سلامت نیوز: با گذشت حدود دو سال از شیوع مرگبار کرونا حالا که روز به روز به صورت نگران‌کننده ای شمار مبتلایان و مرگ و میر قربانیان افزایش پیدا می‌کند با این پرسش حیاتی روبه‌رو شده‌ایم که برای مهار این ویروس چه باید کرد؟ به گواهی سازمان بهداشت جهانی، کشورمان امروزه نسبت به جمعیت با پرشمارترین مبتلایان و قربانیان کرونا روبه‌رو شده در حالی که سنجش درست و دقیقی برای شناسایی و درمان مبتلایان نداریم.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه جهان صنعت،براساس آمار رسمی تعداد مرگ و میر از ۶۰۰ نفر گذشته و با خالی نبودن حتی یک تخت بیمارستانی برای پذیرش مبتلایان به کرونا بیمارانی هم که شناسایی می‌شوند به خانه‌ها بازگردانده می‌شوند و به این ترتیب خطر ابتلای سایر اعضای خانواده‌ها را هم افزایش می‌دهند.
این در حالی است که تاکنون با کمک واکسن‌های اهدایی اندک چند کشور نتوانسته‌ایم بیش از پنج یا شش درصد از جمعیت کشور را در یک یا دو مرحله واکسینه کنیم و به گفته مدیرعامل بهشت‌زهرا آمار فوت‌شدگان کرونا به دو تا ۵/۲ برابر رسیده و در کل آمار قربانیان کرونا ۴۰ درصد از جمع مردگان کل کشور است. با این حال مسوولان بهداشت و درمان روند روزافزون تلفات رسیدن محموله‌ای از واکسن‌های خارجی که نیاز بخش عمده‌ای از جمعیت کشور را برطرف کند مهار کامل کرونا را به آیند‌ه‌ای مبهم و نامشخص حواله می‌دهند و در چنین اوضاعی شنیدن ادعای گمراه‌کننده برخی از مسوولان حیرت‌انگیز است که به افکار عمومی فخر می‌فروشند: «جهانیان نسبت به تامین واکسن مورد نیازمان انگشت حیرت به دندان می‌گزند و کشورهایی از ما درخواست می‌کنند که شیوه مبارزه‌مان با کرونا را برایشان فاش می‌کنیم و به آنها بیاموزیم…!»
و اعجاب‌انگیزتر اینکه در کتاب مطالعات اجتماعی پایه نهم نوشته‌اند: «ایران توانسته جزو کشورهای برتر در درمان کرونا باشد…» ادعای نسنجیده‌ای که ضمن ایجاد تلخ‌کامی برای افکار عمومی گمراه‌کننده و فریبکارانه است. از سوی دیگر رییس کمیسیون بهداشت، درمان و آموزش پزشکی هم به صراحت اعلام می‌کند که مدیران پروژه واکسن «برکت» خودشان هم نمی‌دانستند که نمی‌توانند به قول خود در تامین بیست میلیون واکسن تا پایان مرداد عمل کنند و پروژه خرید واکسن از خارج با وعده تولید داخلی به تاخیر افتاد.
نتیجه چنین غفلت‌های فرصت‌سوزی است که این روزها شهرهایی چون مشهد با موج فزاینده مبتلایان و قربانیان کرونا روبه‌رو شده و در گورستان بهشت‌زهرای تهران، این غسال‌ها و گورکن‌ها هستند که در میان گریه‌ها و مویه‌های خانوادههای سیاه‌پوش، در کفن و دفن انبوه قربانیان پراکنده بر خاک از توان می‌افتند. مردگانی که قربانیان روزافزون غفلت‌های مسوولان در تامین تخت‌های بیمارستانی و دارو و درمان و روند ناقص در شناسایی مبتلایان و تجهیزات درمانی هستند و بالاخره رییس کمیسیون بهداشت مجلس حرف آخر را می‌زند و درباره این نابسامانی‌ها عنوان می‌کند: ستاد ملی کرونا توصیه‌ها را گوش نمی‌کرد. زیرساخت تولید واکسن را از اول نداشتیم… دو سال دروغ و فریب و این همه وعده و وعید چرا؟ دروغ گفته‌اند و می‌دانستند که نمی‌توانند واکسن تولید کنند، حاضر نشدند واکسن بخرند به‌طوری که حالا برای تهیه سرم و حتی کپسول اکسیژن هم محتاج مانده‌ایم در حالی که با این همه بیمار و قربانی خانوادههای بسیاری بی‌سرپرست می‌شوند و کشتار کرونا همچنان با سرعت نگران‌کننده‌ای ادامه دارد و بالاخره رییس کمیسیون بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به صراحت می‌گوید: مدیران پروژه «برکت» خودشان هم نمی‌دانستند نمی‌توانند به قول بیست میلیون واکسن تا پایان مردادماه عمل کنند و پروژه خرید واکسن به خاطر تولید واکسن داخلی به تاخیر فرصت‌سوزی افتاد… و باید نتیجه این حقیقت تلخ را در گورستان‌های شهرهایی از جمله بهشت‌زهرای تهران به روشنی دریافت که این غسال‌ها و گورکن‌ها هستند که هر روز برای کفن و دفن و خاکسپاری مردگان که با ردیف بلند و پایان‌ناپذیری روی خاک قطار شده‌اند. از نگاه دکتر هاشمیان رییس بیمارستان مسیح‌دانشوری بسیاری از این قربانیان که کارشان در بیمارستان‌ها به آی‌سی‌یو کشیده و جان باخته بودند می‌توانستند زنده بمانند اگر داروهای مورد نیازشان تهیه می‌شد ولی از تهیه آنها دریغ کردند و حاضر به خرید نشدند و دردناک‌تر اینکه هر وقت برای نجات جان بیماران درخواست دارو می‌دادند آقای نمکی جواب می‌داد: «خودمان داریم» در حالی که داروهای حیات‌بخش وارداتش آزاد بود و هیچ منعی نداشت!
