سلامت نیوز : سید حسن موسوی چلك، مدیركل دفتر امور آسیب‌های اجتماعی وزارت تعاون، كار و رفاه اجتماعی كه به اذعان خود، از سال ‏های گذشته و از نیمه دهه 70 كه به عنوان مسوول پیگیری آسیب‌های اجتماعی در سازمان بهزیستی كشور مشغول به كار شد، ‏حمایت از بیماران مبتلا به اختلال هویت جنسی را در اولویت نگاه خود قرار داده، در گفت‌وگو با «اعتماد» از تخصیص 350 ‏میلیون تومانی اعتبار حمایتی – درمانی برای این گروه بیماران می‌گوید: «امسال 500 میلیون تومان برای بیماران ترانسكشوال در ‏نظر گرفته بودیم اما از آنجا كه سقف پرداخت‌های امسال صددرصد نبوده، از این رقم 350 میلیون تومان در اختیار ما قرار گرفت ‏‏.

البته سال‌های 89 و 90 هیچ رقمی برای این بیماران پرداخت نشده بود. امسال به محض دریافت اعتبارات مربوط به آسیب‌های ‏اجتماعی، نخستین بخش پرداختی ما همین اعتبار به سازمان بهزیستی كشور بود كه 30 مهر ماه به حساب ادارات بهزیستی استان‌ها ‏واریز شد.» همایون هاشمی، رییس سازمان بهزیستی كشور هم در گفت‌وگو با «اعتماد»، دریافت و اختصاص استانی این رقم را تایید كرده ‏اما درباره تخصیص آن برای هر بیمار می‌گوید: «شاید برای یك بیمار، یك میلیون و برای بیمار دیگری 500 هزار تومان ‏هزینه كنیم. این بیماری بسیار پر هزینه است و استان‌ها باید این رقم را مدیریت كنند در عین حال كه كمك به این بیماران یك اقدام ‏چندساله خواهد بود.»

موسوی چلك ضمن تایید فقدان پوشش بیمه‌یی برای اعمال جراحی بیماران مبتلا به اختلال هویت جنسی اشاره می‌كند: «سال ‏گذشته با دفتر امور بیمه‌یی در وزارتخانه مكاتبه‌یی داشتیم و خواستار پیگیری امور بیمه‌یی این بیماران شدیم كه در پی، كمیته ‏همسویی در معاونت رفاه اجتماعی دفتر بیمه‌های سلامت وزارتخانه و با حضور نمایندگان صندوق‌های بیمه‌یی از جمله تامین ‏اجتماعی، خدمات درمانی، كمیته امداد، خدمات درمانی نیروهای صلح و نمایندگان مرتبط با امور بیمه در وزارت تعاون، كار و ‏رفاه اجتماعی، نخستین جلسه خود را در 11 آبان ماه تشكیل داد و پذیرفت كه سازمان‌های بیمه گر، درمان‌های جراحی این بیماران ‏را مشمول بیمه قرار دهند و بیماران، فقط 10 درصد از هزینه‌های جراحی را پرداخت كنند.

جلسه دوم این كمیته هم 23 اسفند ماه ‏و با حضور نمایندگانی از وزارت بهداشت برگزار شد كه در آن جلسه، دكتر ناصحی، مدیركل سلامت روان وزارت بهداشت تعهد ‏داد كه دو مركز دولتی و خصوصی در تهران برای انجام عمل جراحی این بیماران در نظر گرفته شود. همچنین قرار بود كه ‏وزارت بهداشت در تهران و سایر استان‌ها هم برای تربیت متخصصان جراح اقدام كرده و تیم درمانی متشكل از پزشك و روان ‏درمانگر تشكیل شود و تدوین پروتكل درمانی برای این بیماران هم بر عهده وزارت بهداشت گذاشته شد كه باید از مسوولان وزارت ‏بهداشت سوال كنید آیا تعهدات‌شان را انجام داده‌اند یا خیر. زیرا وزارت تعاون، كار و رفاه اجتماعی، نهاد درمانی نیست. البته ‏هنوز هزینه‌های پروتز و لیزر درمانی مشمول بیمه نبوده اما در دست پیگیری است و قرار است كه درمان‌های جانبی پس از ارائه ‏بسته خدمتی از سوی وزارت بهداشت در شورای عالی بیمه بررسی شود. پوشش بیمه‌یی خدمات روانپزشكی كه این بیماران به ‏شدت نیازمند آن هستند هم از عرف بیمه‌یی پیروی می‌كند اما خدمات روانشناسی هنوز مشمول بیمه نیست مگر آنكه مداخلات ‏روانپزشكی داشته باشد. 12 اردیبهشت ماه امسال هم طی بخشنامه‌یی از سوی معاون رفاه اجتماعی این وزارتخانه به سازمان ‏بهزیستی كشور ابلاغ شد كه اعتبار تخصیص یافته، برای پرداخت حمایت‌های اجتماعی و درمانی بیماران صرف شود.»

‏ با وجود اعلام موسوی چلك و مصوبات اشاره شده، رقمی از هزینه‌های جراحی بیمارانی كه طی اردیبهشت تا آبان ‏امسال تن به تغییر جنسیت سپرده‌اند، از سوی سازمان‌های بیمه‌گر پرداخت نشده است. موسوی چلك می‌گوید: «بیمه‌ها طبق ‏مصوبات جلسه آبان 90 موظف بوده‌اند كه هزینه جراحی بیمارانی را كه مجوز قانونی دریافت كرده‌اند بپردازند. اعتبارات هم، ‏مهر ماه امسال در اختیار بهزیستی قرار گرفته. وظیفه من پیگیری تخصیص اعتبارات بود. بیماران باید به ادارات بیمه مراجعه ‏كرده و در صورت پرداخت نشدن هزینه‌ها، به بهزیستی گزارش بدهند تا ما هم تخلفات را پیگیری كنیم. انتظار ما از سازمان ‏بهزیستی هم این است كه عملكرد فعال‌تری داشته باشد. با این حال، در حال حاضر سازمان بهزیستی و وزارت رفاه، تنها نهادهایی ‏هستند كه پای كار ایستاده‌اند و هیچ سازمانی به اندازه ما برای این بیماران كار نكرده است.»

موسوی چلك علاوه بر مسوولیت در بدنه دولت، ریاست انجمن مددكاران اجتماعی ایران را هم بر عهده دارد. سوال «اعتماد» ‏شاید نیاز به پاسخی از نگاه همین سمت غیردولتی داشته باشد اما موسوی چلك، از نگاه یك مددكار موظف برای دولت چنین می‌گوید: «من همیشه نسبت به این گروه نگاه ویژه‌یی داشتم. نگاهم دلسوزانه نبود زیرا آنها به ترحم نیازی ندارند. می‌دانم كه این ‏بیماران چه دردی می‌كشند البته كه هیچ‌وقت به اندازه خودشان دردشان را نخواهم فهمید. واقعیت این است كه در جامعه ما این ‏بیماری را ننگ می‌دانند و حتی به اشتباه، این بیماری را به انحرافات جنسی تعبیر می‌كنند در حالی كه بیمار ترانسكشوال هم، ‏شهروند جامعه است و باید مثل من و شما از حقوق شهروندی و انسانی برخوردار باشد. این بیمار، نه مجرم است و نه منحرف ‏بلكه مبتلا به اختلالی است كه از نظر قانونی هم به او اجازه داده شده تا با دریافت مجوز، برای رفع این اختلال اقدام كند.»