سلامت نیوز:هر سال و در آستانه اول دی‌ماه كه به عنوان «روز ملی حمایت از بیماران سوخته» نامگذاری شده، انجمن ققنوس؛ تنها انجمن حمایت از قربانیان سوختگی در كشور، یك نشست خبری برگزار می‌كند و از مسوولان سیاستگذاری و متولی اقدامات ایمنی و آموزشی هم دعوت می‌كند.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه اعتماد ،كه برای رسانه‌ها از آخرین وضعیت كنترل سوانح سوختگی در كشور بگویند، این مسوولان هم می‌آیند و مدیر عامل انجمن ققنوس هر سال درباره آمار رو به افزایش سوانح سوختگی و درد و رنج پایان‌ناپذیر بیماران سوختگی و ضرورت گسترش فرهنگ‌سازی و اجبارهای منجر به افزایش ایمنی و آگاهی شهروندان و خانواده‌ها هشدار می‌دهد و مسوولان حاضر در جلسه هم قول‌هایی می‌دهند یا با مدیرعامل انجمن، در این هشدارها و توصیه‌ها همراهی می‌كنند و جلسه تمام می‌شود تا دهه سوم آذرماه سال بعد و در این فاصله هم، هیچ مصوبه جدیدی و هیچ اجبار متضمن جریمه و مجازاتی هم به مرحله اجرا نمی‌رسد كه خبرنگاران، حداقل بتوانند گزارش‌های سال بعد خود را با یك خبر امیدواركننده بر پایه یك اتفاق جدید بنویسند.
اگر امروز، اخبار نشست خبری سال‌های گذشته درباره وضعیت قربانیان سوختگی را در اینترنت مرور كنید، اعداد و هشدارها، همان‌هایی است كه دیروز هم در نشست خبری به مناسبت فرا رسیدن روز ملی حمایت از قربانیان سوختگی مطرح شد.
مشكل اصلی در كشور ما همین است كه مسوولان، رو به دوربین تلویزیون و در مقابل میكروفن خبرنگاران، حرف‌هایی می‌گویند و قول‌هایی می‌دهند اما چون هیچ تضمین ریالی و مدیریتی برای اجرای این حرف‌ها و این قول‌ها وجود ندارد و چون دولتمردان ایران، در جدول برنامه‌ها و آینده‌نگری‌های‌شان، هیچ ردیفی برای پیشگیری و اقدامات پیشگیرانه لحاظ نكرده و نمی‌كنند، این مسوولان هم وقتی جلسه خبری را ترك می‌كنند، اولویت‌ها عوض می‌شود.
مصداق بارز هم اینكه، محمد جواد فاطمی، چه پیش از سال 1392 كه هنوز انجمن ققنوس وجود نداشت و ایشان، رییس مركز تحقیقات سوختگی كشور بود و چه ظرف 4 سال گذشته كه مدیریت این انجمن را هم برعهده دارد، هر سال درباره اهمیت و ضرورت آموزش و فرهنگ‌سازی بابت رعایت ساده‌ترین نكات ایمنی در خانه‌ها و كارگاه‌ها و ادارات و محیط‌های اداری و كاری برای پیشگیری از سوانح سوختگی می‌گوید و از دولت خواهش می‌كند كه به احترام حرمت جان انسان‌ها هم كه شده،
الزام‌های جدی برای اقدامات پیشگیرانه و كاهش سوانح سوختگی تصویب كند اما دیروز، در نشست خبری ویژه روز ملی حمایت از قربانیان سوختگی، علاوه بر اینكه اعلام شد هنوز «روز ملی حمایت از قربانیان سوختگی» به متن تقویم‌های كشور نیامده، مدیر كل اعتبارات معاونت درمان وزارت بهداشت هم از توسعه و تجهیز بخش‌های بیمارستانی بیشتر و بیشتر برای بستری قربانیان سوختگی خبر داد و این اعلام كه نقطه مقابل تمام حرف‌های مدیرعامل انجمن ققنوس بود، این معنا را داشت كه دولت هم برای پیشگیری اهمیت و اولویتی قائل نیست.
وقتی فرهنگ پیشگیری برای دولتمردان‌مان، نهادینه نشده، دولت‌ها هم ضرورت سرمایه‌گذاری برای پیشگیری را، بی ارزش می‌دانند و ترجیح می‌دهند ویترین سابقه حضورشان، با اقدامات ملموس و قابل تبدیل به ریال و دلار پر شود. دولتمردان‌مان هم از همین مردم هستند و بنابراین، نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم كه اهمیت و ضرورت پیشگیری به خانه‌های مردم هم راه پیدا كند چنانكه دیروز هم از جمع 8 نفره مسوولان و مدیران در نشست خبری به مناسبت روز ملی حمایت از قربانیان سوختگی، فقط 4 نفر برای بیمه آتش‌سوزی منزل شان اقدام كرده بودند آن هم در حالی كه سازمان آتش‌نشانی، سال‌هاست كه هشدار می‌دهد بیمه آتش‌سوزی و حوادث برای خانه ایرانی‌ها یك الزام جدی است.
اما این هشدار، همیشه از سوی شهروندان نادیده گرفته شده در حدی كه به دلیل استقبال نشدن از بیمه حوادث منازل مسكونی، شركت‌های بیمه آن‌قدر رقم حق بیمه را با وجود افزایش سقف تعهدات، كاهش داده‌اند كه بی‌اغراق، هزینه بیمه آتش‌سوزی یك خانه 70 الی 100 متری در مركز تا شمال تهران، معادل قیمت دو عدد پیتزاست و این اتفاق، یعنی یك فاجعه.
یعنی بی‌رغبتی مردم، ناآگاهی مردم و بی‌توجهی به اهمیت اقدامات پیشگیرانه، علت اصلی بروز بسیاری از سوانح سوختگی و علت مرگ، معلولیت و از كار افتادگی بسیاری از قربانیان سوانح سوختگی است در حالی كه اغلب این سوانح، با رعایت چند نكته ایمنی بسیار ساده، قابل پیشگیری بود.
مصداق بارز ساده‌انگاری ایرانی‌ها درباره سوانح آتش‌سوزی، حادثه‌ای است كه دو هفته قبل در تالار عروسی شهر سقز رخ داد. مسوولان آتش‌نشانی می‌گفتند كه علت آتش‌سوزی، وصل 8 كپسول گاز به یك شیر فلكه مشترك بوده كه فشار بالای گاز، باعث انفجار و آتش گرفتن اتصال‌ها شده است. مصداق‌هایی از این دست بسیار زیاد است.
به گفته رییس بیمارستان سوانح سوختگی شهید مطهری، علت بیشترین سوانح آتش‌سوزی در ایران، سهل‌انگاری است؛ سهل‌انگاری مادری كه با یك دست، سینی چای یا كتری آب جوش حمل می‌كند و در دست دیگر، كودكش را در بغل گرفته است، سهل‌انگاری پدر و مادری كه پای دیگ نذری‌پزان، از كودك‌شان غافل می‌شوند و كودك، داخل دیگ نذری سقوط می‌كند،
سهل‌انگاری كارفرمایی كه حریم اتصالات برق در هنگام نصب داربست و حمل میلگرد را رعایت نمی‌كند و كارگران ساختمانی، قربانی سوختگی ناشی از برق‌گرفتگی می‌شوند، سهل‌انگاری خانواده‌ای كه برای تفریح به دشت و بیابان می‌روند و مثلا برای «صرفه‌جویی در هزینه‌های خانوار» به جای ژل آتش‌زا از بنزین یا الكل برای روشن‌كردن زغال استفاده می‌كنند و قربانی سوختگی می‌شوند.
این اتفاقات، مربوط به ناآگاهی و فرهنگ بسیار پایین مردم ایران است كه اولویت و اهمیت پیشگیری را نمی‌شناسند یا اصلا برای آن اعتباری قائل نیستند اما دولت‌ها برای ارتقای این فرهنگ چه كرده‌اند؟
بهمن 1395، رییس هیات‌مدیره انجمن ققنوس، در نامه‌ای به رییس‌جمهوری پیشنهاد كرد كه كمیته ملی پیشگیری از آتش‌سوزی و سوختگی تشكیل شود. در همین نامه پیشنهاد شده بود كه 30 دی ماه به عنوان روز ملی پیشگیری از سوختگی نامگذاری شود. این مناسبت به اول دی‌ماه منتقل شد اما تا امروز و با وجود درج هزاران مناسبت ملی در متن تقویم‌ها كه شاید بعضی‌شان هیچ ربطی به سلامت ایرانیان هم نداشته باشد، این مناسبت ملی كه یك پیام پیشگیرانه در خود مستتر دارد، هنوز به متن تقویم‌ها راه پیدا نكرده است.
كمیته ملی پیشگیری از آتش‌سوزی و سوختگی هم با حضور نمایندگان تمام دستگاه‌های دولتی تشكیل و محمد هادی ایازی، معاون اجتماعی وقت وزارت بهداشت هم به ریاست این كمیته منصوب شد اما این كمیته ظرف 2 سال گذشته و با وجود آنكه قرار بوده در هر فصل، یك جلسه داشته باشد، فقط 7 بار تشكیل شده و آخرین جلسه این كمیته هم، آذر ماه سال گذشته بوده و مدیركل سازمان‌های مردم‌نهاد وزارت بهداشت هم دیروز گفت كه مصوبات این كمیته، هیچ الزام اجرایی برای اعضا نداشته و به همین دلیل، لازم است كه ریاست این كمیته، به رده بالاتری همچون معاون رییس‌جمهوری واگذار شود تا حداقل، مصوبات این كمیته، الزام قانونی و ضمانت اجرا ایجاد كند.
