امروزه عفونت های بیمارستانی روز به روز اهمیت بیشتری یافته و نظام سلامت کشورها را به چالش فرا می‌خوانند. در این میان بیمارستان ها به عنوان مراکز درمانی از جمله مکان‌های دارای خطر بالقوه و ابتلا و گسترش بیماری‌های عفونی محسوب می‌شوند.

 افزایش بیمارستان‌ها ظهور بیماری های باز پدید و نو پدید افزایش روزافزون مقاومت‌های میکروبی و نیاز به خدمات متنوع پزشکی بروز عفونت های ناشی از خدمات درمانی را اجتناب ناپذیر می‌سازد.

بنابراین هدف کلی در کنترل عفونت‌های بیمارستانی کاهش و به حداقل رساندن عفونت‌ها تا حد ممکن است که علاوه بر مرگ و میر و ایجاد عوارض با افزایش مدت بستری موجب افزایش قابل توجه هزینه خدمات درمانی شده و در نهایت سبب نارضایتی گیرندگان خدمت می‌شود.

 بر اساس آخرین اعلامیه سازمان جهانی بهداشت در 13 اکتبر 2005 سالانه در جهان جمعیتی بیش از 4/1 میلیون نفر از عفونت های بیمارستانی رنج می‌برند.

 در کشورهای توسعه‌یافته صنعتی بین 5 تا 10 درصد بیماران بستری‌شده در بیمارستان‌ها مبتلا به عفونت‌های بیمارستانی می‌شوند و این رقم در کشور های در حال توسعه به حدود 25 درصد افزایش پیدا می‌کند.

کنترل عفونت های بیمارستانی هم اکنون یک اولویت جهانی است. برنامه های کنترل عفونت‌های بیمارستانی به صورت یک برنامه منجسم از اواخر دهه 1950 در آمریکا ابتدا جهت کنترل عفونت ها شکل گرفت.

در طی سال های بعد با در هم آمیخته شدن علم همه‌گیر‌شناسی( اپیدمیولوژی) و آمار به علوم میکروب شناسی و بیماری‌های عفونی، این برنامه‌ها چنان از اهمیت بالایی برخوردار بوده که درکشورهای صنعتی دنیا تبدیل به یک پارامتر تعیین‌کننده جهت ارزیابی کیفیت ارائه خدمات درمانی گردیده است.

در کشور ما جهت کنترل عفونت های بیمارستانی کمیته و گروه‌های کنترل عفونت در بیمارستان‌ها تشکیل شده که به صورت نظام‌دار  با عوامل خطر عفونت برخورد می‌کنند.

در دومین کنگره بین‌المللی عفونت‌های بیمارستانی با استفاده از تجربیات متخصصان خارجی و آشنایی با آخرین دستورالعمل‌های بین‌المللی در زمینه‌های کنترل عفونت، استریلیزاسیون، بهداشت محیط راه‌های مهم جهت کنترل عفونت‌های بیمارستانی مورد بررسی قرار خواهد گرفت.