نخستین فردی كه واكسن آبله را دریافت كرد، یك پسربچه هشت ساله به نام "جیمز فلیپ" بود.
جنر، همچنین نخستین كسی بود كه از عبارتهای "واكسن" و "ویروس" استفاده كرد.
وی زمانی به صرافت ساخت واكسن آبله افتاد كه متوجه شد، آمار مبتلایان به این بیماری در میان جمعیت روستایی كمتر از سایر افراد است.
تحقیقات جنر ثابت كرد كه روستاییان، بویژه آنانی كه با پرورش گاو سر و كار دارند به خاطر این كه به آبله گاوی مبتلا میشوند ، در برابر بیماری آبله مصونیت دارند.
آبله گاوی در انسان با علائمی مانند تب خفیف و كمی التهاب پوست همراه است و بیمار به سرعت بهبود مییابد.
جنر، برای اثبات نتایج تحقیقاتش در مورد آبله گاوی، دست به آزمایش خطرناكی نیز زد.
این پزشك انگلیسی، چاقوی كوچك جراحی خود را با چرك آبله گاوی آلوده كرد و سپس بازوی "جیمز" كوچك ،پسربچه هشت ساله باغبانش را با آن خراشید.با با ورود عامل بیماریزا، پسرك مبتلا به آبله خفیف گاوی شد و به سرعت بهبود یافت.
شش هفته بعد، نوبت مهمترین قسمت آزمایش فرا رسید. این بار جنر چرك آبله انسانی را به پسرك تزریق كرد. با وجود آنكه این آزمایش با خطر مرگ همراه بود،اما باغبان ادوارد جنر و خانواده او افتخار میكردند كه بهترین پزشك منطقه پسر آنها را برای مهمترین آزمایش تاریخ پزشكی انتخاب كرد.بعد از تزریق چرك، هیچ اثری از ابتلا به آبله در پسرك دیده نشد.
ادوارد جنر، آزمایش خود را دو ماه بعد نیز تكرار كرد. این بار نیز هیچ نشانهای از بیماری دیده نشد و به این ترتیب درستی نظریه او ثابت شد.
جنر، آزمایش خود را واكسن نامید كه برگرفته از نام علمی آبله گاوی " "variolae vacciniaeدر زبان لاتین است.
انتشار نتیجه تحقیق او با سر و صدای زیادی در سراسر اروپا همراه شد.
موسسه تحقیقاتی سلطنتی لندن، نتیجه آزمایش ادوارد جنر را ارزشمند ارزیابی و از این پزشك دهكده حمایت كرد. در مدت زمان كوتاهی تمامی مراكز پزشكی دنیا خواستار ارتباط با جنر و دستیابی به نتایج تحقیقات او شدند.
نتیجه تحقیقات جنر به زبانهای مختلف دنیا ترجمه و منتشر شد.
شش سال بعد از واكسینه شدن جیمز هشتساله، تنها در انگلستان نزدیك به نیم میلیون نفر علیه آبله واكسینه شدند و واكسیناسیون به سرعت در تمام دنیا گسترش یافت.
ادوارد جنر، تمام عمر و ثروت خود را صرف ریشه كن كردن بیماری آبله كرد، اما آرزوی بزرگ او ۲۰۰سال بعد، در سال ۱۹۸۰میلادی و زمانی به حقیقت پیوست كه سازمان بهداشت جهانی اعلام كرد كه آبله برای همیشه در تمامی جهان ریشهكن شد.
همچنین در چنین روزی در سال " ۱۹۱۸جیمز هاردی"، جراح معروف آمریكایی به دنیا آمد.
دكتر هاردی نخستین پیوند قلب از حیوان به انسان را در دانشگاه می.سی.سی.پی در آمریكا انجام داد و از این طریق راه پیوند قلب انسان به انسان را باز كرد.
نام دكتر هاردی كه بسیاری از جراحان مشهور دنیا شاگرد او به حساب میآیند، در تاریخ پزشكی با سه عنوان ثبت شده است.
گذشته از آن كه برای نخستین بار ایده پیوند قلب را او عملی كرد و در سال ۱۹۶۴نخستین پیوند قلب حیوان به انسان به دست او صورت گرفت، یك سال پیش از آن، در سال ۱۹۶۳نیز نخستین عمل پیوند ریه را به نام خود ثبت كرده بود و ۲۳سال بعد از آن هم در سال ،۱۹۸۷نخستین جراحی بود كه پیوند هم- زمان دو ریه بدون دستكاری قلب را با موفقیت انجام داد.
اگر چه، نخستین عمل پیوند قلب انسان به انسان، سه سال بعد از عمل دكتر هاردی، توسط پروفسور "برنارد"، جراح مشهور اهل آفریقای جنوبی انجام شد، اما در واقع همان سهسال قبل، دكتر هاردی آمادگی پیوند قلب انسان به انسان را داشت.
او و تیمش از سال ۱۹۵۵روی این پروژه كار كرده بودند و تنها یك اتفاق باعث شد آنان نتوانند نتایج سالها تحقیقات خود را عملی كنند.
در ۲۳ژانویه ،۱۹۶۴زمانی كه "بویدراش" ۶۸ساله داوطلب عمل پیوند قلب اورژانس شد، هیچ قلب انسانی در دسترس نبود و دكتر هاردی تصمیم گرفت از قلب شامپانزههایی استفاده كند كه مطالعاتش را روی آنها انجام داده بود.
با این عمل، بوید راش، تنها توانست ۹۰دقیقه با قلب یك شامپانزه زندگی كند و همان روز جراحی فوت كرد.
دكتر هاردی، اما، از سال ۱۹۶۴تا ،۱۹۷۷پیوند قلب گوسفند، بابون و شامپانزه را روی چهار بیمار دیگر كه امیدی به زنده ماندن با قلبهای خودشان نداشتند، آزمایش كرد و همه بیماران نهایتا ظرف سه تا چهار روز جان سپردند.
تنها بیماری كه توانست با قلب یك جاندار دیگر بیش از یك هفته زنده بماند، نوزادی بود كه در سال ۱۹۸۴قلب یك بابون را دریافت كرد و ۲۰ روز با آن زندگی كرد.
جیمز هاردی، سرانجام ، روز بیستم فوریه ۲۰۰۴در سن ۸۴سالگی چشم از جهان فروبست.
۱۲سال پیش هم در چنین روزی، "كریستین بومر آنفینسن" بیوشیمیدان آمریكایی و از برندگان جایزه نوبل شیمی در سال ۱۹۷۲درگذشت.
وی، این جایزه را به دلیل تحقیق در مورد ساختار "آنزیم ریبونوكلئاز" به دست آورد.
نظر شما