نیره حاجی علیان در گفت و گو با خبرنگار سلامت نیوز، درباره فرزندخواندگی گفت:« فرزندخواندگی فرایندی اجتماعی، روانشناختی و حقوقی است که به کودک بدون سرپرست اجازه داشتن پدر و مادر قانونی را می دهد. به طور کلی، سازمان های مربوطه، با تدوین قوانین فرزندپروری سعی در حفظ رفاه و سلامت روانی کودک داشته و زمانی که تامین گردد، حکم فرزندخواندگی صادر می شود. این فرایند می تواند روند طولانی و دشواری باشد.»

آیا باید با فرزندخوانده، واقعیت را در میان گذاشت؟/فرزندخواندگی نباید یک راز باشد

سلامت نیوز:نیره حاجی علیان در گفت و گو با خبرنگار سلامت نیوز، درباره فرزندخواندگی گفت:« فرزندخواندگی فرایندی اجتماعی، روانشناختی و حقوقی است که به کودک بدون سرپرست اجازه داشتن پدر و مادر قانونی را می دهد. به طور کلی، سازمان های مربوطه، با تدوین قوانین فرزندپروری سعی در حفظ رفاه و سلامت روانی کودک داشته و زمانی که تامین گردد، حکم فرزندخواندگی صادر می شود. این فرایند می تواند روند طولانی و دشواری باشد.»


باید و نبایدهای فرزندخواندگی
وی درباره بایدها و نبایدهای فرزندخواندگی گفت:«۱- قبل از انتخاب فرزندخوانده، به سایر گزینه ها توجه کنید. فرزندخواندگی تصمیمی عاطفی است، اما تاثیر آن بر کل زندگی خواهد بود. قبل از تصمیم گیری، همه گزینه های مجتمل را بررسی کنید. ۲-دلایل خود را برای فرزندخواندگی بدانید و محدودیت های خود را بپذیرید. قبل از شروع فرایند فرزندخواندگی، باید در مورد انگیزه های خود برای انجام این کار صریح و روشن بگویید. دلایلی نظیر؛ نداشتن فرزند و‌ میل به فرزند داشتن، پر کردن تنهایی و بجا گذاشتن وارثی از خود، پر کردن وقت آزاد پس از بزرگ کردن فرزندان بیولوژیک، ترحم و دلسوزی برای کودکان بی سرپرست و بد سرپرست.(هیچیک از دلایل فوق صلاحیت لازم برای فرزندخواندگی را اعطا نکرده و ممکن است زمینه ای جدی برای مشکلات رفتاری مابین کودک، نوجوان و والدین دوم را بوجود می اورد)»


وی در ادامه گفت:«۳- در مورد اینکه آیا در سطحی از زندگی هستید که تمام فرصت های لازم برای پیشرفت حال و آینده فرزند خوانده اتان را فراهم کنید، واقع بین باشید. ۴- در مورد تصمیم خود مبنی بر فرزندخواندگی، والدینتان را آگاه کنید. ممکن است والدین، حمایت یا پیشنهادی را به شما دهند که منجر به بازنگری در برنامه فرزندخواندگی شما گردد. به جز والدین خود، برنامه فرزندخواندگی را با کسی در میان نگذارید، مگر به افرادی که دانستن این امر برایشان  ضروری است. ۵- در جلسات با مسئولین مربوطه خود را برای پاسخ به سوالات شخصی آماده نمایید. در این جلسات سابقه پزشکی و خانوادگی خود را بیان نمایید. »


آیا باید با فرزندخوانده، واقعیت را در میان گذاشت؟
وی درباره گفتن واقعیت فرزندخواندگی به فرزندخوانده گفت:«"بچه ها از کجا میان؟" پاسخ به این سوال برای هر پدر و مادری ممکن است دشوار باشد، اما وقتی فرزندخواندگی بخشی از داستان کودک شما باشد، این سوال بسیار پیچیده می گردد. درک فرزندخواندگی به عنوان بخشی از هویت فرد، فرایند مادام العمر است. درک کودک از خانواده و روابط و جامعه، تصوراتش را در زمینه فرزندخواندگی بهبود خواهد داد. صحبت با کودک در مورد فرزندخواندگی، نیازمند همدلی و جسارت دارد. والدین می توانند با یک داستان این واقعیت را برای فرزندخوانده خود بیان نمایند.»


وی در ادامه گفت:« فرزندخواندگی نباید یک راز باشد. با استفاده از عباراتی مانند "هنگامی که به خانواده ما پیوستید" به جای "هنگام تولد" نشان دهید که در مورد فرزندخواندگی فرزندتان آزاد و راحت هستید. این به کودک کمک می کند تا راحت تر در مورد آن صحبت کنند.  داستان فرزندخواندگی با از دست دادن والدین و جدایی کودک از پدر و مادر بیولوژیکی آغاز می شود. از دست دادن و غم و اندوه را در این داستان به حداقل برسانید. کودک در سنین پیش دبستانی بایستی با واقعیت زندگی خود آشنا گردد و پس از آن ممکن است بپرسدکه چرا والدینش او را رها کرده اند، ممکن است در مورد والدین خود سوال کنند و وقتی جوابی دریافت نکردند، ناراحت شوند. به عنوان والدین، عادی سازی احساس از دست دادن و اندوه فرزندخوانده اتان امری حیاتی است.»


