سه‌شنبه ۱۹ مهر ۱۴۰۱ - ۱۷:۰۰
کد خبر: 345556

تمرین‌های ورزشی‌ای که با وزنه انجام می‌شوند، ارتباطِ بین عصب و عضله را قوی‌تر می‌کنند که باعث می‌شود سلول‌های عصبی حرکتی که در ستون فقرات هستند محافظت شوند ـ این فرایند برای آنکه بدن‌مان به خوبی فعالیت کند ضروری است.

 چرا ورزش با وزنه در سن ۶۰ تا ۷۰ سالگی مهم است؟

به گزارش سلامت نیوز به نقل از فرادید ازScience Alert، تحقیقات جدید درباره وزنه‌زدن دو بینش جدید را نشان می‌دهد: یکی اینکه این نوع تمرین می‌تواند ارتباط بین عصب و عضله را تقویت کند و نکته دیگر اینکه تقویت شدنِ این پیوند می‌تواند در سال‌های سالمندی هم اتفاق بیفتد.

ما درواقع قبل از سن ۴۰ سالگی شروع به از دست دادنِ توده عضلانی‌مان می‌کنیم که یکی از دلایلش کاهش فیبرهای عضلانی است که به عنوان سلول‌های عصبیِ حرکتی ـ سلول‌هایی که در مغز و ستون فقرات هستند و به بدنِ ما دستور حرکت می‌دهند ـ دچار فروپاشی می‌شوند.

کاهشِ عضلانی متوقف نمی‌شود، اما برطبق یافته‌های یک پژوهش می‌توان سرعت آن را به طرز چشم‌گیری کند کرد. برطبق نتایج یک مطالعه جدید، تمرین‌های ورزشی‌ای که با وزنه انجام می‌شوند، ارتباطِ بین عصب و عضله را قوی‌تر می‌کنند که باعث می‌شود سلول‌های عصبی حرکتی که در ستون فقرات هستند محافظت شوند ـ این فرایند برای آنکه بدن‌مان به خوبی فعالیت کند ضروری است.

کَسبر ساندنبروئه، از دانشگاه کوپنهاگ در دانمارک می‌گوید: «محققان پیش‌ازاین قادر نبودند اثبات کنند که تمریناتِ با وزنه می‌تواند پیوند بین سلول‌های عصبی حرکتی و عضلات را قوی‌تر کند. مطالعه ما نخستین مطالعه از نوع خود است که نشان می‌دهد چنین چیزی رخ می‌دهد.» یکی از دلایلی که این ارتباط تاکنون کشف نشده بود، آن است که برای نمونه‌برداری بافتِ کافی در مکان‌هایی که سلول‌های عصب و عضله به‌هم پیوند می‌خورند، چالش‌هایی وجود دارد. برای فائق‌آمدن بر این چالش‌ها، محققان در نمونه‌های به‌دست‌آمده، به دنبالِ نشان‌گرهای زیستی‌ای بودند که ثابت کند بین عصب و عضله اتصالاتِ پایدار برقرار است. این تحقیق بروی ۳۸ مردِ سالمندِ سالم با میانگینِ سنی ۷۲ سال انجام شد که به‌مدت ۱۶ هفته تمرین‌های وزنه‌برداری نسبتاً سنگین از قبیلِ پرسِ پا، استفاده از دستگاهِ جلو ران (بلندکردنِ وزنه با ران‌ها)، پشتِ ران (وزنه‌زدن برای تقویتِ عضلاتِ پشتِ ران) و دو تمرین وزنه با دست‌ها انجام داده بودند.

گروه دیگری متشکل از ۲۰ مردِ مسن با همان میانگینِ سنی ۷۲ سال طی این مدت هیچ تمرینی انجام ندادند و به عنوانِ گروه کنترل در نظر گرفته شدند.

تمرین با وزنه سه‌بار در هفته انجام شد و بعد از دو ماه (در نیمه‌راهِ آزمایش)، تفاوتِ در اندازه و تناسبِ عضله در مشارکت‌کنندگان واضح بود. محققان نمونه عضلات را جمع‌آوری کردند و تغییراتِ قابلِ تشخیصی را در نشان‌گرهای زیستی شناسایی کردند. از بهبودِ گزگز در عضلاتِ پشت تا درد در زانوها، مشخص شد که تمرین با وزنه می‌تواند از برخی از فروپاشی‌ها در سیستمِ عصب و عضله پیش‌گیری کند. محققان نشان دادند که هرچه تمرین با وزنه زودتر شروع شود، بدن می‌توان عضلات ذخیره تولید کند و در سنین بالا روی آن‌ها حساب کند.

نویسندگان این تحقیق نشان می‌دهند: «حتی اگر تمرین با وزنه در سنین بالاتری در زندگی شروع شود، افراد می‌توانند تفاوت چشم‌گیری در بدنِ خود ایجاد کنند.» آن‌ها می‌نویسند: «البته که هرچه زودتر شروع کنید، بهتر است، اما هرگز خیلی دور نیست و حتی اگر ۶۵ یا ۷۰ سال به بالا باشید نیز می‌توانید تمرین‌ها را شروع کنید. بدن شما هنوز در این سنین هم می‌تواند از تمریناتِ سنگین وزنه‌برداری منفعت ببرد.»

هرچند این پژوهش روی مردها انجام شده، اما نتایج آن به زنان نیز قابلِ تعمیم است. برای مثال زنانی که در خطر بیماریِ پوکی استخوان هستند از تمریناتِ استقامتی به اندازه مردان سود می‌برند. ازآنجایی که جمعیت در سراسر جهان تا سنینِ بالاتر و طولانی‌تر زندگی می‌کنند، مسئله حفظِ کیفیتِ زندگی در سنین سالمندی از اهمیت بیش‌تری برخوردار شده است و یکی از این موارد برای حفظِ کیفیت زندگی استفاده از عضلات به‌طور پیوسته است.

درحالی‌که برخی از روندهای زیستی خاص را نمی‌توان در گذر زمان متوقف کرد، تحقیقات نشان می‌دهند که رژیم مناسب غذایی و ورزش می‌توانند در مقابل برخی آسیب‌هایی که ممکن است فرد را در دورانِ سالمندی آسیب‌پذیر کند، حفظ کند.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha