جنگ های امروزی علیه کودکان، اساسی ترین اصول حمایت از کودکان را زیر پا گذاشته اند

سلامت نیوز-*گیرت کاپالاری:ماه مارس امسال سالگرد چند واقعه مهم بود:هفت سال از جنگ علیه کودکان در سوریه گذشت سه سال از جنگ علیه کودکان در یمن گذشتچه کسی این تاریخ ها را ثبت می کند؟ چه کسی به آنها اهمیت می دهد؟
 
به گزارش سلامت نیوز به نقل از مرکز اطلاعات سازمان ملل درایران به نظر می رسد که آگاهی عمومی نسبت به وظیفه مشترک همه ما برای حمایت از کودکان به تدریج کمرنگ شده و این امر منجر به بی تفاوتی جهان به خشونت های فاحش و فزاینده گردیده است.

بدتر از همه اینکه، به نظر میرسد همه ما نسبت به این حقیقت که جهان آینده مملو از انسان هایی خواهد بود( شامل 1 کودک از هر 5 کودکی که امروز در منازعات خاورمیانه و شمال آفریقا زندگی می کنند)،که تجربه ی دست اول از نظامی بین الملل دارند که از آسیب پذیرتر اقشارحمایت نمی کند و به کسانی که به کودکان حمله می کنند اجازه می دهد، همچنان از این اقدامات سود ببرند.


جنگ در سوریه و یمن نشانگر شتاب از دست دادن این آگاهی مشترک است. امروزه، فقدان خشم عمومی در مقیاس وسیع، زمانی که کودکان مورد حمله قرار می گیرند و وقتی غفلت از آنچه اتفاق می افتد غیر ممکن به نظر می رسد، ، یک شاخص تاسف بار است. از آن نیز بدتر، فقدان اقدامات سیاسی موثر است.
هفت سال پیش، در آغاز یک جنگ خونین که همچنان ادامه دارد، دو کودک در سوریه کشته شدند و مرگ آنان اعتراض های شدیدی را برانگیخت. چهار سال بعد، جنگی خشونت بار این بار در یمن شروع شد. در سال 2014، هنگامی که یک میلیون کودک سوری پناهنده شدند، انتظار می رفت که این اتفاق وجدان جهانیان را به لرزه در آورد.

امروز تعداد این کودکان، دو میلیون 500 هزارنفر شده است. در یمن، هر 10 دقیقه یک بار یک کودک به دلیل یکی از بیماری های قابل پیشگیری از بین می رود. پیشرفت هایی که قبلا در حوزه  بیماری های کودکان مانند فلج اطفال، وبا و دیفتری به دست آمده بود، به طرز چشمگیری به عقب بازگشته است. در 2016، یونیسف اعلام کرد که رنج کودکان در سوریه و یمن به بالاترین حد خود رسیده است و احتمالا نمی تواند بدتر از آن شود. اما 2017 با کشته و یا معلولیت مادام العمر بیش از 2000 کودک، از سال های قبل نیز خشونت بار تر شد.

تصاویر این درگیری ها همه جا موجود است. بعضی از آنها "پربازدیدترین" شده اند: پیکر بی جان آیلان، پسر سه ساله سوری بر ساحل دریا در حالی که سعی  داشته خود را نجات دهد. عمران، پسر بچه پنج ساله، که در صندلی عقب یک آمبولانس مرعوب و وحشت زده نشسته و چهره اش پر از گرد و غبار ناشی از انفجار خانه بمب گذاری شده شان در شهر آلپو سوریه است؛ بوتاینا، دختر بچه یمنی که صورتش کاملا کبود است؛ کودکانی با جثه های نحیف و با چشمانی باز و پر وحشت، که بخاطر گرسنگی ساخته دست بشر از دنیا می روند.
در 1989، کشورهای جهان به اتفاق آراء کنوانسیون بین المللی حقوق کودک را تصویب کردند.


 اما اکنون آن رهبری سیاسی چه شده است؟
هفت سال گذشته در تاریخ به عنوان یک "جنگ بی سابقه علیه کودکان"، ثبت خواهد شد. پیکاری شرورانه در فرومایه ترین سطوح وحشت، برای قتل، برای وحشیگری.


جنگ در سوریه و یمن تنها نمونه هایی از وقایعی هستند که در آنها  در هر دقیقه از هر روز،  پایه ای ترین اصول حمایت ازکودکان پایمال می شود. اما همچنان بسیاری دیگر از منازعات و موقعیت هایی با خشونت های شدید، با بی رحمی هایی مشابه علیه کودکان، در سرتا سر جهان وجود دارد.


کسانی که مستقیما مسئول این جنگ ها علیه کودکان هستند؛ کسانی که به طور غیر مستقیم از درگیری و خشونت های شدید حمایت می کنند؛ کسانی که ناظر بر این اتفاقات هستند و بر روی آن ها چشم می پوشند، ارزش ها و قوانین انسانی را که روح بشری مشترک ما را به هم پیوند می زند، کنار می گذارند: قوانین و اصول بین المللی حقوق بشر و قوانین بشردوستانه که کودکان را تحت هر شرایطی حمایت می کند: تعهداتی که دولت ها، چندین دهه پیش ملزم به اجرای آنها شدند. در جهان امروز، این قوانین، این اصول و ارزش های انسانی ما از هر زمان دیگری اهمیت بسیار بیشتری دارد. حمایت ازکودکان در هر شرایطی از اولویت های غیر قابل مذاکره است. جنگ علیه کودکان، جنگ علیه بشریت، گزینه ای غیر قابل انتخاب است.


یونیسف و جامعه حامی کودکان،  به تلاش خود برای شنیده شدن صدای کودکان ادامه  می دهند و به طور خستگی ناپذیری به ترویج اصول بنیادی و اساسی حمایت از کودکان می پردازند. در غیاب رهبری سیاسی جهان، چه اقدام دیگری وجود دارد که هر یک از ما می تواند و باید انجام دهد؟
تلاش های ما به تنهایی، هرگز جنگ علیه کودکان را متوقف نخواهد کرد.

*مدیر منطقه ای یونیسف در خاورمیانه و شمال آفریقا

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha