جنایت هولناک است حتی در فیلم های ژانر وحشت هم پدر و مادر هر دو در مثله کردن فرزندشان همدست نمی شوند. در این چند روز بسیار حدس و گمانه زنی های مختلف در مورد وجوه مختلف این قتل های فجیع انجام شده که به نظر من هنوز بخش زیادی از واقعیت را نادیده می گیرد.

وجوه روانشناختی و روانپزشکی قتل‌های سریالی در پرونده بابک خرمدین

سلامت نیوز-*کاوه قادری: جنایت هولناک است حتی در فیلم های ژانر وحشت هم پدر و مادر هر دو در مثله کردن فرزندشان همدست نمی شوند. در این چند روز بسیار حدس و گمانه زنی های مختلف در مورد وجوه مختلف این قتل های فجیع انجام شده که به نظر من هنوز بخش زیادی از واقعیت را نادیده می گیرد.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از شفقنا، در ابتدا باید به این نکته که در فضای مجازی پخش شده که گویا پزشکی قانونی سلامت روان این والدین را تایید کرده باید بگویم که این یک تاییدیه بر سلامت روان و عدم بیماری نیست بلکه در جرم شناسی و روانشناسی جنایی بحثی بسیار مناقشه برانگیز است که بیشتر به مساله اختیار و عدم اختیار و جنون آنی در لحظه انجام جرم می پردازد که از این منظر تا این لحظه بحث بر این است که این افراد از روی اختیار و بدون جنون آنی به این جنایت اقدام کرده اند. اما در مورد اختلالات، این تیپ از جنایت های سریالی در صفات تاریک شخصیت قابل پیگیری است که نظریه پرداز اصلی آن پالهوس در دانشگاه بریتیش کلمبیاست. او از چهارگانه تاریک شخصیت نام برده است. افراد با صفات تاریک شخصیت واجد شخصیت ضد اجتماعی، رگه هایی از خودشیفتگی، ماکیاولیانیسم و سادیسم هستند که مجموعه این ویژگی ها باعث می شود افراد واجد یک قساوت درونی، نبود احساس گناه، سو استفاده از دیگران، پنهان کاری، احساسات سطحی و رفتارهای خشونت بار و مجرمانه بسیار فجیع باشند و حتی بعد از انجام جنایت از آسیبی که زده اند بسیار خوشحال باشند.

انگشت هایی که مجرم به نماد پیروزی بالا آورده چیزی است شبیه فاتحان بربریت که بر نعش هایی که سلاخی می کردند پیروزمندانه می رقصیدند. شاید سوال باشد که این مادر چرا در چنین شرایطی همراه شده؟ بدیهی است که یکی از دلایل این موضوع می تواند ناشی از درگیر شدن در یک جنون اشتراکی باشد. اگر چه بر اساس ارزیابی های روانپزشکی رگه هایی از سایکوز تا این لحظه در این افراد تایید نشده اما از منظر روانکاوی کسی که دست به چنین همراهی فجیعی می زند و چنین جنایتی را انجام می دهد یک رفتار سایکوتیک بروز داده که در آن مرز خیال و واقعیت بهم ریخته، آنها در خیال خودشان پیروز شده اند (چون دشمنان فرضی فضای روانیشان را حذف کرده اند) و فکر می کنند در واقعیت هم پیروزند و این بی رحمی و بی تفاوتی هولناک از یک فضای سایکوتیک ریشه می گیرد.

اما یادمان باشد سایکوتیک ها بیشتر از افراد عادی جرم نمی کنند و قتل انجام نمی دهند. نباید این موضوع را به انگی بر علیه بیماران سایکوتیک و روانپریش تبدیل کرد. من فکر می کنم اینجا باید به صفات تاریک شخصیت بیشتر پرداخت، چیزی که در پزشکی قانونی ایران نیاز به توجه جدی دارد.

*روانشناس

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha