به گزارش روابط عمومی مركز مطالعات و پژوهشهای جمعیتی آسیا و اقیانوسیه، شهلا كاظمیپور در خصوص میزان تعامل میان خانواده و شبكه خویشاوندی در ایران گفت:
یكی از بهترین شاخصهای شدت ارتباط و تعادل میان خانواده و شبكه خویشاوندی در ایران، مانند بسیاری از جمعیتهای جنوب آسیا و منطقه خاورمیانه، همسرگزینی از میان خویشاوندان است؛ همسرگزینی از میان خویشان از دیرباز در ایران امری متداول بوده و بعضاً اینگونه وصلتها بر پایه برخی از ملاحظات اقتصادی و اجتماعی صورت میگرفته است.
وی افزود: نتایج یك مطالعه كه بر اساس دادههای بررسی تحولات باروری در ایران انجام گرفته است، نشان میدهد كه ازدواج خویشاوندی در ایران همبستگی شدیدی با سن پایینتر ازدواج دارد و بر عكس، بهبود و ارتقاء پایگاه زنان (از نظر آموزش و اشتغال) احتمال این نوع ازدواج را كاهش میدهد.
معاون پژوهشی مركز مطالعات و پژوهشهای جمعیتی آسیا و اقیانوسیه با اشاره به تحقیقات جدید انجام شده، اظهار داشت: ارزیابی آمارهای جدید نشان میدهد كه میزان ازدواجهای فامیلی در ایران رو به كاهش است.
وی ادامه داد: از جمله ابعاد دیگر الگوی سنتی خانواده در ایران این بود كه غالباً شوهر با خویشان خود ارتباط نزدیكی داشت و همسكنایی زوج بعد از ازدواج با خانواده پدر شوهر امری رایج بود؛ به نظر میرسد كه در پاسخ به نیروهای مدرن، تغییر این بُعد از خانواده در ایران با سرعتی بیشتر و قبل از تغییر دیگر ابعاد صورت پذیرفته است و امروزه بیشتر زوجهای ایرانی در خانوادههایی نو مكان سكونت دارند.
كاظمیپور در خصوص تأثیر این تعاملات در تداوم شبكه خویشاوندی گفت: با وجود این تغییر، تعاملات اقتصادی و اجتماعی میان خانواده و شبكه خویشاوندی همچنان تداوم دارد و انتظار میرود زوجهایی كه بلافاصله بعد از ازدواج با حداقل یكی از اعضاء خویشاوندان خود زندگی میكنند، باروری بالاتری داشته است.
علاقهمندان برای كسب اطلاعات بیشتر میتوانند به سایت مركز مطالعات و پژوهشهای جمعیتی آسیا و اقیانوسیه به نشانی www.psrc.ac.ir مراجعه كنند.
نظر شما