وی تاکید کرد:« به فرزند خود دروغ نگویید. قسمت هایی از داستان ممکن است برای کودک قابل درک نباشد ، شما می توانید با بزرگتر شدن کودکان این جزئیات را به داستان اضافه کنید.با بزرگتر شدن، کودک ممکن است سوالات و افکار بیشتری در مورد فرزندخواندگی خود داشته باشند. افزودن جزئیات مناسب دارای اهمیت است، این امر منجر به تحلیل کودک از اطلاعات جدید می شود. همچنین ، افزودن جزئیات به داستان زندگی کودک، منجر به ترغیب کودک به سوالات بیشتر می گردد. روانشناسان تاکید دارند که کودکان باید از همه تاریخچه و حقایق مربوط به فرزندخواندگی تا قبل از سال های نوجوانی مطلع شوند.»


حاجی علیان افزود:« سن کودک، نقش مهمی در نحوه بیان داستان فرزندخواندگی و اینکه چگونه می توانید با هم در مورد آن صحبت کنید، ایفا می کند. کودکان پیش دبستانی (3 تا 4 سال) کوچکتر از آن هستند تا بتوانند فرایند بچه دار شدن را درک کنند، اما ممکن است در مورد اینکه "بچه ها از کجا می آیند" سوال کنند. در سن پیش دبستانی، صحبت با کودک در مورد فرزندخواندگی به شما کمک می کند تا داستان تولد او را راحت تر بیان نمایید. همچنین بایستی محیطی ایجاد نمایید تا کودک از گفتگو با شما احساس راحتی کند. کودکان خردسال فقط به پاسخ های کوتاه و ساده نیاز دارند. آنها همیشه می توانند توضیحات دقیق تری را در سنین بالاتر دریافت کنند.»


وی خاطرنشان کرد:« کودکان در سنین مدرسه (6 تا 11 سال) شروع به درک علت و معلول می کنند. فرزند شما ممکن است خودش را متفاوت از سایر کودکانی که حداقل با یک والد بیولوژیکی زندگی می کنند، درک کند. او ممکن است احساسات مختلفی از جمله غم، رها شدگی یا عصبانیت را نشان دهد. این کاملا طبیعی است. اگر او سوال کند که چرا او را رها کرده اند، پاسخ ساده می تواند این باشد: "والدین شما نمی توانستند هنگام تولد از تو مراقبت کنند. آنها تو را دوست داشتند و بهترین انتخاب را برای آینده شما در آن زمان داشتند. " شاید مجبور باشید بارها و بارها در این مورد صحبت کنید.»


این روانشناس کودک و نوجوان، افزود:« نوجوان(12 تا 18 سال) استقلال بیشتری پیدا می کنند و درک روشنی از خود دارند. فرزندخواندگی می تواند بر عزت نفس نوجوان تأثیر منفی بگذارد، خصوصاً اگر او احساس کند متفاوت از همسالان خود است. نوجوان معمولاً می خواهند فرزندخواندگی خود را درک کند، که این امر می تواند باعث ایجاد درگیری متعددی شود. او می خواهد جزئیات خاصی در مورد تاریخچه ژنتیکی (مبدا) و خانواده خود بداند. در این دوره نوجوان تمایلی به صحبت در زمینه فرزندخواندگی نداشته و احساس بدی در این مورد دارد. بعضی از نوجوانان ممکن است بخواهند پدر یا مادر (مادر) خود را پیدا کنند. یادتان باشد حامی باشید. با این کار نمی خواهند شما را رد کند. شما می توانید این روند طبیعی را با مراقبت، حمایت، و تمایل به صحبت کردن در زمینه فرزندخواندگی آسان نمایید. »


وی تاکید کرد:« به احساسات خود توجه کنید. وقتی کودک شما جملاتی مانند "شما والدین واقعی من نیستید" یا "کاش می توانستم با والدینم ملاقات کنم" را بیان می کند ، به طور واضح ممکن است ناراحت و گیج شوید. داشتن فضایی برای بحث در مورد احساسات خود به عنوان یک والدخوانده مهم است. کودکان به طور کلی ، چه فرزند خوانده و چه فرزند، جملاتی از جمله "من از تو متنفرم" یا " کاش پدر و مادر من نبودی" بیان می کنند، اما این جملات وقتی توسط کودکی که شما به فرزندی پذیرفته اید بیان می شود، بار بیشتری دارند. در این شرایط به احساسات خود توجه نمایید و به جای اینکه از این جملات آزرده شوید، سعی کنید با ابهام، غم و عصبانیت کودکتان احساس همدلی نمایید. »


حاجی علیان در پایان گفت:« گفتگوها را شروع کنید. شروع مکالمات در مورد فرزندخواندگی راهی عالی برای ایجاد فضای باز و ایمن برای کودکان است تا بتوانند در مورد فرزندخواندگی خود صحبت کنند. برخی از کودکان ممکن است در مورد فرزندخواندگی صحبت نکنند ، اما این لزوما به این معنی نیست که آنها به فرزندخواندگی فکر نمی کنند. »

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha