نتایج یك مطالعه جدید نشان می‌دهد خماری یك معتاد هرویینی سالها بعد از ترك، نه به علت ضعف اراده بلكه ناشی از تغییرات ماندگار در مغز است كه مواد مخدر بوجود آورده است.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از پایگاه اینترنتی خبرگزاری فرانسه، گروهی از پژوهشگران دانشگاه براون در رودآیلند با انجام تحقیقی بر روی موشها ثابت كردند حتی مصرف یك دوز مرفین، در مسیرهای عصبی مغز كه احساس میل و اشتیاق را تنظیم می‌كند تغییر فیزیكی ایجاد می‌نماید.

این تغییر حتی تا مدتها به دنبال از بین رفتن تاثیر دارو باقی می‌ماند.

این مطالعه جدید كه نتایج آن در مجله"‪ "British journal Nature‬منتشر شده است موید فرضیه جدیدی است كه می‌گوید اعتیاد بیماری است كه سازوكارهای مغزی مرتبط با یادگیری و حافظه را تغییر می‌دهد.

جولی كاوئر فیزیولوژیست سلولی و نویسنده این تحقیق می‌گوید این یافته‌ها اشاره به امكان تهیه یك پادزهر دارویی برای اعتیاد دارد.

تحقیقات این دانشمند بر فعالیت سیناپس ها، محل اتصال سلولهای مغزی معطوف بوده است.

سیناپس‌های تحریك‌كننده ، جریان مواد شیمیایی مانند دوپامین را كه با احساس سرخوشی مرتبط است افزایش می‌دهند و سیناپس‌های بازدارنده سد راه این جریان‌ها می‌شوند.

وجود هر دو این سیناپس‌ها برای حفظ توازن و تعادل این سامانه ضروری است.

مطالعات قبلی نشان داده است سیناپس‌های تحریك‌كننده ارتباط نیرومندی با ایجاد ظرفیت حافظه افراد دارد و درست مثل مولكول‌های بدن، با گذشت زمان و فعالیت بیشتر قویتر می‌شوند.

وقتی نوبت به یادگیری می‌رسد این چرخه، به یك "دور مفید" تبدیل می‌شود زیرا آزاد شدن مقادیر اندكی دوپامین انگیزه یادگیری را بیشتر می‌كند و به پرورش غرایز اولیه بقا نیز كمك می‌كند.

اما در خصوص اعتیاد هنگامی كه موادی مثل هرویین و كوكایین واكنش مشابهی ایجاد می‌كنند، این سازوكار به یك مغناطیس خطرناك تبدیل می‌شود.

میل و اشتیاق یك معتاد به مواد مخدر شبیه میل و اشتیاق یك فرد واقعا تشنه به آب است.

از این نظر، اعتیاد یك نوع یادگیری پاتولوژیك است كه طی آن مغز یك سامانه پاداش دهی برای چیزی كه برای بدن مضر است ایجاد كرده است.

كوئر می‌گوید این مدار، مدار سالمی و فعالیت آن همانگونه است كه باید باشد و تنها اشكال آن اینست كه به نحو نامناسب و ناهنجاری تغییر یافته است.

این مطالعه از دو نظر جدید است. از یك طرف قویترین شواهدی را ارایه می‌دهد كه بیانگر آن است كه سیناپس‌های بازدارنده قادر به"نیرومندسازی طولانی" (‪ (LTP‬هستند كه به معنای توانایی تقویت و تغییر با گذشت زمان است.

این مطالعه نشان داد مرفین مدتها بعد از فقدان این ماده مخدر در بدن جانور، همچنان مانع از نیرومندسازی طولانی ‪ LTP‬می‌شود.

این واقعیت كه این تاثیر ماندگار است می‌تواند علت دشواری ترك اعتیاد را روشن كند و نشان می‌دهد مواد مخدر تغییرات فیزیكی پایدار ایجاد می‌كنند.

این مطالعه همچنین به امكان دارودرمانی برای خنثی كردن میل شدید به مواد مخدر اشاره دارد كه می‌تواند به كسانی كه قصد ترك دارند در مقاومت در برابر وسوسه مصرف مواد كمك كند.

چنین دارویی می‌تواند از بروز عوارض ناخواسته مرفین در بیمارستانها پیشگیری كند. مرفین كاربرد فراوانی به عنوان مسكن درد دارد. مولكولی كه توسط مرفین غیرفعال می‌شود "‪ "guanylate cyclase‬نام دارد. محققان با شناسایی این مولكول ، هدف نویدبخشی برای تهیه داروهای جدید یافته‌اند كه می‌تواند بالقوه از اعتیاد پیشگیری یا آن را درمان كند.

با این حال چنین درمانی خود مشكلات دیگری به همراه دارد. دارویی كه خواص اعتیاد آور دارویی را از بین می‌برد اما كاری به قابلیت ماده مخدر در ایجاد حالت سرخوشی ندارد، می‌تواند وسوسه‌ای از نوع دیگر ایجاد كند.

 

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha