را هم بایستی به طراحان این طرح داد كه توانستند با زیركی ركوردی عجیب و بی سابقه را در بحث اختلاف طبقاتی در پرداخت ها در دنیا ایجاد نمایند!!
پرداخت های نجومی به گروهی خاص باعث عمیق تر شدن شكاف طبقاتی در نظام سلامت و حتی جامعه شد. این در حالی است كه كارگران و حتی پرستاران در بخش خصوصی با حداقل حقوق قانون كار امرار معاش می كنند و درهمان منطقه محرومی كه یك متخصص چند صد میلیون تومان دریافت می نماید بسیاری از كارگران، كارمندان و اهالی محتاج چند صد هزار تومان و گاهاً چند ده هزار تومان برای گذران زندگیشان هستند!! این موضوع را با كدام عدالت اجتماعی تعبیر می كنید؟!


آقای رئیس جمهور!
آنهایی كه دغدغه مردم و نظام سلامت را دارند و دلسوزانی كه وضع نابسامان امروز  طرح تحول را پیش بینی می كردند از همان ابتدا هشدارهای لازم را داده و زنگ خطر را به صدا در آوردند تا شاید مسئولین و دولت مردان نسبت به این خطر حساس شوند ولی متاسفانه به جای توجه به افراد و گروه هایی كه نقدی دلسوزانه داشتند با صرف بخشی از همین منابع برای تبلیغات غیر واقعی، سانسور و بدون توجه به سیل اعتراضات سراسری به بیراهه پیمایی این طرح نافرجام ادامه دادند.
مع الوصف امروز قاطبه جامعه بزرگ پرستاری كشور به عنوان گروهی كه بیشترین خدمات بهداشتی را به مردم عزیز ارائه می نماید و سنگینی بار سلامت را بر دوش می كشد، از عملكرد وزارت بهداشت در حوزه پرستاری به شدت ناراضی بوده ،این نارضایتی به شكل های مختلف بروز و ظهور می نماید. آنچه كه باعث زمین گیر شدن پرستاری شده بیشتر موانع خدمتی است كه علی رغم همه تلاش های كاركنان پرستاری بازهم مردم از حداقل مراقبت های پرستاری محروم مانده اند و دلیل اصلی این مشكلات عدم توجه مسئولین بیمارستان ها، دانشگاه های علوم پزشكی و وزارت بهداشت و درمان است كه در عرض 3.5 سال گذشته نه تنها عزمی برای رفع موانع خدمتی جامعه پرستاری نداشته بلكه با طرح های پرستار ستیز باعث تضعیف و تحقیر پرستاری كشور شده اند و لذا در ذهن و خاطره پرستاری این بازه زمانی به عنوان دوران سیاه پرستاری ثبت شده است.

آری دوران استبداد سیاه برای پرستاری در وزارت بهداشت دولت یازدهم رقم خورد، برخوردهایی كه با پرستاری شد طی 30 سال گذشته بی سابقه بود، از احضار فعالین  صنفی به سیستم های امنیتی، تا فشارهای حراستی گرفته و رد صلاحیت های فعالین صنفی به صورت بی سابقه در انتخابات صنفی پرستاران، تعلیق از كار، تهدید به شكل های مختلف و برخوردهای حذفی و سلبی محصول نگاه قلدرمآبانه وزارت بهداشت با پرستاری و پرستاران مظلوم كشور در دولت یازدهم بود. تفكری كه  در برخورد ناشایست وزیر بهداشت با فرماندار بدره خود را نشان داد، طی 4 سال گذشته و به صورت پنهان و آشكار بر نظام بهداشت و درمان كشور سایه افكنده است ولی پرستاران مظلوم تحمل كردند و دم بر نیاوردند، لیكن جامعه پرستاری كشور به هیچ عنوان این دوران سیاه را فراموش نخواهد كرد.
در ادامه پرستاران كشور ضمن یأس و نا امیدی از حل مشكلاتشان توسط مسئولین وزارت بهداشت شروع به انعكاس مشكلات به سایر نهادها، دستگاه ها و سیستم ها نمودند از جمله بخش هایی از نهاد ریاست جمهوری، سازمان مدیریت، معاون اول رئیس جمهور و حتی حضرتعالی؛ تا شاید گره ای از مصائب پرستاری باز شود ولی افسوس از حتی یك جواب مثبت!!
نه تنها به مكاتبات توجهی نشد كه هیچ بلكه بنا به عرف سنوات گذشته جامعه پرستاری كشور انتظار داشتند افتخار دیدار رئیس جمهورشان در مراسم سالیانه روز پرستار را داشته باشند ولی علیرغم چشم انتظاری 4 ساله پرستاری كشور و پیگیری های نظام پرستاری و در حالیكه آخرین سال روز پرستار در این دولت بود بازهم توفیق دیدار با حضرتعالی حاصل نشد. نمی دانم چرا؟ آیا زحمات و خدمات گسترده پرستاران توسط حضرتعالی دیده نشد؟ یا این كه خدمات پرستاران آنقدر در اولویت نبود كه دیده شود؟ و یا شاید همان تفكر و قدرت

