دوشنبه ۱۴ فروردین ۱۳۹۱ - ۱۰:۲۴
کد خبر: 44791
سلامت نیوز: پوكی استخوان، یا استخوان متخلخل، بیماری‌ای است كه با كم شدن توده استخوان و نابودی ساختمان بافت استخوان توصیف می‌شود كه منجر به شكنندگی استخوان و افزایش خطر شكستگی هیپ (لگن)، ستون فقرات و مچ دست می‌شود. مردان نیز همانند زنان تحت تاثیر پوكی استخوان قرار می‌گیرند؛ این بیماری‌ای است كه می‌تواند پیشگیری و درمان شود.

آمار و ارقام
-پوكی استخوان یك تهدید بزرگ بهداشت عمومی برای 44 میلیون آمریكایی است كه 68 درصد آنها زنان هستند.
-امروزه در ایالات متحده، 10 میلیون نفر در حال حاضر پوكی استخوان دارند و 34 میلیون دیگر مبتلا به كاهش توده استخوان هستند، كه آنها را در معرض افزایش خطر ابتلا به این بیماری قرار می‌دهد.
-یك نفر از هر دو زن و یك نفر از هر چهار مرد 50ساله و مسن‌تر شكستگی ناشی از پوكی استخوان در طول عمرشان خواهند داشت.
-بیش از دو میلیون نفر از مردان آمریكایی از پوكی استخوان رنج می‌برند و بیش از میلیون‌ها نفر در معرض خطر هستند. هر سال، 80هزار مرد دچار یك شكستگی در لگن می‌شوند و یك‌سوم از این مردان در سال می‌میرند.
- پوكی استخوان در هر سنی می‌تواند موجب آسیب شود.
-پوكی استخوان مسوول بیش از 5/1 میلیون از شكستگی‌های سالانه در آمریكا و اروپاست، كه شامل تقریبا 300هزار شكستگی لگن، 700هزار شكستگی مهره، 250هزار شكستگی مچ دست و بیشتر از 300هزار شكستگی در جاهای دیگر است. براساس آمار بیمارستان‌ها و خانه‌های سالمندان آمریكا، هزینه‌های ملی مستقیم برای پوكی استخوان و شكستگی‌های ناشی از آن جمعا 14 میلیارد دلار تخمین زده شده است.

استخوان چیست؟
استخوان بافت زنده و در حال رشد است و عمدتا از كلاژن، پروتئینی كه یك چارچوب نرم را فراهم می‌كند و فسفات كلسیم، یك ماده معدنی كه استحكام و سختی را به چارچوب اضافه می‌كند، تشكیل شده است. این تركیب كلاژن و كلسیم، باعث انعطاف‌پذیری و استحكام استخوان می‌شود كه در جای خود به استخوان كمك می‌كند تا در مقابل فشار مقاومت كند. بیش از 99 درصد از كلسیم بدن در استخوان‌ها و دندان‌هاست. یك درصد باقیمانده در خون یافت می‌شود. در طول زندگی شخص، استخوان قدیمی برداشته می‌شود (باز جذب) و استخوان جدید به اسكلت اضافه می‌شود (شكل‌گیری). در طول دوران كودكی و سال‌های نوجوانی، اضافه شدن استخوان جدید، سریع‌تر از برداشتن استخوان قدیمی است. در نتیجه، استخوان‌ها بزرگ‌تر، حجیم‌تر و متراكم‌تر می‌شوند. تشكیل استخوان تا حوالی 30سالگی بر بازجذب سبقت می‌گیرد تا به حداكثر توده استخوان (ماكسیمم تراكم و قدرت استخوان) برسد. بعد از این زمان، به آرامی بازجذب استخوان بر شكل‌گیری آن غلبه می‌كند. برای زنان، سریع‌ترین كاهش نسج استخوان در چند سال اول یائسگی است و بعد از آن در طول سال‌های پس از یائسگی ادامه می‌یابد. پوكی استخوان عمدتا زنان را تحت تاثیر قرار می‌دهد، اما همچنین ممكن است مردان را مبتلا كند. پوكی استخوان زمانی وسعت پیدا می‌كند كه بازجذب خیلی سریع اتفاق بیفتد یا زمانی كه جایگزینی بسیار آهسته رخ دهد.

عوامل مساعد‌كننده
ریسك فاكتورهای خاصی با پوكی استخوان مرتبط هستند و در هر فرد احتمال پیشرفت بیماری را زیاد می‌كنند. بسیاری از افراد مبتلا به پوكی استخوان چندین ریسك فاكتور دارند، اما سایر عواملی كه سبب پیشرفت بیماری می‌شوند، ریسك فاكتورهای ناشناخته‌ای هستند. برخی از ریسك فاكتورها را نمی‌توان تغییر داد، اما شما می‌توانید بقیه را تغییر دهید.
برخی عوامل مهم عبارتند از:
- جنس. شانس پیشرفت پوكی استخوان در زنان بیشتر است. زنان بافت استخوان كمتری دارند و به علت تغییراتی كه در یائسگی اتفاق می‌افتد سریع‌تر از مردان، استخوان را از دست می‌دهند.
- نژاد. زنان سفیدپوست و آسیایی در معرض خطر بیشتری هستند. زنان سیاهپوست و اسپانیایی‌تبارها در معرض خطر كمتری هستند اما در هر حال در معرض خطر هستند.
-سابقه فامیلی. خطر شكستگی ممكن است گاهی ناشی از وراثت باشد. افرادی كه والدین‌شان سابقه‌ای از شكستگی دارند به نظر می‌آید توده استخوان كمتری دارند و ممكن است در معرض خطر برای شكستگی باشند.
 
منبع: روزنامه شرق

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha