به گزارش سلامت نیوز به نقل از تهران امروز ؛ هرچند بیكاری كامل افراد هزینهها و صدمات زیادی ممكن است برای خانوادهها و جامعه به همراه داشته باشد، اما بیكاری شاغلان به صورت مستقیمتر باعث افت شدید بهرهوری نیروی كار، پایین آمدن راندمان تولید، كاهش كیفیت ارائه خدمات و تولیدات و در نتیجه افزایش هزینههای بنگاه در برابر خروجی آن میشود. به عبارتی افراد به جای ارائه 8 ساعت كار در روز، 4 تا 6 ساعت و در مواردی بیشتر را صرف امور متفرقه حین حضور در محل كار میكنند و این مسئله علاوه بر اینكه ارتباط مستقیم با دیدگاه نیروی كار دارد، به میزان فعال بودن بنگاه و تولید نیز وابسته است. كارشناسان بازار كار كشور میگویند بروز پدیده بیكاری پنهان و افت بهرهوری نیروی كار به عوامل متعددی بستگی دارد اما امروز در كشور به یك واقعیت تبدیل شده است. آنها معتقدند افت بهرهوری نیروی كار ارتباط مستقیمی با میزان دستمزد آنها دارد و به عبارت سادهتر افراد به میزان توجه كارفرما و دریافتی پایان ماه، كار ارائه میكنند.
افراد چند ساعت در روز كار میكنند؟
در ایران تحقیقات قابل توجهی از وضعیت بیكاری پنهان افراد شاغل در بخشهای مختلف اقتصادی از جمله دولتی و خصوصی وجود ندارد یا اینكه دست كم نتایج آن ارائه نشده، اما اغلب كارشناسان حوزه بازار كار معتقدند به دلیل پایین بودن میزان بهرهوری در بخش دولتی، طبیعتا بیكاری پنهان در این بخشها نیز به مراتب بالاتر از سایر حوزههاست. با این وجود در یك دهه اخیر بروز پدیده بیكاری پنهان در بخش خصوصی نیز مشاهده میشود. یكی از دلایلی كه از آن به عنوان بروز بیكاری پنهان در بنگاهها یاد میشود مربوط به افت بهرهوری نیروی كار به دلایلی مانند پایین بودن سطح دستمزدها، بیتوجهی كارفرمایان به نیروهای خلاق و باانگیزه، نبود مكانیسم شناسایی نیروهای كارآمد و تشویق آنها برای ایجاد انگیزه در دیگران یا عدم استفاده از تكنولوژی مناسب در تولید است.
انجام چند شغل ناقص در روز
حمید حاجاسماعیلی با بیان اینكه واژه بیكاری پنهان چند سالی است كه به ادبیات بازار كار كشور وارد شده، گفت: با وجود این مسئله و بالا بودن آمار آن، برخی مدیران تلاش دارند تا بروز این عارضه در محیطهای كاری كشور را انكار كنند. این كارشناس بازار كار اظهار داشت: سالهاست كه چالش تعریف واقعی از شاغل و بیكار در كشور وجود دارد و ما همواره با این مسئله مواجه هستیم كه فرد با 2 ساعت كار در هفته شاغل شناخته میشود. در واقع باید گفت مرز مشخصی بین بیكاری پنهان و بیكاری كامل وجود ندارد و امكان شناسایی مشاغل واقعی از غیررسمی نیز نیست. حاجاسماعیلی خاطرنشان كرد: افرادی را داریم كه ممكن است با چند ساعت كار در هفته یا در ماه درآمد مناسبی دارند. بنابراین طبق تعاریف موجود باید این افراد را شاغل بدانیم، یا بیكار یا اساسا بگوییم اینگونه شاغلان دچار بیكاری پنهان هستند. افرادی نیز هستند كه به دلیل پایین بودن تولید و با وجود آماده به كار بوددن، دچار بیكاری پنهان هستند و تنها اسم شاغل را یدك میكشند و سهم ناچیزی در افزایش بهرهوری و در نتیجه گردش چرخهای اقتصادی كشور دارند.
وی تاكید كرد: در سالهای اخیر گروههایی در اقتصاد كشور پدید آمدهاند كه به فعالیتهای غیررسمی و دلالی اشتغال دارند و بخش سیاه از اقتصاد را شكل دادهاند. میزان تسلط اینگونه مشاغل به اندازهای در حال رشد است كه رفته رفته مشاغل رسمی و شناسنامهدار به حاشیه میروند. نماینده كارگران در هیات حل اختلاف گفت: هماكنون 10 تا 12 میلیون نفر شاغل مشمول قانون كار داریم كه به صورت رسمی آمارهای آنها به ثبت رسیده است. وقتی حداقل نیمی از این گروهها دستمزی به میزان حداقلهای مصوب شورای عالی كار یا كمتر از آن را داشته باشند، قاعدتا دچار بیكاری پنهان و افت راندمان كاری در عین حضور در محلهای كاری میشوند و گروهی خواسته یا ناخواسته با این مسئله مواجه میشوند. به گفته حاجاسماعیلی، مسئله پایین بودن دستمزدها باعث شده تا افراد به جای یك كار در روز به دو یا چند شغل فكر كنند و ناخودآگاه رفتن به این سمت باعث بروز پدیده بیكاری پنهان در افراد میشود. نمیتوان برآوردی از میزان بیكاری پنهان در بین شاغلان ارائه كرد، اما بهطور قطع این مسئله با میزان بیكاری كامل میتواند باعث آسیبزدن به جریان اقتصاد و درآمد در كشور شود.
نظر شما