به گزارش سلامت نیوز به نقل از ضمیمه خانواده روزنامه اطلاعات، اما موضوع اینجاست که وقتی ما پیش از این هرگز به دنبال مراقبت از علائم یا مشکلات سلامت روان نبودهایم، ایده ملاقات با یک متخصص سلامت روان مانند یک درمانگر ممکن است برایمان سخت و طاقتفرسا باشد. زمانی که خود را با ایده مراجعه به درمانگر مواجه میکنیم سوالها و افکار زیادی به ذهن ما هجوم میآورند که در بیشتر مواقع مانع از مراجعه ما به جلسات رواندرمانی میشوند.
ممکن است با خود بگوییم: درست است به کمک نیاز دارم، اما تا به حال هرگز نزد یک درمانگر نرفتهام، آیا من یک فرد غیرمعمول یا بیمار هستم که نیاز به درمان پیدا کردهام؟ یا اینکه ممکن است دیگران به ما بگویند گرفتن خدمات مشاوره عالی است، اما تو نمیتوانی به راحتی فرد مناسبی را پیدا کنی و یا گرفتن نوبت برای جلسات کار بسیار سختی است. همچنین ممکن است با خود بگوییم درمانگر قرار است چه چیزهایی را به من بگوید که خودم نمیدانم و یا دوستانم تا امروز به من نگفتهاند. از طرفی ممکن است نگرانی این را داشته باشیم که درمانگر از ما سوالاتی را بپرسد که آمادگی پاسخدادن به آنها را نداشته باشیم. تمامی این مواردی بخشی از مهمترین نگرانیهای هر فرد پیش از ورود به فرآیند درمان است که میتواند موجب شود هرگز به اتاق درمان پا نگذاریم. از این رو نیاز است چند نکته اساسی که درمانگران سلامت روان امیدوارند نسبت به آنها آگاه باشیم را در مورد فرآیند درمان بدانیم.
آنها در این راه همراه ما هستند
فرآیند درمان سلامت روان یک فرآیند مشارکتی و دوطرفه است و قرار نیست درمانگر خودش اقدام کند و ما منفعل باشیم. بیشتر درمانگران وارد فضای این حرفه شدهاند زیرا هدف آنها واقعاً این است که میخواهند به دیگران کمک کنند تا بهبود یابند و پس از بهبودی نیز پاسخ‌هایی در مورد مسائل و سوالات مهم زندگیشان پیدا کنند که از طریق افزایش آگاهی رنج آنها را کاهش میدهد. درمانگران میخواهند بخشی از سفری باشند که به ما کمک میکند تا احساس بهتری نسبت به خود و دنیای پیرامونمان داشته باشیم.
آنها قضاوت نمیکنند
همدلی یکی از مهمترین مهارتهای یک درمانگر است برای آنکه ما را به خوبی درک کند. آنها ما را بدون قضاوت گوش میدهند و تمام تلاش خود را می‌کنند تا دیدگاه و تجربه ما را درک کنند. آنها میدانند که وقتی همهچیز در زندگی چالش برانگیز میشود مردم نگران بیان کردن داستان‌های خود هستند، بنابراین اولین و مهمترین تلاش آنها این است که اتاق درمان را به فضایی امن برای بیان شدن داستان ما تبدیل کنند. درمانگران در اتاق درمان داستان‌های زندگی ما را بدون هیچ قضاوتی از جمله قضاوت اخلاقی و ارزشی میشوند.
آنها اسرار ما را حفظ می‌کنند
رازداری میان پزشک و بیمار شامل همه متخصصان سلامت، از جمله درمانگران سلامت روان میشود. آنچه در درمان گفته میشود بین ما و درمانگرمان باقیخواهد ماند. آنها طبق قوانین حرفهای خود موظف هستند از اطلاعات ما محافظت کنند و آنچه به آنها بگوییم بدون اجازه ما به دیگران منتقل نمیشود.
این مسئله تنها در مواردی شامل استثنا میشود از جمله؛ اطلاعاتی در مورد خطر جدی یا شواهدی مبنی بر خودکشی، قتل، کودکآزاری، سوءاستفاده و یا اینکه ما نتوانیم به طور ایمن از خود مراقبت کنیم، در این صورت آنها موظف هستند پیگیریهای لازم را انجام دهند. ضمنا درمانگر ما وقت میگذارد و در ابتدای فرآیند درمان این اطلاعات را به ما توضیح داده و با ما به توافق میرسد.
ما مسئول درمان خود هستیم
درمانگران برای مدت طولانی آموزش دیدهاند تا موثرترین درمان مبتنی بر شواهد را در طول جلسهی درمان به کار گیرند. درمانهای مبتنی بر شواهد، درمانها و و ابزارهای بهداشتی هستند که ارزشها و ترجیحات ما به عنوان مراجعه کننده را درنظر گرفته و در اولویت قرار میدهند. آنها با ما ملاقات کرده و تاریخچه ما را بررسی خواهند کرد، اهداف و خواستههای ما را به بحث میگذارند و تنها پس از آن است که توصیههایی برای یک برنامهی درمانی ارائه میدهند. اما نکتهی اساسی این است که ما مسئول درمان خود هستیم و تواناییاش را داریم تا به درمانگرمان بگوییم که فلان راهکار برایمان کارساز نیست یا ترجیح میدهیم روش دیگری را امتحان کنیم.
تصمیم برای شروع درمان سلامت روان یک تصمیم شخصی است و غالبا هم تصمیم آسانی نیست، اما با کمی دانش در مورد آنچه در فرآیند درمان قرار است تجربه کنیم، میتوانیم تصمیمی بگیریم که در حال حاضر برای ما مناسبترین باشد. موارد مذکور در این مطلب به ما کمک میکند تا آگاهیمان نسبت به فرآیند درمان با یک درمانگر سلامت روان بالاتر رفته و بنابراین با خیالی آسودهتر پا به اتاق درمان بگذاریم.
* کارشناس ارشد مشاوره خانواده
نظر شما