این سوال از جمله سوالاتی است كه با كشف ژن سرعت یا ACTN3مطرح شده است. به گزارش سلامت نیوز به نقل از خبرگزاری فرانسه از پاریس، ژن ACTN3پروتیینی را رمزگذاری میكند كه سوخت و ساز را در الیاف عضلانی دارای "كلید سریع" كنترل میكند و نیروی مورد نیاز را برای دو سرعت فراهم میآورد.
حدود ۱۸درصد جمعیت جهان یك نسخه مختصر این ژن را دارند كه مانع از فعالیت پروتیین یاد شده میشود. این نسخه كوتاه شده با نام R577Xدر بین قهرمانان موفق ورزشهای استقامتی رایج است.
اما قهرمانان دو سرعت كه نیاز به سرعت انفجاری دارند برعكس قهرمانان ورزشهای استقامتی، دارای نسخه فعال ACTN3هستند.
محققان به سرپرستی كاترین نورث استاد بیمارستان كودكان در وستمید در سیدنی استرالیا برای تحقیقات بیشتر یك دسته موش را پرورش دادند كه فاقد ژن ACTN3بودند.
این موشهای فاقد ژن " "ACTN3و نیز موشهای معمولی با ژن فعال ACTN3 بر روی یك دستگاه تردمیل قرار داده شدند كه با سرعت میچرخید تا زمانی كه موشهای معمولی خسته شدند.
برندگان این دو استقامت موشهای فاقد ژن ACTN3بودند كه میتوانستند به طور میانگین،یك سوم بیشتر از همتایان خود بدوند.
علت این امر این است كه فقدان پروتیین ACNT3را پروتیین دیگری به نام alpha-actnini-2جبران میكند كه سوخت و ساز عضلانی را به سمت یك مسیر هوازی كارامدتر و روانتر هدایت مینماید. در نتیجه، عضلات پایی كه "كلید سریع" دارند، میتوانند بدون خستگی بارها و بارها منقبض شوند.
این محققان نمودار ژنتیكی افرادی با تبار اروپایی و شرق آسیایی را بررسی كردند و نشانی از جهش در قطعه بزرگتری از رمز ژنتیكی در نزدیكی R577Xنیافتند.
این شباهت، نشانه انتخاب مثبت است. ژنهایی كه به مبارزه برای بقا كمك میكنند برای مدت طولانی به ژنوم انسان محلق میشوند و ژنهایی كه دست وپا گیرند از بین میروند.
به عبارت دیگر توانایی دویدن در مسافتهای طولانی یك ویژگی ممتاز است كه گروه وسیعی از هوموساپینها یا انسان اندیشه ورز از آن برخوردارند.
با توجه به قدمت طولانی حیات بشر، میتوان گفت افزوده شدن این ژن به انسانها نسبتا به تازگی رخ داده است.
براساس محاسبات "نورث"، ژن ۱۵ ،R577Xهزار سال پیش بین جمعیت اروپای مركزی و ۳۳هزار سال پیش بین مردمان شرق آسیا ریشه دواند.
این نسخه ژن هنوز در همه انسانها وجود ندارد كه علت آن كوتاهی مدت افزوده شدن این ژن به انسانها و یا خنثی شدن آن در اثر فشارهای گزینشی به نفع سایر ژنها است.
نتایج این تحقیق در مجله تخصصی "نیچر ژنتیك" منتشر شده است.
نظر شما