سلامت نیوز-* دكتر پرهام پارسانژاد: وقتی آرنج شما بیش از 180درجه صاف می‌شود، بسیار مستعد آسیب‌های مختلف در این مفصل هستید. این لقی می‌تواند به‌علت شلی مفصلی ژنتیک باشد که در این صورت دامنه حرکتی مفاصل دیگر هم بیش از حد طبیعی خواهد بود. همین‌طور می‌تواند نتیجه اعمال فشار یا ضربه به آرنج باشد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه جام جم ، مثلا کسی که لبه یک تخت نشسته و آرنج‌هایش را در حالت صاف پشت خود ستون کرده، در حالی که کف دست‌ها روی تخت قرار گرفته، اگر به هر دلیلی ضربه یا فشاری از پشت به آرنجش وارد شود که باعث صاف‌شدن بیش از حد و جلوآمدن آن شود به ساختارهای ثبات‌دهنده مفصل، کشش بیش از حد وارد شده و کشیدگی رباط‌ها و تاندون‌ها در آن ممکن است باعث بی‌ثباتی و لقی مفصل به سمت جلو شود.
قابل‌توجه اینجاست که در چنین افرادی بی‌توجهی به دامنه حرکتی بیش‌ازحد آرنج و انجام کارها و حرکات روزمره با آرنج بیش‌ازحد بازشده می‌تواند آسیب‌های جدیدی را برای او به همراه داشته باشد. به‌عنوان نمونه بیماری به کلینیک فیزیوتراپی مراجعه می‌کند و ناحیه بیرون آرنج خود را به ما نشان می‌دهد و ابراز می‌کند که من به آرنج تنیس‌بازان مبتلا شده‌ام و با وجود استفاده از آرنج بند «تنیس البو» و یخ در این قسمت و حتی تزریق کورتون همچنان گرفتار این درد هستم.
یک معاینه و بررسی ساده به ما نشان خواهد داد دامنه حرکتی بیش‌ازحد آرنج این بیمار به سمت بازشدن در فعالیت‌های روزمره و ورزش‌ها، تاندون عضلات خارجی مفصل را در حالت کششبیش از حد قرار می‌دهد. خود بیمار نسبت به این مسأله واقف نیست و حتی در بسیاری از حالات استراحت و ایستادن روی این آرنج بیش‌ازحد صاف‌شده تکیه می‌کند و وزن می‌اندازد.
به این ترتیب به جای آرنج‌بند تنیس‌بازان، باید از آرنج‌بندی استفاده کند که صاف‌شدن بیش از 180درجه مفصل را محدود کرده و مراقب باشد هنگام بلندکردن و حمل اجسام سنگین یا هنگام استراحت و ورزش این مفصل را بیش از 180درجه باز نکند.علاوه بر آسیب آرنج تنیس‌بازان، کشیدگی تاندون عضله داخلی آرنج یاآرنج گلف‌بازان، ساییدگی غضروف مفصلی و کشیدگی و التهاب رباط‌های آرنج هم از دیگر اختلالات مفصلی است که به‌دنبال صاف‌شدن بیش‌ازحد آرنج بروز خواهند کرد.
به‌این‌ترتیب مهم‌ترین اصل در درمان این نوع آرنج آگاهی خود بیمار از مشکل و محدودکردن حرکاتی است که وضعیت آن را وخیم‌تر کنند. تقویت عضله دوسر بازویی و دمبل‌زدن در جهت خم‌کردن آرنج با دمبل سبک یک تا دو کیلوگرمی در مرحله بعد از حاد می‌تواند به بهبود ثبات مفصل کمک کند.
فیزیوتراپیست‌ها به روش‌های مختلف نوارپیچی و استفاده از نوارهایچسب دارکشی و غیرمنعطف، بیمار را از بستن آرنج‌بند بی‌نیاز می‌کنند. استفاده طولانی از آرنج‌بند، ضعف عضلات ثبات‌دهنده آرنج و عود مجدد این اختلال مفصلی را به دنبال خواهد داشت.
* فیزیوتراپیست
نظر شما