آمار کودکان و نوجوانان بستری شده به علت  ابتلا به سویه اومیکرون کرونا با رشد ٢ برابری نسبت به بستری‌شدگان زیر 18 سال در پیک قبلی کرونا به ٢٢ درصد رسیده است. این درحالیست که آموزش و پرورش همچنان اصرار بر بازگشایی مدارس داشته و این کار را نیز با تایید ستاد کرونا انجام داده است یعنی در بحبوحه خیزش مجدد کرونا مدارس نیز باز شده و گروه سنی که بیشتر مورد هدف این سویه جدید قرار گرفته‌اند در مدارس حاضر می‌شوند.

جالب اینجاست هربار که آماری از سوی وزارت بهداشت درباره عدم رعایت پروتکل‌های بهداشتی در اماکن صحبت می‌شود مدارس در صدر جدول نقض پروتکل‌های بهداشتی قرار دارند. در این بین هم سخنان گودرز کریمی، مدیر کل رفاه و پشتیبانی آموزش و پرورش واکنش برانگیز و نگران‌کننده بود.

کریمی از پرداخت هزینه‌های بستری دانش آموزان مبتلا به کرونا تا سقف ۱۰ میلیون تومان خبر داده داده و گفته بود که به هر دانش آموزی که به کرونا مبتلا شود، تا سقف ۱۰ میلیون تومان هزینه بستری بلاعوض پرداخت می‌شود.

او همچنین عنوان کرده بود که  چه در مدرسه و چه خارج از مدرسه هر اتفاقی بیفتد بیمه حوادث ملزم به پرداخت هزینه‌های بستری و… است. و جبران غرامت فوت ناشی از حادثه در طول شبانه روز تا سقف ۱۵ میلیون تومان در نظر گرفته شده است.

اگر چه موضوع بیمه‌های دانش‌آموزی ماجرای جدیدی نیست و همه هم به ناکارآمدی این بیمه‌ها واقفند اما با توجه به شیوع گسترده سویه اومیکرون و بازگشایی همزمان مدارس بدون توجه به مخالفت‌های جامعه پزشکی کشور این سخنان کریمی اینگونه تلقی شد که آموزش و پرورش قصد دارد به هرترتیبی شده بچه‌ها را به مدارس کشانده و در صورت ابتلا به بیماری یا مرگ غرامت آن را پرداخت کنند.

این موضوع نگرانی بسیاری از خانواده‌ها را به دنبال داشت. اگر چه برخی از والدین نیز به دلایل مختلف از حضور فرزندان‌شان در مدرسه استقبال کرده‌اند اما نمی‌توان گفت رویکرد عموم جامعه به بازگشایی مدارس چنین است.

با محمدرضا نیک نژاد عضو کانون صنفی معلمان درباره سهم حمایتی بیمه‌ها دردرمان دانش‌آموزان و معلمان همچنین اما و اگرهای بازگشایی مدارس در شرایط پیک ششم کرونا گفتگو کرده‌ایم.

مبالغ دریافتی از دانش‌آموزان بابت بیمه وارد چرخه درمان نمی‌شود

نیک‌نژاد در اینباره به سلامت‌نیوز می‌گوید: در آموزش و پرورش یک بیمه دانش‌آموزی ویک بیمه برای معلمان(جدا از بیمه‌های دیگر) دارند که مخصوص آنها بوده و اگر اتفاقی برایشان بیفتد هزینه درمان یا بخشی از هزینه درمان‌شان را می‌دهد. این بیمه کاملا اجباری است و بابت آن حدود 10هزار تومان از دانش‌آموزان دریافت می‌کنند. یعنی آموزش و پرورش از جمعیت یک میلیون نفری معلمان و جمعیت ١۴میلیون نفری دانش آموزش ، درمجموع ١۵میلیون نفر مبلغی بابت بیمه دریافت می‌کند که رقم بسیار بالایی می‌شود.

وی ادامه می‌دهد: رقم دریافت شده از این جمعیت عموما وارد چرخه درمان نمی‌شود، زیرا هر اتفاقی که برای بچه‌ها میفتد عموما درمانشان بر عهده خانواده‌هاست .شرایط به‌گونه‌ای است که خانواده‌ها نه اطلاعات دقیقی دارند و نه برایشان به صرفه است که به دنبال این مبلغ بروند و آن‌را دریافت کنند. در ١٠یا ١۵سالی که می‌بینم مبالغ مربوط به بیمه به شکل‌های مختلف گرفته می‌شود ندیده‌ام که وقتی برای بچه‌ها اتفاقی می‌افتد  مدیر مدرسه یا مسئولان آموزش و پرورش به دانش‌آموزان حادثه‌دیده بگویند که  می‌توانند از این بیمه استفاده کنند.

