به گزارش سلامت نیوز به نقل از نوروساینس یک لباس پوشیدنی رباتیک نرم به تازگی طراحی شده است که می تواند حمایت قابل توجهی از بازو و شانه و بهبود تحرک برای مبتلایان به ALS داشته باشد.

حدود 30000 نفر در ایالات متحده به اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) مبتلا هستند، یک بیماری تخریب کننده عصبی که به سلول های مغز و نخاع لازم برای حرکت آسیب می رساند.

اکنون، تیمی از محققان دانشکده مهندسی و علوم کاربردی هاروارد جان A. Paulson (SEAS) و بیمارستان عمومی ماساچوست (MGH) یک پوشیدنی روباتیک نرم ساخته اند که قادر است به طور قابل توجهی به حرکت بازو و شانه در افراد مبتلا به ALS کمک کند.

بیشتر بخوانید : فردابانک ، نئوبانک هوشمند

کانور والش، نویسنده ارشد می‌گوید: «این مطالعه به ما امید می‌دهد که فناوری پوشیدنی روباتیک نرم ممکن است به ما کمک کند دستگاه‌های جدیدی ایجاد کنیم که قادر به بازیابی توانایی‌های عملکردی اندام در افراد مبتلا به ALS و سایر بیماری‌هایی هستند که حرکت بیماران را از بین می‌برند. کار تیم والش استاد مهندسی و علوم کاربردی Paul A. Maeder در SEAS است که در آنجا آزمایشگاه طراحی زیستی هاروارد را رهبری می کند.

نمونه اولیه کمکی نرم، پارچه ای است و به صورت بی سیم که توسط باتری تغذیه می شود.

توماس پروئیتی ، نویسنده اول مقاله و پژوهشگر سابق فوق دکترا در آزمایشگاه Walsh، جایی که ابزار پوشیدنی طراحی و ساخته شد، می‌گوید: «این فناوری در ذات خود بسیار ساده است. «این اساساً یک پیراهن با چند محرک بادکنکی مانند زیر بغل است. بالون تحت فشار به کاربر کمک می کند تا با نیروی جاذبه مبارزه کند تا بازو و شانه خود را حرکت دهد.

برای کمک به بیماران مبتلا به ALS، تیم یک سیستم حسگر ایجاد کرد که حرکت باقیمانده بازو را تشخیص می‌دهد و فشار مناسب محرک بالون را کالیبره می‌کند تا بازوی فرد به آرامی و طبیعی حرکت کند. محققان ده فرد مبتلا به ALS را برای ارزیابی اینکه چگونه این دستگاه ممکن است حرکت و کیفیت زندگی آنها را افزایش داده یا بازیابی کند، استخدام کردند.

این تیم دریافت که پوشیدنی روباتیک نرم - پس از یک فرآیند کالیبراسیون 30 ثانیه‌ای برای تشخیص سطح منحصر به فرد تحرک و قدرت هر پوشنده - باعث بهبود دامنه حرکتی شرکت‌کنندگان در مطالعه، کاهش خستگی عضلانی و افزایش عملکرد وظایفی مانند نگه داشتن یا دست‌گرفتن به اشیاء شد. . شرکت کنندگان کمتر از 15 دقیقه طول کشید تا نحوه استفاده از دستگاه را یاد بگیرند.

پروئیتی می‌گوید: «این سیستم‌ها ذاتاً بسیار ایمن هستند، زیرا از پارچه و بادکنک‌های بادی ساخته شده‌اند. برخلاف روبات‌های سفت و سخت سنتی، وقتی یک ربات نرم از کار می‌افتد به این معنی است که بادکنک‌ها دیگر باد نمی‌شوند. اما کسی که از آن استفاده می‌کند در معرض خطر آسیب ربات نیست.»

والش می‌گوید این پوشیدنی نرم روی بدن سبک است و برای پوشنده احساس سبکی دارد. او می‌گوید: «چشم‌انداز ما این است که این ربات‌ها باید مانند لباس عمل کنند و پوشیدن آنها برای مدت طولانی راحت باشد.

تیم او با دیوید لین، متخصص مغز و اعصاب، مدیر کلینیک بازیابی عصبی MGH، در برنامه های توانبخشی برای بیمارانی که دچار سکته مغزی شده اند، همکاری می کند. این تیم همچنین کاربردهای گسترده تری از این فناوری از جمله برای افرادی که آسیب نخاعی یا دیستروفی عضلانی دارند را می بینند.

سابرینا پاگانونی، یکی از نویسندگان مقاله و پزشک دانشمند در مرکز MGH Healey & AMG برای ALS و دانشیار در بیمارستان توانبخشی Spaulding / دانشکده پزشکی هاروارد می‌گوید: «در حالی که ما برای ایجاد درمان‌های جدید اصلاح‌کننده بیماری که امید به زندگی را طولانی‌تر می‌کند، کار می‌کنیم، لازم است ابزارهایی نیز ایجاد کنیم که بتوانند استقلال بیماران را با فعالیت‌های روزمره بهبود بخشند.» .

نمونه اولیه توسعه‌یافته برای ALS تنها روی شرکت‌کنندگانی که هنوز برخی از حرکات باقی‌مانده در ناحیه شانه‌شان داشتند، می‌توانست کار کند. با این حال، ALS معمولاً طی دو تا پنج سال به سرعت پیشرفت می‌کند و بیماران را قادر به حرکت و در نهایت قادر به صحبت کردن یا بلعیدن نمی‌کند.

این تیم در حال بررسی نسخه‌های بالقوه پوشیدنی‌های کمکی است که حرکات آن‌ها می‌تواند توسط سیگنال‌هایی در مغز کنترل شود. آنها امیدوارند چنین وسیله ای ممکن است روزی به حرکت در بیمارانی که دیگر فعالیت عضلانی باقی مانده ندارند کمک کند.

این پوشیدنی روباتیک نرم می تواند به طور قابل توجهی به حرکت بازو و شانه در افراد مبتلا به ALS کمک کند. پروئیتی می‌گوید بازخورد شرکت‌کنندگان در مطالعه ALS الهام‌بخش، تکان‌دهنده و انگیزه‌بخش بود.

یکی از مبتلایان بعد از استفاده از این ابزار پوشیدنی میگوید : "نگاه کردن به چشمان مردم در حین انجام وظایف و تجربه حرکت با استفاده از ابزار پوشیدنی، شنیدن بازخورد آنها مبنی بر اینکه از اینکه ناگهان دست خود را به گونه‌ای حرکت می‌کنند که سال‌ها قادر به انجام آن نبودند، بسیار خوشحال کننده و احساس توامان تلخ و شیرینی بود."

دفتر توسعه فناوری هاروارد از مالکیت معنوی ناشی از این مطالعه محافظت کرده و در حال بررسی فرصت های تجاری سازی است.