مطلقه بر وزارت بهداشت و درمان مانع شد! یا شاید همان گروه قلیل 5 درصدی كه با در دست داشتن قدرت به نحوی منابع ثروت در نظام سلامت را نیز به دست گرفته و با این ابزار مفسده خیز و با لابی های مختلف خود را بر نظام سلامت تحمیل نموده اند موجب چنین امری شدند.
حال آنكه این ها فقط 5% از جمعیت بزرگ بهداشت و درمان و ذره ای كوچك از مردم هستند كه منابع كثیری از بیت المال در دولت تدبیر و امید به جیبشان سرازیر شده است. شاید بهتر باشد بدانید در تمام دنیا پرستاران به عنوان قشری فرهیخته شأنی متناسب با پزشكان دارند.
اینجا این سوال در ذهن متبادر میگردد كه آیا خانواده بزرگ پرستاری كشور جزو رعایای تحت سرپرستی دولت نیستند كه ارزش یك دیدار را نداشته باشند؟!
لازم به ذكر است این چهارمین نامه سرگشاده خانه پرستار به عنوان نماینده بخشی از پرستاران كشور به حضرتعالی است كه محتوی مكاتبات مورد تأیید قاطبه جامعه پرستاری كشور نیز می باشد اولین نامه تهیه شده برای جنابعالی در فرصتی كوتاه مورد تأیید 24 هزار پرستار قرار گرفت ولی دریغ از بذل توجه!

جناب آقای دكتر روحانی
به بهانه كمبود كادر پرستاری اقدام به دو برابر كردن ظرفیت دانشكده های پرستاری، طرح شبهه بر انگیز تربیت پرستار بیمارستانی و تربیت كمك پرستار و در آخرین اقدام طرح محدود كننده صلاحیت حرفه ای پرستاران توسط سیستم دولتی و پزشكان نمودند. در حالیكه هزاران نفر پرستار فارغ التحصیل بیكار و صدها پرستار كه از سرمایه های این كشور بودند مهاجرت كرده و گروهی از پرستاران خانه نشین و تعدادی دیگر در سایر مشاغل و آنهایی هم كه ناچاراً شاغلند بیش از 98% از شغلشان ناراضی اند.در حقیقت باید گفت دلیل كمبود نیروی پرستاری محدودیت های استخدام، ناكارآمدی وزارت بهداشت در جذب، حفظ و ابقای نیروی انسانی، شرایط سخت و كاهش جذابیت های حرفه ای است كه آن وزارت به ظاهر موفق! نتوانسته و یا نخواسته با این همه منابع كثیر به آن ورود نماید و در جهت تامین سلامت واقعی مردم گام بردارد.
و در نتیجه گسیل هزاران میلیارد تومان كه می توانست منشاء بسیاری از تحولات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در كشور باشد، امروز شاهد معوقات یكساله، نارضایتی گسترده كاركنان بهداشت و درمان حتی پزشكان و ناكارآمدی طرح مزبور هستیم. جای تأسف است كه مسئولین امر به جای بكارگیری نظر كارشناسان برای بررسی عملی این بحران ایجاد شده بیشتر به دنبال كتمان حقیقت و معلول بوده و به جای پرداختن به علت مشكلات، بیشتر به دنبال محل های پرداخت جدید به هر طریق ممكن می باشند كه این معوقات را كم نمایند. غافل از اینكه این سونامی متوقف نمی شود و اینگونه پرداخت ها به مثابه مخدری است كه به جز ورشكستگی، خانمان سوزی و ویرانی نظام های اقتصادی، اجتماعی كشور حاصل دیگری نخواهد داشت.
در نهایت معروض می دارد جامعه پرستاری كشور جز دغدغه خدمت به مردم عزیز سودای دیگری ندارد و خواسته اصلی گروه پرستاری برقراری عدالت همه جانبه، رفع تبعیض های فاحش و اجرای قوانین بر زمین مانده پرستاری است كه البته در ماه های پایانی دولت امید زیادی نیز به حل مشكلاتشان نمی رود لیكن بر حسب وظیفه ذاتی و رسالت صنفی، مطلب را به استحضار عالی می رسانم شاید مورد عنایت حضرتعالی قرار گیرد.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha