سه‌شنبه ۲۶ دی ۱۳۸۵ - ۰۰:۰۰

باید توجه داشت که بدترین نوع برخورد رسانه‌ها با بحران‌ها (در هر سطح و زمینه‌ای) نادیده گرفتن آنهاست و در مقابل، مهمترین وظیفه سیستم‌های اطلاع رسانی، دادن اخبار و اطلاعات درست و آگاهی های مفید و بهنگام به شهروندان است.

اطلاع رسانی سلامت


به گزارش خبرگزاری مهر، در ستون سرمقاله امروز روزنامه تهران امروز چنین آمده است: هر چه تکنولوژی پیشرفته تر می شود، گویی سلامت روحی و روانی انسانها با بحران‌های بیشتری رو به رو می شود. کما اینکه بحرانی مانند سارس در 2 سال پیش تمام مناطق شرقی دنیا را به شوک برد و کشورهای پیشرفته را نیز به تکاپو و وحشت انداخت.

یا بحث جنون گاوی که بیشتر از همه گریبان کشورهای آمریکای شمالی و اروپا را گرفت. یا به طور مثال آنفلوآنزای مرغی که در سالهای گذشته همواره مناطق مختلف جغرافیایی را تهدید کرده و هنوز هم بسیاری از کشورها خود را از وجود ویروس آن " پاک" اعلام نکرده اند .و از جمله کشورما.

این روزها باز هم خبرهای متعددی از احتمال شیوع موج دوم بیماری آنفلوآنزای مرغی شنیده می شود. مسوولان مختلفی نیز هشدار داده اند. آمار مختلفی از کشتار میلیونی طیور در چند نقطه کشور برای پیشگیری حکایت می کند. خبر تایید نشده ای از رسیدن امواج این بیماری به نزدیکی پایتخت روایت دارد و حتی شایعات ضد و نقیضی هم در مورد ارسال نمونه های برداشته  شده در این باره به فرانسه نقل می شود و ... در عین حال هیچ کس گویا نمی داند که واقعیت داستان چیست؟ مردم از اصل و حد واقعه ، ابعاد آن و اقداماتی که باید و می توانند انجام دهند اطلاعی ندارند.

یکی از مهمترین مشکلات نظام رسانه ای کشور این است که گویا ما هنوز نمی دانیم که در آستانه یا احتمال وقوع تهدیدی برای سلامت جامعه ، چگونه افکار عمومی را مدیریت کنیم. به خاطر همین ، راه حل های  ما بیشتر سیاه و سفید است. گاه آنقدر سطح یک " خطر احتمالی " را بالا می آوریم  که قبل از اثبات صحت آن موجب نگرانی ذهنی مردم وناامنی روانی در زندگی  شهروندان می شود ، و گاه آنقدر با چنین اخباری گذرا برخورد می کنیم که حتی زحمت مطلع ساختن مردم و هشدار دادن  به آنها برای رعایت نکات پیشگیرانه را هم ضروری نمی دانیم .

سلامت مردم مهمترین اصل در مدیریت جامعه است و نمی توان در آن مسامحه و تساهل داشت. به خاطر اهمیت سلامت است که پزشکی نیز پیشگیری را مهمتر از درمان  می داند. سلامت مردم جزو امنیت ملی ما است و طبعا اگر در مقوله های امنیتی برنامه ریزی ها چنان انجام می شود که در صورت بروز کوچکترین بحران ، به بالاترین میزان  آمادگی مطمئن باشمی ، در مقوله سلامت هم باید اینچنین باشد. درباره سلامت نیز باید برای کم ترین احتمال ، بالاترین اقدامات را انجام داد.

در مورد سلامت مردم از دست کم نیز نباید گذشت و به هر خبری با هر حجم و اندازه ای باید حساسیت نشان داد. با منتشر نکردن اخبار ، مشکل کنترل نمی شود، بلکه راه درست این است که با اطلاع رسانی شفاف در حد واقعی رویداد ، ابتدا امکان رشد شایعات بی اساس و نگرانی بیهوده مردم را سد کنیم و سپس با اطلاع  رسانی درست به مردم برای حفظ نکات پیشگیرانه بهداشتی کمک رسان آنها باشیم . از سوی دیگر با گزارش اقدامات انجام شده از سوی دستگاه های مسوول مانند وزارت بهداشت، می توان اعتماد و اطمینان را به جامعه منتقل کرد.

کما اینکه سال گذشته و بعد از طرح تهدید احتمالی سلامت شهروندان با ویروس بیماری آنفلوآنزای مرغی ، رسانه ها با حساسیت موضوع را پیگیری کردند و مقامات کشور نیز با مسوولیت پذیری و ارائه گزارش اقدامات انجام شده نقش مهمی در اطلاع رسانی  شفاف به مردم  و آرامش  روانی آنها داشتند.

آن هنگام وزیر محترم و پرتلاش بهداشت که خود یک پزشک است در خط مقدمه اطلاع رسانی بود و اکنون  پزشکان مسوول در این قضیه اگر هم خبری بدهند ، خبرنگار را هم قسم می دهند  که از قول او چیزی ننویسد . چرا؟

باید توجه داشت که بدترین نوع برخورد رسانه ها با بحران ها ( در هر سطح و زمینه ای ) نادیده گرفتن آنهاست و در مقابل ، مهمترین وظیفه سیستم های اطلاع رسانی ، دادن اخبار و اطلاعات درست و آگاهی های مفید و بهنگام به شهروندان است.

 به نظر می رسد رسانه ها و به ویژه رسانه ملی در این مواقع باید با حساسیت بیشتری موضوع را دنبال کنند.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha