به گزارش سلامت نیوزبه نقل از روزنامه ایران، این عزیزان برای پشتیبانی از آسیب دیدگان معدود اتفاقات ناگوار این عرصه به میدان آمده بودند، البته که این حساسیت بسیار خوب است حتی اگر چنین آزاری تنها نسبت به یک نفر باشد. معاونت وظیفه دارد با جدیت پیگیر تسریع تصویب قانون کرامت در مجلس؛ اصلاح خلأها در دستورالعمل‌های موجود و ایجاد ساز و کار لازم برای جرم انگاری هرگونه تعرض به امنیت زنان در همه عرصه‌های اجتماعی از جمله هنر و سینما باشد.

معاون امور زنان و خانواده رئیس‌جمهور همچنین با بیان اینکه این جریان، لازم است با انضباط حقوقی و قانونی لازم در مسیر تعریف شده و نه تحمیل شده قرار گیرد، افزود: در این جلسه مدیرعامل خانه سینما و مشاور امور اجتماعی وزارت ارشاد از آمادگی خود برای پیگیری شکایات در این زمینه خبر دادند و جا دارد دلسوزان حقیقی امنیت زنان از این موقعیت استفاده کنند.با توجه به لزوم اصلاح قوانین در حوزه زنان در خصوص اعمال خشونت علیه آن‌ها، حالا پس از چند ماه از روی کار آمدن دولت جدید، با این وعده معاون رئیس جمهور، می‌توانیم امیدوار باشیم که دوباره کار تصویب لایحه حفظ کرامت و حمایت از زنان در برابر خشونت از سر گرفته خواهد شد.

لایحه باید با سرعت بیشتری دنبال شود

دکتر سارا باقری، وکیل پایه یک دادگستری و فعال حوزه زنان با تأکید بر اینکه خشونت علیه زنان انواع مختلفی دارد، به «ایران» می‌گوید: خشونت جسمی، جنسی، عاطفی، روانی و اقتصادی،  هر کدام از آنها در قالب‌های مختلفی نسبت به زنان اعمال می‌شوند؛ مسأله‌ای که وجود دارد این است که، قانون خاص و مشخصی در رابطه با خشونت زنان، نداریم.

تنها لایحه حفظ کرامت و حمایت از زنان در برابر خشونت است که در زمان ریاست آقای رئیسی در قوه قضائیه، تسریع روند آن مطرح شد، این لایحه پس از طرح، تکمیل و به مجلس شورای اسلامی ارسال شد، در حال حاضر نیز در کمیسیون اجتماعی مجلس در حال بررسی است و هنوز به صحن علنی مجلس نرسیده، ما به ضرورت وجود چنین لایحه‌ای به نفع زنان در برابر هرگونه آزار و خشونتی که نسبت به آنها روا می‌شود، نیاز داریم.

همان طور که فعالان سینماگر هم اخیراً خواستار شده اند، چنین لایحه‌ای می‌تواند بسیار کمک کننده باشد.به گفته این حقوقدان و فعال اجتماعی، در حال حاضر، چنانچه زنی در معرض خشونت باشد، باید آثار خشونت روی بدن او مشخص باشد تا بتواند به پزشکی قانونی مراجعه کند و گواهی بگیرد که مورد ضرب و جرح قرار گرفته است.

معمولاً آثار و شواهد نهایت تا سه روز از بین می‌روند بخصوص در خشونت‌های جنسی، آثار و علائم زود از بین می‌روند؛ در این صورت زنی که یک ماه یا دو ماه از اعمال خشونت بر او گذشته و از روی شرم و حیا اعلام نکرده که مورد خشونت قرار گرفته چنانچه بعد از یک مدت زمان طولانی پشیمان شده و بیان کند که مورد خشونت بوده است و اعاده حیثیت کند، متأسفانه چون از طرف پزشکی قانونی آثار جرم مورد رؤیت و بررسی نیست، به همین دلیل در حق او اجحاف خواهد شد. با وجود این به جد نیاز است که لایحه با سرعت بیشتری دنبال شود تا در آینده‌ای نزدیک شاهد کاهش آمار خشونت‌های مختلف نسبت به زنان باشیم.

به گفته وی این مسأله اخیر نیز باید از سوی انجمن صنفی بازیگران قانونی طی شود تا وارد چرخه حقوقی شود. مسأله این است که در چنین مواردی که مسأله علنی و در سطح وسیعی مطرح می‌شود و اسامی افراد مطرح می‌شود در صورت عدم پیگیری قانونی تبعات زیانباری خواهد داشت.

فرهنگ پرستاری ، مهربانی و همکار ی وابسته به حضور زنان

دکتر فربد فدائی، روانپزشک نیز  توضیح می‌دهد: اختلال شخصیت ضد اجتماعی که از مصادیق آن جنایتکاران هستند، در مردان سه برابر بیشتر از زنان است. هورمون‌های مردانه در افزایش پرخاشگری و رقابت نقش دارند. اگر به بیماران با سابقه تهاجم، هورمون‌های صناعی مردانه (هورمون‌هایی که با دارو وارد بدن می‌شوند) داده شود، به طغیان‌های خشم و تهاجم تحریکی مستعدتر می‌شوند. بین سطوح تستسترون در مردان جوان و بین زندانیان با پرخاشگری، تهاجم و سلطه‌جویی رابطه مثبتی وجود دارد.

