سلامت نیوز:بیمار با كمردرد به فیزیوتراپیست مراجعه می‌كند و اولین نسخه برای او راه رفتن در سطح صاف است، با درد زانو می‌آید باز هم از او خواسته می‌شود كه روزانه 45 دقیقه در یك مسیر بدون شیب پیاده روی كند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه جام جم ،این موضوع در مورد سایر اختلالات مفصلی همچون گردن‌درد، شانه درد و درگیری فقرات پشتی نیز صدق می‌كند. گرچه در موارد حاد، بیمار به 72‌ساعت تا یك هفته استراحت و بی حركتی توصیه می‌شود، اما در غالب موارد تحرك كل بدن و پیاده روی از مهم‌ترین بخشهای یك درمان فیزیوتراپی موفق و مؤثر است .

اما پیاده‌روی چگونه می‌تواند یك اختلال در كمربند لگنی و یا درد ناحیه كمربند شانه‌ای را بهبود ببخشد؟ بدن انسان یك مجموعه فعال و متحرك است و عملكرد هر یك از مفاصل هماهنگ با سایر بخش‌ها می‌تواند مانع از ناتوانی فرد شود. این‌كه عضلات یك مفصل علاوه بر قدرت و سلامت فیزیكی، زمان‌بندی مناسبی در حركات عمومی بدن داشته باشند و به موقع و در زمان مناسب وارد عمل شوند و تعادل و ثبات مفصل را فراهم كنند، نكته بسیار مهمی است كه تنها در یك رویكرد كلی نگر و در یك رژیم تمرین درمانی جامع حاصل می‌شود.

برنامه تمرینی كه علاوه بر ورزشهای خاص یك مفصل، تمرینات عمومی همچون راه رفتن را هم شامل شود. این‌كه مفصل آسیب دیده تحت درمان، مرتبا در یك ریتم هماهنگ از حركات همه مفاصل بدن وارد عمل شود و فعالیت كند، سبب می‌شود كه بهبودی سریعتر حاصل شود و سطح آمادگی جسمانی بیمار ارتقاء یابد. از این رو گاهی پیاده‌روی روزانه خود به تنهایی یك درمان كامل و كافی محسوب می‌شود.

مغز در این روند بهبودی نقش بسیار مهمی دارد و در حقیقت مغز است كه با درگیر كردن عضو آسیب دیده در یك الگوی حركتی مانند راه رفتن و دریافت مكرر پیامهای حسی از گیرنده‌های عصبی مفصل و ارسال پیامهای مكرر به عضلات آن موضع سبب بهبود عملكرد بیمار می‌شود.

تمرین‌های عمومی دیگری همچون شنای آرام، راه رفتن در آب و دوچرخه سواری نیز اثرات درمانی مشابهی دارند. هدف نهایی فیزیوتراپیست از درمان هر بیمار هم پیشگیری از ناتوانی و اختلال در تحرك و بازگرداندن بیمار به زندگی طبیعی و فعالیت‌های قبلی و روزانه اوست و استراحت مطلق طولانی مدت می‌تواند پیامدهای ناگوار سلامتی برای بیمار به دنبال داشته باشد.