مدیرعامل انجمن ققنوس هم دیروز حرف‌های جالبی می‌زد. از جمله اینكه برای یك برنامه آموزشی درباره پیشگیری از سوختگی، تصاویری از قربانیان سوانح سوختگی را به تلویزیون برده اما مسوولان پخش با مشاهده هر عكس، به دلیل تشویش اذهان عمومی، آن عكس را از فهرست نمایش عمومی حذف كرده‌اند. فاطمی می‌گفت: «این رسانه باید برود به سمت ملی شدن و به سمت اینكه در كنار تبلیغ چیپس و پفك، به یك مساله ملی و یك مشكل ملی توجه كند و برای آسیبی كه حتی تصاویرش در این حد دلخراش است، برنامه آموزش‌های پیشگیرانه پخش كند تا دیگر شاهد چنین تصاویری نباشیم.»
مصطفی دهمرده، رییس بیمارستان سوانح سوختگی شهید مطهری هم در این جلسه تعریف می‌كرد كه یكی از دوستانش برای تالیف پایان‌نامه تخصصی درباره قربانیان سوانح سوختگی، از كانادا به ایران آمده و در پاسخ علت این اقدام، گفته كه در بیمارستان محل خدمتش كه 5 میلیون نفر از جمعیت منطقه را تحت پوشش دارد، فقط 5 تخت سوختگی دایر است چون اقدامات پیشگیرانه در حدی توسعه یافته كه وقوع سوانح سوختگی، از اتفاقات نادر در این كشور است.
دهمرده در ادامه این حرف‌ها گفت: «ما در بیمارستان شهید مطهری، 110 تخت داریم كه حالا هم ظرفیت تكمیل است و برای انتقال بیمار بدحال به بخش مراقبت‌های ویژه، باید منتظر مرگ یا ترخیص یكی از بیماران این بخش باشیم.
اغلب بیماران ما، كارگرانی هستند كه بر اثر برق‌گرفتگی در محل كار، دچار سوختگی شده‌اند و چون جریان برق، اندام‌های كم‌حجم و كوچك بدن مثل مچ دست و مچ پا را به‌طور كامل می‌سوزاند، باید دست و پای این بیماران قطع شود و به همین دلیل، اره ویژه قطع اعضای بدن در بخش جراحی، دایم در تعمیرگاه است.»
دهمرده می‌گفت كه مسوولان تلویزیون از او برای یك گفت‌وگوی هشداردهنده با هدف كاهش و كنترل سوانح سوختگی دعوت كرده‌اند اما این برنامه، بعد از نیمه شب پخش شده و وقتی این مدیر وزارت بهداشت اعتراض كرده كه این برنامه باید قبل از بخش‌های خبری عصرگاهی یا شبانه پخش شود كه مورد توجه مردم قرار بگیرد، مسوولان شبكه به او گفته‌اند كه دقایق قبل از بخش‌های خبری، به برنامه‌های پولی اختصاص دارد و اگر می‌خواهید گفت‌وگوی شما در آن دقایق پخش شود باید به شبكه پول بدهید.
وقتی یك رسانه سراسری كه طبق اساسنامه و هزاران بخشنامه ابلاغی و مصوب و به ازای بودجه‌ای كه از جیب میلیون‌ها خانوار ایرانی دریافت می‌كند، باید برای تك تك مردم این سرزمین فرهنگ‌سازی كند و آنها را برای زندگی بهتر و سالم‌تر آموزش دهد، ارزش جان انسان‌ها را با پول برابری می‌دهد، آیا می‌توان انتظار داشت كه در سطوح خردتر، كارفرمایان كارگاه‌ها و مدیران ادارات و مسوولان مدارس و در نهایت سرپرستان خانوار و صاحبان و مستاجران خانه‌ها، به ضرورت اقدامات پیشگیرانه از سوختگی بها بدهند؟
رضا رضایی، مدیركل اعتبارات معاونت درمان وزارت بهداشت: «بیش از 90 درصد قربانیان سوختگی، از پرداخت هزینه درمان خود ناتوان هستند. در هیچ كتب درسی و دانشگاهی، هیچ جمله‌ای درباره پیشگیری از سوختگی نوشته نشده است. ایجاد هر تخت سوختگی بیش از 5 میلیارد تومان هزینه دارد كه حالا در كل كشور، 83 مركز و بخش سوختگی شامل 935 تخت (174 تخت ویژه) و 8 مركز تك‌تخصصی سوختگی در كرمانشاه، زاهدان، همدان و اهواز فعال است.»
نظر شما