به گزارش سلامت نیوز جنگل های هیرکانی که طی 50 سال، 50 درصد کاهش سطح داشته اند هر روز با بارگذاری ها و دست اندازی های متعدد روبه رو می شوند. یک روز با احداث کارخانه، یکروز تله کابین و طرح های بی ضابطه گردشگری ناپایدار و روز دیگر با جاده سازی های غیرضروری که اغلب زمینه ویلاسازی ها و شهرک سازی ها و اجرای طرح های گردشگری مخرب جنگل است.

طی روزهای اخیر فرمانداری نوشهر درخواست تعریض و بهسازی جاده "ماشلک" که یک جاده قدیمی در قلب جنگل های "فراخین" کجور مازندران و حد فاصل روستاهای "ویسر" و "سنگ تجن" است را مطرح کرده است؛ در حالی که مردم برای تردد در این مسیر هم اکنون از دو جاده "آب پری" و "چالوس-مرزن آباد" که به "دوآب" معروف است استفاده می کنند و نیازی برای احداث جاده ای جدید وجود ندارد و سرمایه گذاری برای یک جاده دیگر با این همه شیب تند و پیچ خطرناک و بستر خاکی تثبیت نشده که تعریض هر متر آن موجب قطع و نابودی چند گونه ارزشمند هیرکانی می شود نه توجیه اقتصادی –امنیتی دارد و نه توجیه محیط زیستی.

گونه هایی که در اطراف این جاده قرار دارند شاخص ترین گونه های هیرکانی اعم از توسکا، راش، بلوط، ممرز، انجیلی و سرخدار هستند. همچنین منطقه کلکسیونی از حیات وحش هیرکانی است که مهم ترین آنها پلنگ، گوزن قرمز (مرال) شوکا، خرس قهوه ای و دیگر گونه های کمیاب و ارزشمند است و در صورت ساخت این جاده، آسیب های جدی دیده و از دست خواهد رفت.

این جاده خاکی که پیش از تصویب "طرح تنفس جنگل های هیرکانی" برای بهره برداری و حمل چوب ایجاد شده بود اکنون جاده دسترسی محدود دامداران و کوهنوردان است و به هیچ عنوان زیرساخت های لازم برای استفاده عمومی را ندارد.

کاهش 10 دقیقه ای مسیر

همچنین تفاوت این جاده با جاده ای که در حال حاضر شهروندان با خودرو در آن تردد و از آن استفاده می کنند تنها 10 دقیقه است. کدام عقل سلیمی می پذیرد که برای کاهش 10 دقیقه ای سفرها، میلیاردها تومان هزینه شده و منابع ملی و طبیعی و ثروت های عمومی تخریب و نابود شوند؟

گفته می شود بودجه تعریض و بهسازی جاده فوق قرار است از محل بودجه خصوصی

تامین شود؛ مساله ای که این پرسش را به اذهان متبادر می کند "کسانی که حاضرند برای بهسازی این جاده پول کلانی خرج کنند قرار است بازپرداخت و سود سرمایه خود را چگونه و از چه راهی به دست آورند؟!" همین موضوع شبهاتی را درباره احتمال ویلاسازی و یا تصرف زمین و اراضی جنگلی در اطراف جاده به وجود آورده است.

مخالت مردم بومی منطقه

اهالی روستای ویسر با این تعریض و جاده سازی مخالف هستند و توماری بلند و بالا را در این باره امضا کرده اند.

یک کارشناس محیط زیست درباره جاده پیشنهادی از سوی فرمانداری نوشهر به سلامت نیوز گفت:« این نخستین بار نیست که فرمانداری نوشهر این تصمیم را گرفته است؛ بلکه آنها در سال 86 نیز پیگیری های زیادی کردند؛ اما با مخالفت و ایستادگی روسای وقت سازمان مجبور به عقب نشینی شدند.»

او افزود:« جنگل هیرکانی که یک ثروت ملی است و نباید توسط چند آدم پرنفوذ محلی برای ارتقای یک جاده غیرضروری تخریب شود. برخی می گویند چون جاده دسترسی از یک شهرستان دیگری می گذرد ما باید جاده ای در نزدیکی شهرستان خودمان داشته باشیم.»