هزینه بیمه دانش‌آموزان در جیب آموزش و پرورش

عضو کانون صنفی معلمان خاطرنشان می‌کند: از سوی دیگر انقدر تعهدات بیمه‌ها در این خصوص ناکارمد و اندک است که مثلا اگر در بازی یا در مدرسه پای دانش‌آموز بشکند، که خانواده‌ها از استفاده از بیمه منصرف می‌شوند، بنابراین با توجه به حجم پولی که هر سال از دانش‌آموزان دریافت می‌شود به نظر می‌رسد این مبالغ  بخشی از کسری بودجه آموزش و پرورش را جبران می‌کند و مانند خیلی از پول‌هایی که هیچ گزارشی از آن نیست کاملا غیر شفاف هزینه می‌شود. در خوش‌بینانه‌ترین حالت هم این مبلغ برای آموزش و پرورش هزینه می‌شود، نمی‌خواهم بگویم که سوء استفاده می‌شود.

وی درباره بیمه کرونایی که آموزش و پرورش درباره آن سخن گفته است به فوت مهدی بهلولی عضوفعال انجمن صنفی معلمان در اثر ابتلا به کرونا در نیمه اول سال اشاره و اظهار می‌کند:  من پیگیر تمام مسائل ایشان بودم. او حدود 12 روز در بیمارستان بستری بود که جمع هزینه‌های رسمی و غیررسمی درمان ایشان حدود 110 یا 120 میلیون تومان شد.  مثلا دکتر یا تیم پزشکی پیشنهاد می‌دهد که فلان دارو را خریداری کند، داروخانه می‌گوید دارو نیست و باید شما به صورت غیررسمی آن را تهیه کنید. وقتی دارو به صورت غیر رسمی تهیه شد، بیمه پرداخت آن‌را نمی‌پذیرد و خانواده هم از سر ناچاری برای درمان عزیزش به هر ریسمانی دست می‌زند تا آن فرد نجات پیدا کند. در آخر یک فاکتور هزینه‌های ١٢٠میلیون تومانی روی دست خانواده‌ها می‌مانده که برای جبرانش ناچارند وام بگیرند. درحالیکه آن خانواده نان آورش را از دست داده  و باید این وام را هم پرداخت کنند. این یک نمونه از ناکارآمدی این بیمه‌هاست.

نیک‌نژاد با بیان اینکه عموما بیمه‌های دانش‌آموزی تنها درصدی از هزینه‌های درمان را تعهد می‌کنند نه همه آن را اضافه می‌کند: در این شرایط  خانواده ترجیح می‌دهد دنبال استفاده از این بیمه‌ها نرود، مثلا خانواده‌ای که درمان کرونای فرزندش ١٠٠میلیون تومان می‌شود برای ۵میلیون تومانی که این بیمه‌ها می‌پردازند خود را خسته نمی‌کند از طرف دیگر برای استفاده از این بیمه‌ها خانواده ابتدا باید تمامی هزینه‌ها را بپردازد و بعد برای دریافت بخشی از این هزینه هنگفت وارد پروسه اداری و دوندگی شود، مدارک را به آموزش و پرورش یا اداره بیمه ارائه کند تا شاید بعد از ماه‌ها یا حتی یک سال بتواند این هزینه را دریافت کند. با توجه به این موارد اکثرا خانواده‌ها و معلم‌ها قید استفاده از بیمه  را می‌زنند

وی خاطرنشان می‌کند:  اما آن پول یک آورده ای برای آموزش و پرورش دارد که آن را صرف مسائل آموزش و پرورش کنند که بنظر من از لحاظ قانونی و اخلاقی این موضوع مشکلاتب دارد ولی چون برای خانواده‌ها این عدد کم است مثلا برای بیمه دانش آموزی  ٢٠هزار تومان بیاورید، رقم کمی است ولی اگر این عدد را ضرب در ١۴میلیون کنید یک عدد بسیار بالایی می‌شود که می‌تواند یک جاهایی را جبران کند.

نقش نگاه اقتصادی درا صرار آموزش و پرورش به بازگشایی مدارس

وی خاطرنشان می‌کند: با این حال  با خبرهای جدیدی که راجع به امیکرون می‌دهند و اینکه بچه‌ها بیش از گذشته درگیر این بیماری می‌شوند به نظر می‌رسد که واقعا آموزش و پرورش لجوجانه رفتار می‌کند. هر چقدر شهر بزرگ‌تر باشد تراکم دانش‌آموزی بیشتر می‌شود. از سوی دیگرامکانات آموزشی مانند دسترسی به آموزش  مجازی  هم در این مناطق بالاتر می‌رود چون سطح رفاه خانواده‌ها نیز بیشتر است. به نظر می‌آید که بهترین روش در حال حاضر آن باشد که در مدارسی که تعداد دانش آموز کم است به شدت سخت‌گیری کنند و اگر شرایط بحرانی شد به سمت تعطیلی مدارس حرکت کند.

