ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) یكی از شایعترین ویروسهای منتقل شده از طریق ارتباط جنسی است. عفونت مزمن با انواع معینی از آن علت اولیه سرطان سرویكس و زخمهای پیش سرطانی است. حداقل 50 درصد بزرگسالان در طول زندگی خود با این ویروس آلوده میشوند.
HPV گروهی از ویروسها هستند که باعث آلودگی پوست و مخاط نواحی تناسلی به ویژه در خانمها میشوند. اکثر زنان در طول زندگی خود حداقل به یکی از این ویروسها آلوده میشوند، به طوری که در یک مطالعه مشخص شد حدود 8 زن از هر 10 نفر در طول زندگی خود دست کم به یک نوع از HPV مبتلا میشوند. بیش از 100 نوع HPV متفاوت وجود دارد که اکثر آنها بیخطرند، اما بیش از 40 نوع آنها میتوانند نواحی تناسلی مردان و زنان را آلوده كنند که در اکثر موارد عفونت ویروسی به خودی خود رفع میشود اما در برخی زنان انواع خاصی ازHPV در طی زمان میتوانند باعث تغییرات سلولی و نهایتا سرطان دهانه رحم شوند که از عوامل عمده مرگ در اثر سرطان در بین زنان در دنیا به شمار میآید. این ویروس میتواند باعث سرطانهای کمتر شایع ناحیه وولو، واژن، آلت تناسلی مرد و مقعد نیز شود. علاوه بر این ویروس فوق میتواند باعث زگیلهای ناحیه تناسلی و حلق شود. انتقال این ویروس عمدتا از طریق تماس جنسی است. عفونت HPV درمان قطعی ندارد اما برخی از مشکلات ناشی از آن را میتوان معالجه کرد، بنابراین پیشگیری از آلوده شدن به این ویروس بسیار مهم است. نقش كاندوم در جلوگیری از عفونت محدود است زیرا از تماسهای پوستی هنگام مقاربت جلوگیری نمیكند، بنابراین رعایت مسایل اخلاقی و عدم تماس با شرکای جنسی متعدد نقش مهمی در پیشگیری دارد.
واکسن چهارگانه ویروس پاپیلومای انسانی
در سال 2006 واکسن چهارظرفیتی برای پیشگیری از این بیماری ساخته و توسط اداره غذا و داروی آمریکا (FDA) مورد تایید قرار گرفت. واکسن چهارگانه ویروس پاپیلومای انسانی علیه سوشهای شماره 6، 11، 16 و 18 (مهمترین سوشهای عامل زگیل تناسلی و سرطان دهانه رحم) ویروس HPV ساخته شده است. این واکسن با استفاده از تكنولوژی نوترکیبی DNA تولید شده و در ویال و سرنگهای تكدوزی عرضه میشود. ایمنیزایی واکسن در مطالعات انجام شده 100 درصد بوده است. واکسن چهار ظرفیتیHPV برای استفاده در زنان 9 تا 26 سال از FDA مجوز گرفته است. سن توصیه شده برای واکسیناسیون روتین در آمریکا طبق برنامه همگانی واکسیناسیون 11 یا 12 سالگی است. این واکسن میتواند در سن 9 سالگی و در صورت صلاحدید پزشک تجویز شود. به طور ایدهآل واکسن باید قبل از مواجهه بالقوه با HPV تزریق شود، به همین علت تزریق آن پیش از ازدواج ارجح است، با این حال زنانی که احتمالا قبلا با HPV مواجهه داشتهاند هم میتوانند واکسینه شوند.
زنان فعال جنسی که با هیچ نوعی از ویروسهای واکسن آلوده نشدهاند بهره کاملی از واکسیناسیون خواهند برد. اگر زنان قبلا با یک یا چند نوع از چهار نوع ویروس واکسن آلوده شده باشند فایده کمتری از واکسیناسیون خواهند برد. با این حال برای یک پزشک امکانپذیر نیست تا میزان بهرهمندی زنان فعال جنسی را از واکسیناسیون تعیین کند و خطر عفونت HPV میتواند در اشخاصی که از نظر جنسی فعال هستند به مدت طولانی ادامه یابد. آزمایش غربالگری HPV-DNA یا آنتیبادیHPV قبل از واکسیناسیون در هیچ سنی توصیه نمیشود.
واکسن HPV در یک دوره سه دوزی و با تزریق عضلانی در ناحیه بازو تجویز میشود. دوز دوم و سوم باید 2 ماه و 6 ماه بعد از اولین دوز تجویز شوند. دوز سوم باید حداقل 24 هفته پس از اولین دوز تزریق شود. اگر برنامه واکسن HPV دچار وقفه شود حداکثر فاصله زمانی بین دوزها وجود ندارد و از سرگیری نوبتهای واکسیناسیون احتیاج نیست. اگر دوره واکسیناسیون بعد از اولین دوز قطع شود، دوز دوم باید در اولین فرصت ممکن داده شود و دوز سوم باید حداقل 12 هفته از دوز دوم فاصله داشته باشند. اگر فقط دوز سوم به تعویق افتاده، باید دراسرع وقت تزریق شود. به علت جدید بودن این واکسن، دوره محافظت با واکسن چهارگانه HPV در دست مطالعه است، هرچند بنابر مقاله چاپ شده در نشریه واکسن در سال 2009 دوره مصونیت دریافتکنندگان این واکسن تا 5/8 سال مورد تایید قرار گرفته است، به همین دلیل تاكنون FDA تزریق دوز بوستر آن را ضروری ندانسته است. واکسن HPV به طور معمول برای استفاده در پسران یا دختران کمتر از 9 سال تایید نشده اما مطالعات در این مورد در حال انجام است. اداره غذا و دارو استرالیا (TGA) تزریق این واکسن را در زنان تا سن 45 سالگی تایید کرده است.
زنانی که آزمایش پاپاسمیر آنها غیرطبیعی یا مبهم است، میتوانند با هر یک از بیش از 40 نوع HPV ژنتیال با خطر پایین یا بالا آلوده شده باشند. غیرمحتمل است که چنین زنانی با همه چهار نوع HPV مربوط به واکسن، آلوده باشند و حتی ممکن است با هیچکدام از آنها آلوده نشده باشند. زنان کمتر از 27 سال با تست قبلی پاپ غیرطبیعی نیز میتوانند واکسینه شوند. باید به زنان گفته شود که اطلاعات موجود تاثیر درمانی واکسن را روی عفونت HPV موجود یا ضایعات دهانه رحم نشان نمیدهد. به عبارتی مطالعات موجود بیشتر بر نقش پیشگیری کننده این واکسن تاکید دارد و واکسن بر روی عفونت فعلی HPV و ضایعات دهانه رحم آنها اثر درمانی ندارد. زنانی که آزمایش DNA پاپیلوماویروس انسانی مثبت همراه با انجام تست پاپاسمیر داشته باشند میتوانند با هر یک از 13 نوعHPVهای خطرناک آلوده شده باشند. زنان کمتر از 27 سال با یک تست HPV-DNA مثبت نیز میتوانند واکسینه شوند، هر چند آزمایش HPV–DNA پیش نیاز انجام واکسیناسیون نیست.
ادامه دارد...
منبع: هفته نامه سپید
نظر شما