به گزارش سلامت نیوز به نقل از بی.بی.سی، محققان فنلاندی دریافته‌اند كه مولكول تازه می‌تواند از نابودی این سلول‌ها جلوگیری كرده و همچنین به بازسازی سلول‌های آسیب دیده كمك كند.
مطالعه آنها نشان داد كه علایم بیماری در موش‌هایی كه این پروتیین به آنها تزریق شده تخفیف یافته است.
داروهای كنونی ضدپاركینسون از تحلیل رفتن و نابودی سلول‌های عصبی جلوگیری نمی‌كند و تاثیر آنها می‌تواند بی‌دوام و موضعی باشد.
اكنون پژوهشگران دانشگاه هلسینكی به این باور رسیده‌اند كه مولكول تازه موسوم به "سی.دی.ان.اف" (. (C.D.N.Fدارای پتانسیلی قوی به عنوان درمانی موثر است.
تحقیقات قبلی بریك پروتیین دیگر به نام "جی.دی.ان.اف" ( (G.D.N.Fتمركز داشت كه به اعتقاد برخی پژوهشگران، می‌تواند علایم بیماری را در برخی از مبتلایان تخفیف دهد.
بااین حال شماری از مطالعات دیگر، تاثیر این پروتیین را زیر سوال برده و نگرانی‌های جدی در مورد ایمنی آن بوجود آورده است.
تیم دانشگاه هلسینكی تصمیم گرفت در جستجوی پروتیین‌های مرتبط موسوم به عوامل رشد كه به شیوه‌ای مشابه عمل می‌كنند و احتمالا بدن آنها را بهتر تحمل می‌كند، برآید.
آنها دریافتند كه " "C.D.N.Fبرخلاف سایر پروتیین‌های مشابه، خاص سلول های عصبی مغز است.
درآزمایش‌هایی كه به روی موش‌هایی با علایم پاركینسون انجام شد، .CD.N.F
مانع از تحلیل ۹۶درصد از سلول‌های عصبی مغز در مقابل بیماری شد.
برای پاسخ دادن به این پرسش كه آیا این پروتئین همچنین می‌تواند سلول های آسیب دیده را مرمت كند، محققان یك ماه صبر كردند تا برخی از علائم بیماری درحیوانات كاملا شدید شود.
هدف ایجاد شرایطی مشابه بیماری در بیماران انسانی بود كه ممكن است ۷۰ درصد سلول‌های عصبی تولیدكننده دوپامین را تا زمان دریافت معالجه از دست داده باشند.
درپی معالجه، ۵۸درصد از سلول‌های عصبی مولد دوپامین زنده مانده بودند، درحالی كه این رقم برای حیواناتی كه این پرویین را دریافت نكردند ۲۶درصد بود.
دكتر "مارت سارما" سرپرست تحقیقات می‌گوید: "پروتیین ما پتانسیل زیادی برای توسعه به عنوان داروی پاركینسون دارد، اما باید آزمایش‌های حیوانی بیشتری انجام دهیم و پیش از آزمایش‌های كلینیكی مطالعات سم شناسی بیشتری ترتیب دهیم."
دكتر "كیه ران برین" از انجمن بیماری پاركینسون انگلیس نیز می‌گوید كه این مطالعه هنوز در مرحله ابتدایی است.
وی گفت: "جالب این است كه این پروتیین از نظر حفاظت از سلول‌های عصبی عملكردی مشابه G.D.N.Fنشان می‌دهد كه حاكی از آن است كه این نوع كلی دارو می‌تواند در آینده برای توسعه درمان‌های تازه برای پاركینسون مفید باشد." وی افزود: "با این حال هرچند G.D.N.Fفوایدی را در آزمایش‌های اولیه نشان داد، اما آزمایش‌های بزرگتر عوارض جانبی آن را آشكار كرد، كه منجر به كنار گذاشتن آن شد. بنابراین خیلی زود است كه خواص بالقوه درمانی C.D.N.Fرا پیش بینی كنیم."
پاركینسون یك بیماری سیستم عصبی است كه مردان و زنان بالای ۴۰سال را مبتلا می‌كند. این بیماری با لرزش دست و پا، خشكی و انعطاف ناپذیری عضلات و كند شدن حركات بدن همراه است.
این بیماری همچنین باعث نابودی تدریجی بخشی از سلول‌های مغزی می‌شود كه مسوول تولید ماده‌ای به نام دوپامین است.
نظر شما