عضو کانون صنفی معلمان تاکید می‌کند:  در هرجامعه‌ای اولویت سلامت جسمی افراد است و اگر دولت برنامه‌ریزی مناسبی داشته باشد عقب افتادگی‌های آموزشی کوتاه مدت و مقطعی و قابل جبران است.  برای پسران پایه دوازدهم که قرار است کنکور شرکت کنند و اگر قبول نشوند باید به سربازی بروند هم می‌توانند 2 یا 3 سال مهلت شرکت در کنکور بدهند. 

نیک‌نژاد می‌گوید: اما این نکته جالب است که از یک طرف می‌گویند بیمه دانش آموزی در مورد کرونا باید اجرا شود اما از سوی دیگر خودشان هم اصرار بر بازگشایی مدارس دارند. درخصوص بازگشایی مدارس البته مساله اقتصادی هم مطرح است به این معنی که در حال حاضر مدارس از لحاظ اقتصادی نمی‌چرخند و خانواده ها عموما پول نمی‌دهند این درحالیست که امروزه آموزش و پرورش رایگان به داستان  پیوسته است، من خبر دارم که در مدارس روستایی دور افتاده هم اگر شده حتی ۵٠هزار تومان از بچه ها و خانواده‌ها می‌گیرند برای آب و برق و گاز.

این معلم ادامه می‌دهد: البته این در مدارسی که برند هستند و پول خوبی از بچه‌ها می‌گیرند بخشی از این پول به جیب ادارات کل و وزارتخانه سرازیر می‌شود،. برخی هم مدعی هستند  که این هزینه‌ها گاهی به اندازه بودجه آموزش و پرورش است و به صندوق‌های ادارات کل و وزارتخانه سرازیر می‌شود.این مبالغ احتمالا در خوش‌بینانه‌إترین حالت خرج مشکلات آموزش و پرورش می‌شود به نظر می‌آید بهانه بازگشایی مدارس تا حدودی زیادی به این مساله نیز مرتبط است.

وی در پاسخ به این سوال که وضع رعایت پروتکل‌های بهداشتی در مدارس چگونه است که وزارت بهداشت مرتب اخطار به مدارس می‌دهد؟ می‌گوید:  هر قدر سطح سنی بچه‌ها پایین می‌آید، رعایت پروتکل‌ها برای‌شان مشکل‌تر است مثلا یکی از همکارانم تعریف می‌کرد که یکی از دانش‌آموزانش با گلودرد و آبریزش بینی سرکلاس آمده و اعلام کرده که والدینش  او را به زور به مدرسه فرستاده‌اند.  زنگ تفریح هم با دوستانش دور بخاری جمع شده‌اند و هیچیک پروتکل‌ها را رعایت نمی‌کردند.

کرونا و پرورشی که شکست خورد

این معلم اضافه می‌کند: به نظر من در این زمینه  هم آموزش و پرورش خانواده‌ها شکست خورده است و هم آموزش و پرورش رسمی  شکست خورده است. من 3 سال اول مدرسه را پیش از انقلاب گذراندم در آن دوران والدینم تحصیلات زیادی نداشتند و مسواک هم چندان رایج نبود اما وقتی درس مرتبط با مسواک را در مدرسه آموزش دادند و معلم درباره آن با من صحبت کرد از آن زمان مسواک خریدم و مسواک زدن در من تثبیت شد. این نشان‌دهنده تاثیرگذاری مدرسه است اما متاسفانه مدرسه  اقتدارش از بین رفته است. آن‌قدر محتوا و رفتارها نادرست در مدارس  وجود دارد و  به‌ویژه نگاه اجباری، و ایدئولوژیکی که در مدارس هست باعث شده که این شان از بین رفته و دانش‌آموزان زده شده‌اند.

وی اظهار می‌کند: در مدرسه‌ای که تدریس می‌کنم دانش‌آموزان را دو قسمت کرده اند، دو روز در هفته یک گروه و سه روز در هفته یک گروه دیگر به مدرسه می‌آیند، با این وجود مسئولین مدرسه بسیار سخت‌گیرند و می‌گویند پنجره کلاس‌ها باید باز باشد، وقتی من در حال درس دادن هستم دست‌هایم یخ می‌زند و نمی‌توانم درس بدهم.معلم‌های دیگر هم چنین مشکلاتی دارند و این روند درستی نیست.

نیک‌نژاد همچنین با اشاره به آثار مثبت بازگشایی مدارس در مناطق محروم که دسترسی به فضای مجازی هم ندارند، می‌گوید: من این را از مسئولان و افرادی که در این حوزه فعالیت دارند، شنیده‌ام که آمارهای کودک همسری و بازماندگی از تحصیل به دلیل تعطیلی مدارس خیلی بالا رفته است. من به شدت مخالف بازگشایی مدارس بودم ولی وقتی این خبرها را شنیدم یک مقداری مردد شدم زیرا به نظر می‌رسد باز شدن مدرسه نکات مثبتی هم دارد و دانش‌آموزان را در یک ریلی نگه می‌دارد.