نسبت به حفظ اسرار آنان جز در مواقع ایجاب ضرورت شرعی پایبندی كامل داشته باشم و خدا را در همه حال حاضر و ناظر شوون خود بدانم.
جملات بالا در واقع سوگندنامه پزشكان ایرانی است كه معمولا در جشنهای فارغالتحصیلی به شكل نمادین خوانده میشود.
ظاهرا این جملات برای همه پزشكان متعهدكننده و عملی نیست، وقتی كه رییس قطب ارولوژی كشور میگوید: «اگر اخلاق پزشكی به نقطه مطلوبی برسد، جراح در میان عمل جراحی نمیآید و بگوید یك بیماری دیگر در بیمارتان كشف كردم، اگر پول اضافه میدهید، این بیماری را نیز درمان كنم!»
البته این اولینبار نیست كه از بیاخلاقیها در حوزه پزشكی گفته میشود، رهاسازی بیماران در خیابان، گرفتن زیرمیزی حتی قبل از انجام هرگونه جراحی یا اقدام درمانی، توصیه به انجام آزمایشهای غیرضروری بهخاطر قرار مالی با آزمایشگاهها و مراكز رادیولوژی و صرف حداقل زمان برای ویزیت بیماران از جمله مصادیق این بیاخلاقیهاست كه بارها از سوی گروههای پزشكی مطرح و تایید شده است.
مسلما هیچكس از پزشكان صرفا بهخاطر یك سوگندنامه توقع ندارد همه موارد اخلاقی را رعایت كنند؛ این سوگندنامهها نمادین هستند، اما حرفه پزشكی جزو مشاغل خاص در تمام دنیاست.
پزشكی در پاسخ به انتقاد از افزایش بیاخلاقیها در این حرفه میگفت، در همه حرف كشور افراد بیاخلاق پیدا میشوند و پزشكی از این موضوع مستثنی نیست.
شاید حق با او باشد، اما اگر در مراجعه به یك اداره دولتی با كمكاری كارمندش مواجه شوید، در نهایت كارتان به روز دیگری موكول میشود یا این كه با زحمت فراوان برای انجام آن روبهرو میشوید.
اما در حرفه پزشكی جان یك انسان، كه میتواند نانآور خانهای یا جگرگوشه پدر و مادری باشد، در میان است.
پزشكی جزء مشاغل خاص است و كسانی كه به پزشكان مراجعه میكنند، در شرایطی بهسر میبرند كه بیشتر از هر چیزی به دلجویی و محبت نیاز دارند.
منبع: جام جم آنلاین
نظر شما