بر اساس همین آمار، سیگاری‌ها در کشور سالانه حدود 54 میلیارد نخ سیگار دود و برای خرید سیگار سالانه مبلغی بالغ بر 1400 میلیارد تومان هزینه می‌کنند. این در حالی است که دولت نیز سالانه 3-2 برابر این رقم، یعنی چیزی در حدود 4-3 هزار میلیارد تومان، برای درمان و مراقبت از بیماری‌های ناشی از سیگار هزینه می‌کند. به عبارت دیگر بر اساس آمار اعلام شده، مصرف سیگار روزانه حدود 14 میلیارد تومان خسارت به کشور وارد می‌کند. از طرف دیگر، بیشتر از هفده هزار هکتار از اراضی حاصلخیز کشورمان به کشت توتون و تنباکو اختصاص یافته است. ولی با این وجود سیگار تولیدی کارخانجات داخلی پاسخگوی نیاز سیگاری‌های کشور نبوده و این عدم توانایی در تأمین نیاز داخلی در کنار برخی عوامل دیگر نظیر کیفیت تولید و بسته‌بندی موجب گرایش افراد به سیگارهای خارجی و پیدایش معضل قاچاق سیگار می‌شود که سالانه میلیون‌ها دلار به کشور خسارت وارد می‌کند. كارشناسان ارزش سیگارهای قاچاق را در حال حاضر بین ۵۰۰ تا ۷۰۰ میلیون دلار در سال برآورد مى‌كنند و این در حالی است كه این رقم به دلیل آزادی واردات سیگار و ورود شركت‌هایی نظیر «بی.ای.تی» و «جی.ای.تی» به مراتب كمتر از دورانی است كه واردات سیگار در ایران ممنوع بود. ارزش واردات سیگار از مبادی رسمی در طول دو سال گذشته، هر سال حدود ۹۵ درصد رشد نشان مى‌دهد. همزمان، در كشورهاى پیشرفته، فشار بر تولیدكنندگان سیگار به منظور خودداری از تبلیغ و افزایش فروش، باعث شده است تا شركت‌های بزرگ تولیدكننده درصدد یافتن بازارهای مصرف در كشورهای در حال توسعه برآیند. در حالی كه به دلیل نگرانى در مورد آثار بهداشتی مصرف سیگار، فروش این كالا در كشورهای غربی در سال‌های اخیر كاهش داشته است، میزان مصرف در بسیاری از كشورهای توسعه نیافته و در حال توسعه رو به افزایش بوده است. به همین دلیل، دستیابی به بازارهای مصرف و امكانات سرمایه‌گذاری در كشورهای فقیرتر جهان مورد توجه شركت‌های عمده غربی تولیدكننده سیگار بوده است. طی بررسی‌های به عمل آمده مشخص شده که اکثریت سیگاری‌ها اولین سیگار خود را در سنین جوانی (15 تا 24 سالگی) تجربه كرده‌اند. كشور ما به لحاظ داشتن جمعیت جوان به توجه ویژه‌ای نیازمند است .چرا كه جوانان بخش قابل توجهی از جمعیت کشور را تشکیل داده و با توجه به نرخ رشد جمعیت فعلی، در 5 سال آینده جمعیتی بالغ بر 3/70 میلیون نفر خواهیم داشت كه حدود 26 میلیون نفر آن را افراد كمتر از 15 سال تشکیل خواهند داد از این رو این جمعیت می‌تواند هدف ایده‌آلی برای کارخانجات تولیدکننده محصولات مرگبار دخانی باشد. دو مطالعه عمده انجام شده در کشور نشان می‌دهد که در سال 1369، ۷/۱۰ درصد افراد ۱۵ تا ۲۴ سال سیگار می‌کشیدند. تکرار این مطالعه در سال 1378 نشان داد درصد افراد ۱۵ تا۲۴ سال سیگاری به 7/11 یعنی تقریبا دو برابر رسیده بود و این در حالی بود که در کل جامعه مصرف سیگار حدود 2 درصد کاهش یافته بود (کاهش از ۱۴درصد به ۱۲ درصد). این یک هشدار جدی است، چرا که نشان می‌دهد برنامه‌های پیشگیری در جامعه به گونه‌ای اجرا شده که تمایل بزرگسالان به کشیدن سیگار را کاهش داده اما در رده سنی نوجوانان و جوانان به قدر اهمیت و حساسیت آن توجه نشده است. آمارها نشان می‌دهد مصرف این گروه سنی در این فاصله به میزان دو برابر افزایش داشته و این خود گواهی است بر اهمیت امر مداخله و پیشگیری در این گروه‌های سنی، چراکه سیگاری شدن در این سنین اثراتی به مراتب مخرب‌تر و نابودکننده‌تر به دنبال داشته و در سنین پایین‌تری منجر به اعتیاد به سیگار و در نهایت از کار افتادگی و مرگ‌های زودرس می‌گردد. در عین حال سیگاری شدن در سنین پایین زمینه‌ساز گرایش دوستان و همسالان به سیگار شده و متأسفانه درصد قابل توجهی از این افراد را اسیر اعتیاد به مواد مخدر می‌سازد.