این ارتباط مثبت بین مقدار هورمون مردانه در خون ورزشکاران و تهاجم رقابتی در آنان ملاحظه شده است. در برخی فرهنگ‌ها، پرخاشگری نسبت به زنان رواج دارد. آزار زنان به‌صورت جسمی، جنسی یا عاطفی متأسفانه حتی در کشورهای غربی مدعی حقوق زنان بالاست. دریغ کردن فرصت یکسان تحصیلی از دختران، تبعیض در مورد برگزیدن شغل دلخواه بین زن و مرد، تبعیض در مورد پرداخت دستمزد بین زن و مرد، همه از نمونه‌های خشونت نسبت به زنان است.

به اعتقاد فدائی، وجوهی از فرهنگ که پرستاری، پرورش، مهربانی، همکاری، فداکاری، شکیبایی و آموزش است، وابسته به وجود زنان است. خشونت در هر نوع نسبت به زنان به مفهوم پژمردن این مفاهیم در جامعه و رواج خشونت، بی‌صبری و تعجیل، سردی و بی‌عاطفگی است. امروز افسانه‌هایی که حاکی از برتری مردان نسبت به زنان در حیطه‌های علم، هنر، مشاغل گوناگون و حتی ورزش است، رنگ باخته است. هر جامعه‌ای که با اعمال تبعیض مانع حضور زنان در عرصه‌های مختلف شود، محکوم به عقب‌ماندگی است و در برابر هر جامعه‌ای که با مراعات دین و اخلاق، مروج حضور زنان در عرصه‌های گوناگون فرهنگ و جامعه است، رو به پیشرفت خواهد داشت.

سکوت اجازه می‌دهد فرد خاطی دوباره رفتار خود را تکرار کند

دکتر سیدحسن موسوی چلک، رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران، با اشاره به اینکه یکی از موضوعاتی که در چندسال اخیر بیشتر به آن پرداخته شده، خشونت علیه زنان است، به «ایران» می‌گوید: یکی از مهم‌ترین اهداف لایحه حفظ کرامت و حمایت از زنان، حمایت از زنان در معرض خشونت و توسعه برنامه‌های پیشگیری از خشونت در برابر زنان و دختران است و همچنین  تسهیل دسترسی زنان خشونت دیده به منابع اجتماعی. شاهد هستیم که رسانه‌ها و افکار عمومی و سازمان‌های غیردولتی و انجمن‌های مختلف هم توجه بیشتری به این مسأله نسبت به سال‌های قبل دارند و ایجاد حساسیت می‌کنند و در عین حال خدماتی هم ارائه می‌دهند.

به گفته او، سال 1378 اورژانس اجتماعی تأسیس شد و ازجمله گروه‌های هدف مهم آن زنان در معرض خشونت یا به نوعی خشونت دیده است. از آن زمان حساسیت بیشتری نسبت به این گروه‌ها ایجاد شد. یکی از نکاتی که اهمیت زیادی در حوزه پیشگیری از خشونت دارد، سکوت نکردن زنان است. سکوت اجازه می‌دهد فرد خاطی دوباره رفتار خود را تکرار کند و سایرین هم ممکن است به‌دلیل نبود برخوردهای جدی، ترغیب به اعمال خشونت علیه زنان شوند.

چلک در ادامه توضیح می‌دهد: در عین حال که همه مردم باید حساس باشند، داشتن محیط امن و حضور در عرصه‌های اجتماعی حق شهروندی ایشان است و به موازات آن دولت‌ها هم باید ساز و کار لازم را چه در عرصه سیاستگذاری و چه در عرصه اجرا برای حمایت از زنان و ارائه خدمات داشته باشند. در محیط‌های کار هم مسئولان مرتبط باید حساسیت‌های لازم را داشته باشند، تحت هیچ شرایطی هیچ فردی حق ندارد که به خود اجازه دهد، به شکل‌های مختلف، هر نوع تعرض و خشونت را نسبت به زنان اعمال کند.

باید اجازه دهیم، زنان در محیط‌های امن حضور داشته باشند و توانایی‌ و قابلیت‌های خود را برای توسعه کشور به کارگیرند، این موضوعی نیست که بتوان براحتی از کنارش عبور کرد. زنان هم باید منابع اجتماعی را بشناسند و حمایت‌طلبی کنند و با استفاده از ظرفیت‌های منابع اجتماعی، متخصصین و سایر ظرفیت‌ها بتوانند مشکلات خود را در این حوزه مدیریت کنند و از این ظرفیت‌ها در جهت حمایت از خود استفاده کنند.