به گزارش سلامت نیوز سیفلیس دو نوع دارد: موارد ابتلای نوزادان (2-0 هفته) به دنیا آمده از مادران مبتلا به سیفلیس (نوع مادرزادی) است و نوع دوم را موارد ابتلای افراد از تمام سنین و هر دو جنس که از طریق تماس جنسی انتقال می‌یابد (نوع مسری) در بر می‌گیرد. عامل بیماری اسپیروکتی به نام تریپونما پالیدم است. مراحل بیماری شامل سیفلیس اولیه، سیفلیس ثانویه و سیفلیس دیررس است.

سیفلیس اولیه

ضایعه اولیه در این نوع سیفلیس شانکر خوانده می‌شود. این ضایعه یک زخم کوچک بدون درد است که به صورت یک زخم قرمز در نواحی تناسلی بروز می‌کند. این ضایعه اولیه ظرف سه تا چهار هفته بعد از تماس ظاهر می‌شود و معمولا طی چهار تا هشت هفته بهبود می‌یابد. غدد لنفاوی موضعی اغلب بزرگ می‌شوند، ولی دردناک نیستند. از آنجا که شانکر خونریزی نمی‌کند و بدون درد است، اغلب به آن توجهی نمی‌شود و به این ترتیب، زمینه برای شروع مرحله دوم فراهم می‌شود.

سیفلیس ثانویه

بثورات پوستی بعد از ظهور شانکر ایجاد می‌شوند و هنگام بروز آنها شانکر در حال بهبودی است. این بثورات که بدون خارش هستند، اغلب روی کف دست‌ها، کف پاها، بازوها، تنه و داخل دهان بروز می‌کنند. آنها به رنگ قهوه‌ای روشن یا مسی (در سیاه‌پوستان به صورت رنگدانه)، اندکی برجسته و گرد هستند. موها ممکن است بریزند و نواحی گرد بدون مو، شبیه بید خوردگی، باقی بمانند. طی مرحله دوم که سه تا چهار هفته طول می‌کشد، تب، دردهای عضلانی، درد مفصلی و سفتی گردن شایع است. تقریبا هر عضوی از بدن ممکن است گرفتار شود.

سیفلیس نهفته

ضایعه‌های پوست و لب ممکن است ظرف دو سال اول بعد ازعفونت سیفلیسی دوباره ظاهر شوند و اینها نیز عفونی هستند. با وجود این بعد از گذشت دو سال، ضایعه‌های پوستی معمولا دوباره ظاهر نمی‌شوند و عفونی بودن بیماری خاتمه می‌یابد.

بیشتر بدانید: سیفلیس در زنان باردار

سیفلیس دیررس

حدود یک سوم از بیماران درمان نشده اغلب چندین سال بعد از عفونت اولیه دچار سیفلیس دیررس می‌شوند. هر عضوی از بدن ممکن است مبتلا شود ولی عروق خونی و مغز شایع‌ترین نقاط درگیر هستند. آسیب مغزی با زوال عقل، ضعف و گام‌های نامتعادل مشخص می‌شود. به همین دلیل نام دیگر آن فلج خفیف عمومی است. در این مرحله تشخیص بیماری ممکن است مشکل باشد.

به گزارش ایسنا،‌ جنین‌هایی که از شخص باردار مبتلا به سیفلیس به دنیا می‌آیند. با مشکلات شدید مغزی و فیزیکی روبرو می‌شوند.

تشخیص سیفلیس چگونه است؟

سیفلیس معمولا با آزمایش‌های سرمی از خون و یا مایع نخاعی تشخیص داده می‌شود.

موارد مثبت در آزمایش‌های مقدماتی اولیه، مثلVDRL)RPR ) برای رد موارد مثبت کاذب نیاز به آزمایش‌های دقیق‌تر مثل FTA-Abs دارند.

بررسی ترشحات زخم و یا غدد لنفاوی (اگر بیمار آنتی‌بیوتیک مصرف نکرده باشد) در سیفلیس‌های اولیه و ثانویه با میکروسکوپ زمینه تاریک امکان‌پذیر است.

معمولا در سیفلیس اولیه که زخم شانکر وجود دارد، آزمایش‌های سرمی منفی است.

دوره واگیری سیفلیس

وقتی که زخم‌های جلدی – مخاطی مرطوب سیفلیس اولیه و ثانویه وجود دارد، بیماری قابل انتقال است. در هر حال، انتقال بیماری پس از سال اول نادر است. بیماران باید تا معالجه کامل از مقاربت جنسی خودداری کنند. درمان بیماران با آنتی‌بیوتیک که توسط پزشک تجویز می‌شود، امکان‌پذیر است. پس از درمان طی شش ماه، هر ماهه برای کنترل عود بیماری باید آزمایش مجدد انجام شود (و یا در ماه‌های 1 و 3 و 6 و 12 پس از درمان آزمایش انجام شود.)

گاهی بیماری به صورت مخفی برای تمام مدت عمر وجود دارد. در بعضی موارد پس از طی حدود 20-5 سال، ضایعه‌های ناتوان‌کننده در آئورت، پوست و اندام‌های داخلی، استخوان یا سطوح مخاطی ممکن است ایجاد شود. ابتلای همزمان به سیفلیس و ایدز خطر سیفلیس عصبی را افزایش می‌دهد. سیفلیس در زنان باردار اغلب به سقط جنین و مرده‌زایی منجر می‌شود.

پیشگیری از سیفلیس

اوایل بارداری آزمون سرمی خون برای بررسی سیفلیس را انجام دهید.

عواقب مورد انتظار سیفلیس

این بیماری معمولا طی سه ماه قابل درمان است. در 10 درصد از بیماران با وجود درمان، سیفلیس در مدت یک سال عود می‌کند. در این صورت درمان مجدد الزامی است.

درمان سیفلیس

تمام افراد درگیر باید درمان شوند. همچنین پس از درمان، ماهانه به مدت شش ماه، بررسی‌های آزمایشگاهی برای کنترل عود بیماری، باید تکرار شوند.

داروها

در صورت نداشتن آلرژی، پنی‌سیلین تزریقی و در غیر این صورت دیگر آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند اثربخشی یکسانی داشته باشند. گاه استفاده از داروهای موضعی برای علایم پوستی لازم است.

بیشتر بدانید: سایر علائم ابتلا به سیفلیس

در این شرایط به پزشک مراجعه نمایید:

• اگر شما یا یکی از اعضای خانواده‌تان علایم سیفلیس را دارید.
• اگر حین یا پس از درمان، موارد زیر رخ دهند: تب، بثورات پوستی، گلودرد یا تورم مفاصل مثل مچ پا یا زانو
• اگر دچار علایم جدید و غیرقابل توجیه شده‌اید.( نکته: داروهای مورد استفاده در درمان ممکن است عوارض جانبی ایجاد کنند.)
• اگر یک بار دچار سیفلیس شده‌اید و در سال گذشته بررسی کامل پزشکی نشده‌اید.