عجیب اینکه رییس کمیسیون مجلس همین موضوع را بازگو می‌کند و می‌گوید: هرگاه بیمارستان‌ها درخواست واردات دارو و سرم می‌کردند جواب می‌شنیدند: «خودمان داریم» در حالی که زیرساخت تولید واکسن را از اول نداشتیم و به گفته دکتر هاشمیان «حالا برای سرم هم محتاج مانده‌ایم! و حالا چه باید کرد؟
امروزه که با گذشتی حدود دو سال با مشکلات و کاستی‌هایی در شناسایی و درمان مبتلایان به کرونا داریم روز به روز شاهد افزایش تعداد مبتلایان و شمار قربانیان هستیم و با این پرسش حیاتی روبه‌رو شده‌ایم که برای مهار و کنترل این ویروس هیولایی چه باید کرد؟ در قدم اول ضروری است برنامه دقیق و منسجمی برای شناسایی و مبتلایان و جدا کردن آنها از خانواده اجرا کنیم تا تحت درمان قرار گیرند.
دیر زمانی است که هرگاه بیمارانی مبتلا به کرونا شناسایی می‌شوند: در اولین اقدام به خاطر نبودن تخت خالی بیمارستانی آنان را به خانه‌ها بازمی‌گردانند تا در خانواده بستری شوند و تحت درمان قرار گیرند و از همین طریق سایر اعضای خانواده‌ها در معرض ابتلا به کرونا قرار می‌گیرند چنانچه در این مورد شاهد ابتلای دیگر اعضای خانواده‌هایی بودهایم. صحنه‌های غم‌انگیزی که با بستری شدن مردان خانواده همسر و سپس فرزندان‌شان را هم مبتلا می‌کنیم و حتی متاسفانه باعث مرگ و میر عده‌ای در خانواده‌ها شده‌ایم.
برای آنکه خانه‌ها محل سرایت ویروس کرونا به خانواده‌ها نشود در اقدامی اضطراری باید بیماران بستری در خانواده‌ها را به بیرون انتقال داده و به این ترتیب جان بقیه اعضا را نجات داد. برای حل این مشکل ضروری است به سرعت بیمارستان‌هایی اصطلاحا صحرایی در محوطه باز بیمارستان یا در حاشیه پارک‌های مختلف شهری برپا کرد و تخت و سایر وسایل و امکانات پزشکی در این بیمارستان‌های صحرایی مستقر ساخت: چنانچه در یک بیمارستان واقع در رباط‌کریم به همت کارکنان برپا شد و بیمارانی را در آن بستری کردند.
برای برپا کردن این مراکز اضطراری پیشنهاد می‌کنیم جمعیت هلال‌احمر با مشارکت در این اقدام حیاتی، چادرهایی را که در انبارها انباشته است در اختیار بیمارستان‌ها و یا گروه‌های امدادی- پزشکی قرار دهد و در این صورت می‌توان به سرعت بیش از یکصد چادر صحرایی برپا کرد تا بیماری روی دست خانواده‌ها که عامل سرایت‌جمعی به دیگر اعضاست نماند و به این ترتیب یک نهضت انسانی- درمانی را می‌توان در بسیاری از شهرها فعال کرد و با همکاری و مساعدت هلال‌احمر و سایر نهادهای موثر به ویژه نیکوکاران محلی مشکل کمبود تخت بیمارستانی را حل کرد. برای فراهم آوردن تخت و کپسول و سایر ملزومات پزشکی پیشنهاد می‌کنیم صاحبان صنایع مختلفی در این امر پزشکی- انسانی مشارکت کنند و به ساخت چنین تجهیزات و لوازم پزشکی جهت استفاده در چادرهای بیمارستانی پیشقدم شوند و اما باید توجه داشت که تاکنون پرستاران، مددکاران پزشکی و پزشکان در بیمارستان‌ها مجاهدانه به مراقبت از بیماران مبتلا به کرونا بستری‌شده در بیمارستان پرداخته‌اند که تاکنون شاهد درگذشت عده‌ای از آنان در اثر ابتلا به ویروس کرونا بودهایم.
گروه اجتماعی روزنامه پیشنهاد می‌کند برای مراقبت و معالجه بیمارانی که در بیمارستان‌های برپا شده، وزارت بهداشت و درمان گروه‌هایی از دانشجویان، رشته‌های مختلف پزشکی و مددکاری و پرستاری به خدمت در این بیمارستان را فرا بخواهند تا با گذراندن یک دوره فشرده پزشکی و پرستاری بتوانند در این چادرهای صحرایی به یاری و کمک‌رسانی پزشکان و پرستاران بیایند و تحت نظر آنان به مراقبت از بیماران بستری در بیمارستان‌های صحرایی بپردازند.
نظر شما