دانش آموخته رشته بهداشت محیط دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی خطر زباله های الکترونیک را جدی دانست.

هشدار:پسماند قطعات الکترونیک رو به افزایش است

با توجه به توسعه صنعت الکترونیک و نرخ بالای رشد این صنعت و کم بودن عمر مفید قطعات الکترونیک تولید این نوع پسماند روبه افزایش است. مدرس دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی در گفتگو با خبرنگار سلامت نیوز درباره چیستی زباله های الکترونیک گفت: هر وسیله الکترونیکی که دور انداخته شده و عمر مفید خود را گذرانیده است زباله الکترونیک نامیده می شود که پسماند خطرناکی از آن باقی می ماند.


دکتر علی عطاملکی پژوهشگر حوزه بهداشت محیط درباره اثرات زباله های الکترونیک بر روی سلامت گفت: این پسماند ها معمولا اثرات مستقیم بروی سلامتی ندارند یعنی در اثر تماس مستقیم انسان با این پسماند ها و قطعات دور ریخته شده و در مواجهه تنفسی مشکل به خصوصی ایجاد نمی شود مگر در موارد خیلی معدود و کم .


وی در ادامه گفت: این زباله ها بروی سلامتی اثرات غیر مستقیم دارند و این اثرات مربوط به محتوای فلزات سنگین این قطعات است. یکی از شاخص های زباله های الکترونیک فلزات سنگین به کار برده شده مانند سرب، کادمیوم و جیوه است. بعنوان مثال زباله ای که دور ریخته می شود در طبیعت در اثر فشارهای مکانیکی یا ضرباتی که به این زباله ها اعمال می شود اجزای این زباله ها خرد می شود و محتوای فلز سنگین این ها در محیط آزاد می شود این فلزات سنگین می توانند از طریق آب وارد محصولات کشاورزی بشوند و و یا وارد منابع زیر زمینی شده و از آن جایی که این فلزات غیر قابل تجزیه هستند می توانند در بدن تجمع پیدا کرده و منجر به ایجاد اختلالاتی به خصوص سرطان شوند.


غنی بودن منابع فلزی کشور به چه قیمتی


دکتر عطاملکی در پاسخ به این پرسش که زباله های الکترونیکی با توجه به دنیای مدرن امروز و استفاده بیشتر از این وسایل که دارای اجزای آلوده کننده محیط زیست و خطری برای سلامتی است دغدغه ی جدی هست با نه گفت؟ بله بی شک دغدغه محسوب می شود به خصوص در کشور ما؛ متاسفانه دیدگاه بازچرخش و یا استفاده مجدد در بین مسولین و مردم جایگاهی ندارد. این پسماند ها معمولا دور ریخته می شوند و توجه خاصی به بازیافت نمی شود حالا چرا این دیدگاه بر جامعه ایرانی حاکم است؟چون کشور غنی هستیم و خیلی ازاین فلزات را به فراوانی در منابع مان داریم و به فکر بازیافت آن ها نمیفتیم. داشتن چنین منابعی باعث همچین تفکری می شود. به مرور این زباله ها در طبعیت باقی می مانند و مشکلات و دغدغه هایی را بوجود می آوردند.


وی درادامه گفت: چکار باید کرد؟راهش مشخص است خیلی خوب می توانیم این زباله ها را بازچرخش کنیم و دوباره استفاده کنیم و لازم به ذکر است این زباله ها بسیار ارزشمند و گران قیمت هستند اگرچه بخش عمده پسماند الکترونیک پلاستیک است که بحث بازیافتش جدا است بخش دیگر آن فیبر است که مربوط به بردهای الکترونیکی می شوند و بخش ارزشمند آن همان فلزاتش هستند که می توانند به خوبی بازچرخش شوند که باعث پیشگیری از بیماری ها وحفظ سلامت و محیط زیست می شود و هم به خوبی درآمد زا باشند.


وی در پاسخ به سوال دیگر خبرنگار سلامت نیوز در مورد میزان تولید این زباله ها گفت:آمار دقیقی در دست نیست اما با یک حساب سر انگشتی می توان این را محاسبه کرد مصرف قطعات الکترونیکی در کشور چقدر است و به همان نسبت در طی مدت مشخصی پسماندش را حساب کنیم. در ایران بعید میدانم آمار دقیقی وجود داشته باشد اگر هم چیزی وجود داشته باشد همین آمار های سر انگشتی است.

قوانین روی کاغذ به چه کار می آید؟


وی در ادامه در مورد قوانین مدیریت پسماند این زباله ها افزود: مدیریت پسماند به طور کلی فعالیت های مرتبط با پسماندها شامل تولید، جمع آوری، حمل و نقل و جابجایی، پردازش، بازیافت و دفع پسماند است اما در مورد قوانین بعید میدانم قوانینی وجود داشته باشد اگرهم باشد من اطلاع ندارم چون در ایران بحث بازیافت کمتر دیده می شود اگر قوانین هم باشد سختگیرانه نیست و روی کاغذ است.


وی در پاسخ به اینکه دیدگاه ایران و سایر کشورها نسبت به بازیافت این زباله ها چیست، گفت: ممکن است کشورهایی باشند که اوضاع بدتری داشته باشند به این صورت که ایران را جدا از بقیه کشورها بدانیم نباید تقسیم بندی صورت گیرد. در ایران منابع زیاد است بنابراین خیلی کمتر بازیافت انجام می شود مثلا مس فراوان است و قیمت آن نسبت به سایر نقاط جهان ارزان تر است. در اینجا فرد به جای اینکه هزینه کند و مس را بازیافت کند، خریداری می کند. به طور کلی پسماندهای الکترونیک در ایران صحیح انجام نمی شوند. اما در مجموع مقایسه کشورها ازاین نظر که کدام کشور دیدگاه بهتری دارد و دیدگاه کدام کشور بدتر است همه به فرهنگ و آموزش های مردم بستگی دارد. اگر در کشوری از همان ابتدا از دوران کودکی و تحصیل فرهنگ بازیافت و بازچرخش جا بیفتد خیلی کمک کننده است.

وی در پایان گفت: کشورهایی که معمولا در مدیریت پسماند موفق هستند مردم خوب همکاری می کنند تا مردم همکاری نکنند هیچ وقت آن اتفاق خوب نمیفتند.باید آموزش داده شود به مردم و مردم خودشان خودجوش این کار را انجام دهند. در کشورهای توسعه یافته مانند غرب اورپا و امریکا و کشورهای توسعه یافته شرق آسیا معمولا بازیافت خوب انجام می شود حالا چه پسماند الکترونیک و زباله های بار ارزش دیگر .بنابراین در ایران با توجه به شرایطی که وجود دارد با توجه به اینکه آموزش ها داده نمی شود و غنی بودن منایع کمتر به بازیافت پسماند می پردازیم.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha