حدود یک‌میلیون و ۲۵۰هزار نابینا و کم‌بینا در کشور وجود دارد. یکی از دلایل نبود آمار واقعی به این خاطر است که هنوز هم با وجود فعالیت‌ها و اقداماتی که دولت و موسسات برای تغییر دیدگاه به این افراد در جامعه انجام داده‌اند اما نابینایان همچنان به‌وسیله خانواده‌های‌شان پنهان می‌شوند و حتی در سرشماری‌ها نیز جا می‌مانند.

توانمندانِ فراموش‌شده

سلامت نیوز:حدود یک‌میلیون و ۲۵۰هزار نابینا و کم‌بینا در کشور وجود دارد. یکی از دلایل نبود آمار واقعی به این خاطر است که هنوز هم با وجود فعالیت‌ها و اقداماتی که دولت و موسسات برای تغییر دیدگاه به این افراد در جامعه انجام داده‌اند اما نابینایان همچنان به‌وسیله خانواده‌های‌شان پنهان می‌شوند و حتی در سرشماری‌ها نیز جا می‌مانند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه صبح نو ،این تناقض آماری از تعداد نابینایان در ایران نقص بزرگی است که حکایت از آن دارد که جامعه چشمانش را روی نابینایان می‌بندد. هر چه خانواده‌ها نسبت‌به معلولیت آگاه‌تر شوند و دیدگاه خود را تغییر دهند به جامعه خدمت بزرگی کرده‌اند. سازمان بهداشت جهانی ۱۸۰میلیون نفر دارای آسیب بینایی را در جهان شناسایی کرده است که ۹۰درصد آن‌ها در کشورهای درحال‌توسعه زندگی می‌کنند. برپایه این گزارش، نیمی از این تعداد، قبل از تولد دچار آسیب بینایی شده‌اند و نیمی دیگر بعد از تولد مشکل بینایی پیدا کرده‌اند. در این گزارش با «علی نعمتی» نابینای 62ساله، قهرمان مسابقات کشوری و آسیایی گلبال و دوومیدانی و درباره سختی زندگی نابینایان گفت وگو کرده است.

نعمتی 17شهریور سال1357 در میدان شهدای فعلی به‌دلیل ضربه باتوم نیروهای گارد شاه به پشت سرش، بینایی‌اش را کاملا از دست می‌دهد: «آن زمان 18ساله بودم و درگیر فعالیت‌های انقلابی. وقتی چشمم آسیب دید دنیا برایم تمام شده بود ولی توکل به خدا جانی دوباره به من بخشید.» او درباره زندگی نابینایان می‌گوید: «زندگی برای نابینایان بسیار سخت است. وقتی شرایط سخت‌تر می‌شود که افراد جامعه متوجه وضعیت و محدودیت‌های یک نابینا نیستند. مردم مهربانی داریم و نحوه رفتار با یک نابینا و معلول را نمی‌دانند. این موضوع باید آموزش داده شود و برایش فرهنگ‌سازی انجام شود. متاسفانه باوجوداینکه 10درصد از جامعه را معلولان و نابینایان تشکیل می‌دهند مسوولان هیچ برنامه‌ریزی برای‌شان ندارند.»

قوانین را نادیده می‌گیرند
این قهرمان می‌افزاید: «میان قشر نابینا و معلول توانمندی‌هایی وجود دارد که نیازمند هدایت و سرمایه‌گذاری هستند،  ولی احساس می‌کنم ما فراموش‌شدگان جامعه هستیم. متاسفانه با وجود قوانین مختلف برای نابینایان هنوز هم معضلات بسیاری وجود دارد. هنوز پارکی مناسب‌سازی شده برای ورزش نابینایان در ایران وجود ندارد. در ایران عصای سفید تنها یار و کمک‌رسان نابینایان است درحالی‌که سازمان ملل بازوبند زرد را تصویب کرده و در کشورهای اروپایی بیشتر نابینایان از آن استفاده می‌کنند و برای عموم نیز شناخته شده است.

باید این را دانست که محدود کردن نابینایان هر روز بیش از گذشته آنان را از جامعه دور می‌کند. بالاترین آمار تحصیل‌کردگان معلول به نابینایان تعلق دارد. نخستین گام برای آنکه یک فرد نابینا بتواند از یک زندگی عادی مثل یک فرد سالم برخوردار باشد این است که خواندن و نوشتن را از طریق لوح و قلم بیاموزد، خط بریل را یاد بگیرد، تحرک و جهت‌یابی را بیاموزد. نابینا می‌تواند با عصای سفیدش در خیابان راه برود و به مقصد برسد به شرط اینکه آموزش ببیند. باید به نابینایان زیبا لباس پوشیدن، غذاخوردن و آراستگی را آموزش داد.»


 دشواری برای یک زندگی عادی
این روشندل درباره سختی‌های تحصیل و اشتغال نابینایان می‌گوید: «سیستم آموزشی برای نابینایان به‌صورت مربی و هنرآموز است. آموزش نابینایان زمان‌بر و سخت‌تر از سایر معلولان است. باید برای تمامی نابینایان خط بریل را آموزش داد و تا پایان مقاطع بالای تحصیلی از آن‌ها حمایت کرد. تحصیل نابینایان بسیار سخت است چون منابع درسی مناسب‌سازی شده محدود است.»

او می‌افزاید: «اگرچه قانون استخدام معلولان تصویب شده اما باید تمامی راهکارها در این زمینه اجرایی شود و تنها در حد یک قانون باقی نماند. مسوولان باید توانمندی‌های این افراد را باور کنند. اشتغال مساله اصلی نابینایان است. برخی نابینایان چند معلولیتی هستند، یافتن کار برای آن‌ها بسیار سخت است. کارخانه‌ها، موسسات کوچک و بزرگ و هم موسسات و ادارات دولتی هنوز هیچ‌گونه اقدامی برای اشتغال نابینایان نکرده‌اند. نابینایان مشکلات مالی بسیاری دارند و به‌شدت از این موضوع در رنج هستند که مبادا دیگران به آن‌ها با چشم حقارت بنگرند و به آن‌ها ترحم کنند.»


بخشی می‌گوید: «بعد تحصیل و کار، سخت‌ترین مرحله زندگی برای نابینایان ازدواج است. مهیاکردن شرایط ازدواج نابینایان در قانون موسسات نیامده است اما برخی نهاد‌ها در این زمینه فعالیت می‌کنند. باید برای ازدواج روشندلان تسهیلاتی در نظر گرفته شود. فارغ از مشکلاتی که در ایران پیش روی نابینایان وجود دارد، موسسات و انجمن‌هایی که برای بهبود وضعیت آن‌ها تلاش می‌کنند، نیز درگیر مشکلات فراوانی هستند.

اگر برنامه‌ریزی مسوولان دولتی برای اشتغال‌زایی، ارائه تسهیلات و ... باشد، بدون تردید این قشر از جامعه نیز همانند دیگر مردم عادی به زندگی خود بدون هیچ‌گونه مشکلی زندگی خواهند کرد.»یک نابینا : مسوولان باید توانمندی‌های این افراد را باور کنند. اشتغال، مساله اصلی نابینایان است. برخی نابینایان چندمعلولیتی هستند، یافتن کار برای آن‌ها بسیار سخت است

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha