سلامت نیوز:گرچه داستان ناباروری با پیشرفت‌های شگرف علمی و پزشكی در حوزه درمان ناباروری در بسیاری موارد با خوشی به پایان می‌رسد، اما رسیدن به نتیجه شیرین نهایی در مسیر درمان، نمی‌تواند مانع آن بشود كه زندگی زوجین نابارور با چالش‌های روانی و جسمی زیادی روبه‌رو نباشند .

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه جام جم ،با این حال بررسی نشان داده درصد موفقیت در زوجینی كه استرس و اضطراب كمتری دارند، ارتباط زن و شوهر مناسب‌تر است و فشار از سوی طرف مقابل و اطرافیان به آنها تحمیل نمی‌شود، نسبت به كسانی كه تحت فشار‌های روانی و اضطراب هستند به مراتب بالاتر است .

طی كردن موفقیت آمیز درمان ناباروری نیاز به كسب آمادگی‌های جسمی و روانی دارد كه ما در گفت‌وگو با دكتر سیمین ظفردوست، فلوشیپ ناباروری و عضو تیم تخصصی مركز فوق‌تخصصی درمان ناباروری و سقط مكرر ابن سینا و دكتر بهزاد قربانی، روانپزشك و عضو تیم تخصصی مركز فوق‌تخصصی درمان ناباروری و سقط مكرر، مروری بر آنها خواهیم داشت.

دكتر سیمین ظفردوست:وقتی احتمال ناباروری وجود داردزمانی كه زوجی تا یك‌سال بدون استفاده از روش‌های جلوگیری از بارداری، اقدام به بچه‌دار شدن كنند ولی بارداری رخ ندهد، باید برای بررسی و استفاده از روش‌های درمانی اقدام كنند. البته در خانم‌های بالای 35 سال توصیه می‌شود كه بعد از شش ماه اقدام به بارداری، اگر بارداری رخ ندهد مراجعه كنند.

به خانم‌هایی كه مشكلات از قبل شناخته شده مثل آندومتریوز، اختلالات قاعدگی، سابقه یائسگی زودرس در خانواده و سابقه جراحی تخمدان دارند كه احتمالا در باروری آنها تأثیر گذاشته باشد هم توصیه می‌شود زودتر از یك‌سال مراجعه كنند.

گام اول برای تشخیص ناباروری
تشخیص ناباروری با بررسی زوجین آغاز می‌شود. مرد با دادن آزمایش اسپرم و معاینه توسط متخصص اورولوژیست كه در زمینه ناباروری مردان، تجربه كافی دارد، بررسی می‌شود.

زن با مراجعه به متخصص زنان با فلوشیپ ناباروری كه تجربه كافی درمان نازایی دارد بررسی می‌شود. در مورد خانم باید عملكرد تخمدان‌ها، رحم و شرایط لوله‌های رحمی مورد بررسی قرار گیرد. پس قدم اول زوجین مراجعه به مراكز نازایی یا مراجعه به مطب خصوصی پزشك فلوشیپ ناباروری است .

دقت در انتخاب پزشك متخصص
مطب‌های مامایی یا پزشك متخصص زنان كه تجربه كار ناباروری ندارند محل مناسبی برای مراجعه نیست.
انتخاب مطب باید آگاهانه انجام گیرد و به مطبی مراجعه شود كه پزشك آن علاوه بر تخصص جراحی زنان و زایمان، فلوشیپ ناباروری و تجربه كافی در زمینه ناباروری داشته باشد تا لحظات طلایی بارداری در مطب افرادی كه تجربه كافی درمان ناباروری ندارند تلف نشود. پزشكانی كه در مراكز تشخیص ناباروری به كار مشغول هستند تجربه سال‌ها كار در زمینه ناباروری را دارند و قابل اعتمادتر‌ند.

تشخیص قطعی ناباروری
معمولا بعد از آماده شدن آزمایش اسپرم در یك مركز معتبر و بررسی آزمایش‌های ذخیره تخمدانی و برخی دیگر از آزمایش‌ها، انجام سونوگرافی و عكس رحم، می‌توان بهترین روش درمانی را برای زوج مشخص كرد.

درمان صد درصدی ممكن است؟
باتوجه به نوع درمان، شرایط زوجین و سن خانم، میزان موفقیت متفاوت است.
به‌طور میانگین میزان موفقیت IUI در یك زوج مناسب این درمان15 تا 20 درصد است و میانگین موفقیت روش‌هایی چون ICSI (میكرو اینجكشن) و IVF در یك زوج در صورت داشتن جنین خوب 30 تا 40 درصد است .



دكتر بهزاد قربانی:اولین مواجهه خانواده با مشكل ناباروری بهترین روش برخورد از سوی همسر شخصی كه مشكل ناباروری دارد، این است كه حتی‌المقدور فشار روانی را روی فرد نابارور كاهش دهد و سعی كند اهمیت وجود فرزند را در زندگی مشترك كاهش دهد، اما خانواده درجه اول بهتر است، پیوسته كنكاش نكند و درخصوص فرزند‌آوری زوج را با سؤالات مكرر خود تحت فشار قرار ندهند.

پنهان كردن مشكل ناباروری
اصل موضوع ناباروری نیاز به كتمان و پنهانكاری ندارد. به‌هر حال هیچ‌یك از زوجین در مشكل پیش آمده مقصر نبوده و در خلق آن نیز نقشی ندارند، بنابراین نیازی به پنهانكاری نیست. هر چند وقتی زوج بعد از چند سال ازدواج، صاحب فرزند نمی‌شوند، ناگفته خود گویای وجود مشكل است.

اما در مورد روش‌های درمان ناباروری لزومی ندارد به خانواده و اطرافیان اطلاع‌رسانی شود یا جزئیات روند درمان برای آنان بازگو شود. اینها مسائل پزشكی و بخشی از زندگی خصوصی زوج هستند كه باید بین خودشان باقی بماند.

آمادگی روانی برای درمان
زوج‌های ناباروری كه برای درمان مراجعه می‌كنند برای هر نوع روش درمان باید چند نكته مهم را رعایت كنند:   كاملا نسبت به روش درمانی اتفاق نظر داشته باشند، در مورد مزایا و معایب درمان نظر یكدیگر را بدانند.

   اطلاع‌رسانی نکردن به اطرافیان درباره نوع روش درمانی یا حتی تاریخ درمان مثلا زمان انتقال جنین را بهتر است كسی نداند كه خود باعث استرس و فشار روانی روی زوجین می‌شود.

   زن و شوهر در رابطه با موفقیت یا عدم‌موفقیت و نتیجه گرفتن یا نگرفتن حتما با یكدیگر صحبت كنند و تصمیمات براساس نظر هر دو باشد. این‌طور نباشد كه كسی نظر خود را به دیگری تحمیل كند. به‌علاوه احتمال نتیجه نگرفتن را نیز بدانند و این‌كه مشخص كنند بعد از درمان در صورت نتیجه نگرفتن چه برنامه‌ای دارند؛ آیا درمان را كنار می‌گذارند و می‌خواهند بدون فرزند باشند یا به درمان مجدد اقدام خواهند كرد .