او گفت:« اگر قرار باشد اینگونه فکر کنیم برای هر روستا و بخش و هر شهرستان یک جاده خاص و انحصاری بخواهیم دیگر چیزی از جنگل های هیرکانی باقی نخواهد ماند.»

این کارشناس محیط زیست تاکید کرد:« افرادی که در منطقه نگران یک کلبه بودند، حالا چطور نگران نیستند که اگر این جاده در آن منطقه ایجاد شود کلبه های بسیاری با آسیب های جدی به جنگل در آن منطقه شکل خواهد گرفت. مانند آنچه که در جاده عباس آباد و آب پری ساخته شد.»

اوهمچنین گفت:« برخی عزیزان جاده فوق را با جاده گلستان مقایسه کرده اند. در پاسخ باید گفت یا حافظه آنها یاری نمی کند و یا اینکه شاید نشنیده اند که در جاده جنگل گلستان چقدر حادثه تصادف و برخورد حیات وحش با خودروها را داریم و البته آتش سوزی جنگل های گلستان در اثر ورود و بی احتیاطی گردشگران عبوری از جاده. ضمن اینکه الان سال هاست مسوولان سازمان محیط زیست در صدد انتقال این جاده به خارج پارک ملی گلستان هستند و مصوبه دو دولت را نیز دارند اما عملی نمی شود و جاده گلستان مثل یک غده سرطانی برای جنگل منطقه شده است.»

این کارشناس محیط زیست هشدار داد:« به طور قطع این جاده در صورت ارتقا و آسفالت شدن تلفات بسیار جبران ناپذیری را برای حیات وحش منطقه خواهد داشت و هیچ تاثیری را در ترافیک و پدافند و .... که برخی مدعی هستند نخواهد داشت.»

او گفت:« ما برای اینکه این جاده ساخته نشود پافشاری خواهیم کرد و اگر لازم باشد همگی بسیج خواهیم شد و از مسوولان قوا و نهادهای نظارتی نیز کمک خواهیم گرفت.»

این فعال و کارشناس محیط زیست در انتها تاکید کرد:« امیدواریم برخی منافع شخصی و سیاسی را بر منافع ملی ارجح ندانند و درباره این جاده معامله نکنند.»

جاده ای سست و رانشی

یک کارشناس دیگر محیط زیست درباره جاده پیشنهادی فرمانداری نوشهر به سلامت نیوز گفت:« جاده داخل جنگل که برای بهره برداری چوب ساخته شده بود و خاکی است، هیچ استانداردی ندارد. شیب های تند، بستر خاکی تثبیت نشده و خاک رانشی از ویژگی های این جاده است. بر این اساس این جاده، قبل از مشکلات محیط زیستی دارای مسائل اجتماعی و فنی است و در صورت استفاده هیچ تضمینی برای جان شهروندان ندارد.»

او تاکید می کند:« این جاده نه زیرساخت و مباحث فنی را دارد و نه قابلیت بهسازی؛ در این مسیر حدود 30 پل داریم که امکان ندارد وزن آسفالت را تحمل کند و قطعا بسیاری از آنها فروخواهد ریخت.»

این کارشناس محیط زیست افزود:« فرماندار محترم نوشهر می گوید هیچ درختی برای بهسازی این جاده قطع نخواهد شد. این در حالی است که عرض گذری که اکنون استفاده می شود 3 متر است و چگونه بدون تعریض می خواهید آنرا به مسیر رفت وآمد مردم تبدیل کنید؟ طبیعی است ناچار هستید اینرا تعریض کنید و تعریض یعنی از دو سوی جاده، درخت های بسیاری باید حذف و برداشته شوند.»

او هشدار داد:« تجربه جاده "آب پری" و "عباس آباد" بعد از 10 سال باید برای ما روشن کند که چه مخاطراتی در کمین ماست ونگذاریم آن خطای بزرگ، دوباره در جای دیگر و به قیمت نابودی بخش بزرگی از هیرکانی دوباره تکرار شود.»