سلامت نیوز : در طول دوره‌های زمانی مختلف تغییرات بسیاری به ویژه در زمینه دانش «پزشکی» رخ داده که این تغییرات را مرهون افرادی هستیم که میل و اشتیاق یادگیری در آنها منجر به کشف‌های مهم پزشکی شد و این کشفیات تاثیر جدی بر روی زندگی بشر و بهبود کیفیت آن گذاشت.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا ؛ در گذشته تشخیص‌های پزشکی، بیشتر مبتنی بر حدسیات و مشاهدات عینی و ناگهانی بود تا یافته‌های علمی اما چه در حال و چه در گذشته پیشگامانی بودند که با کشفیات مهم پزشکی خود، زندگی بشر را تغییر دادند. پایگاه اینترنتی «سرجیکال تکنیشن اسکول»، فهرستی از پزشکان مشهوری را که مجموع تلاش‌های آنها دانش پزشکی را به مرحله پیشرفته امروزی رسانده‌، معرفی می‌کند که به شرح زیر است:

- بقراط (حدود 460 الی 370 پیش از میلاد مسیح):

از بقراط به عنوان یکی از استثناهای علم پزشکی نام برده می‌شود. او نخستین پزشکی بود که بر خلاف نظر سایر همکارانش معتقد بود افکار، ایده‌ها و احساسات ما نه از قلب بلکه از «مغز» نشات می‌گیرند. وی علائم بیماری‌ها را با جزئیات بیان کرده و تنها پزشکی بود که برای نخستین بار علائم «ذات الریه» و «صرع» را در کودکان به تفصیل شرح داد . وی در درمان به شیوه‌های طبیعی نظیر تمدد اعصاب (ریلکسیشن) و استراحت، تغذیه، هوای تازه و بهداشت و تمیزی اعتقاد داشت. وی کل یونان را برای تدریس در رشته پزشکی زیر پا گذاشت و نهایتا در جزیره «کاس» یک مدرسه پزشکی یافت و شروع به تدریس ایده‌هایش کرد. وی برای نخستین بار «سوگندنامه پزشکی» را موسوم به «سوگندنامه بقراط» تدوین کرد که تا امروز نیز همچنان پزشکان به آن سوگند یاد می‌کنند. بقراط در سال 377 پیش از میلاد مسیح از دنیا رفت.

ابن سینا

- زکریای رازی (تولد 862 میلادی، وفات 925 میلادی):

«ابوبکر محمد زکریای رازی»، پزشک، فیلسوف و شیمی‌دان ایرانی که آثار ماندگاری در زمینه پزشکی و شیمی و فلسفه نوشته است و به‌ عنوان کاشف الکل و جوهر گوگرد (اسید سولفوریک) مشهور است. به گفته جرج سارتن، پدر تاریخ علم، رازی، بزرگترین پزشک دوران اسلام و قرون وسطی بود. به پاس خدمات ارزنده رازی در داروسازی، روز پنجم شهریور ماه (27 اوت)، روز بزرگداشت زکریای رازی، شیمی‌دان بزرگ ایرانی و روز داروسازی نام‌گذاری شده است.

زکریا رازی

- ابوعلی حسین بن عبدالله بن سینا، مشهور به ابوعلی سینا و ابن سینا و پور سینا ( تولد 980 میلادی، وفات 1037 میلادی):

ابن سینا، پزشک و شاعر نام آوازه ایرانی و از مشهورترین و تأثیرگذارترین پزشکان و فیلسوفان جهان است. ابن‌ سینا به ویژه به دلیل آثارش در زمینه فلسفه ارسطویی و پزشکی مشهور است. وی نویسنده کتاب «شفا» به‌ عنوان یک دانشنامه علمی و فلسفی جامع و «القانون فی‌الطب» یکی از معروف‌ترین آثار تاریخ پزشکی است. وی 450 کتاب در زمینه‌های گوناگون نوشته‌ است که شمار زیادی از آن‌ها در مورد پزشکی و فلسفه است. جرج سارتن در کتاب تاریخ علم، وی را یکی از بزرگترین اندیشمندان و دانشمندان پزشکی می‌داند. وی همچنین او را مشهورترین دانشمند ایران می‌داند و از وی به عنوان یکی از معروف‌ترین‌ها درمیان تمامی نژادها و زمان‌ها یاد می‌کند.

- ژان آستروک (تولد 19 مارس 1684 میلادی – مرگ 5 مه 1766 میلادی):

ژان، یک پروفسور پزشکی فرانسوی بود که درباره نحوه درمان «سیفیلیس» و سایر بیماری‌های مقاربتی به تحقیق و کتابت پرداخت. وی به سرعت به یکی از برجسته‌ترین پزشکان قرن 18 میلادی بدل شد و آوازه‌ای جهانی یافت. در سال 1736 میلادی انتشار کتابی از وی با عنوان «درمان بیماری‌های مقاربتی» نقطه عطف مهمی در تاریخ بیماری سیفیلیس به شمار رفت. آستروک همچنین پزشک پادشاه فرانسه بوده است.

- رنه تئوفیل‌ هیاسنته لانک (تولد 17 فوریه 1781 میلادی – مرگ 13 اوت 1826 میلادی):

او یک پزشک فرانسوی بود که در سال 1816 میلادی «گوشی پزشکی» را اختراع کرد. تا پیش از اختراع گوشی پزشکی،‌ تنها راهی را که پزشکان قادر به شنیدن صدای قلب بیماران بودند، قرار دادن گوش بر روی سینه بیمار بود. به همین دلیل صدای تپش قلب بیماران همیشه واضح نبود. به ویژه در بیمارانی که از چاقی رنج می‌بردند. وی با این اختراع قادر بود صدای ریه و قلب را بشنوند. این وسیله به وی در عمل‌های جراحی که انجام می‌داد، کمک می‌کرد. از رنه تئوفیل‌ هیاسنته لانک به عنوان پدر علم معاینه و تشخیص از راه صدای درون بدن یاد می‌شود. وی مجلات بسیاری را با عنوان اصطلاحات پزشکی به چاپ رسانده که هنوز از سوی پزشکان سراسر جهان استفاده می‌شوند.

- هنری گری (تولد 1827 میلادی – مرگ 1861 میلادی):

هنری گری «کالبدشناس» و «جراح» انگلیسی بود که کتاب «کالبدشناسی گری» را با همکاری دوستش «هنری وندایک کارتر» نقشه‌کش ماهر و کالبدشناس سابق بیمارستان «سنت جورج» تالیف کرد. نسخه دوم این کتاب توسط خود گری تهیه شد و در سال 1860 میلادی به چاپ رسید. وی در سن 25 سالگی به عضویت انجمن سلطنتی (FRS) در آمده و پست‌هایی نظیر تشریح آناتومی، رئیس موزه و مدرس کالبدشناسی بیمارستان سنت جورج را اخذ کرد. وی در سال 1861 میلادی کاندیدای اصلی دریافت عنوان دستیار جراحی شد. در کمال تاسف وی در سن 34 سالگی بر اثر بیماری آبله جان باخت.

رنه تئوفیل

- ژوزف لیستر (تولد 5 آوریل 1827 میلادی – مرگ 10 فوریه 1912 میلادی):

پزشکان حدود یک دهه تلاش می‌کردند دلایل عفونی شدن زخم‌ها را پس از عمل جراحی کشف کنند که «لیستر» یکی از همین پزشکان بود. وی یک جراح انگلیسی و از پیشگامان ضدعفونی در جراحی بود. او تحقیقات خود را در زمینه منشاء عفونت‌ها انجام داده و دستور‌العمل‌های مختلف استریلیزاسیون را که امروزه نیز در بیمارستان‌ها برای به حداقل رساندن آلودگی‌ها در بیمارستان‌ها استفاده می‌شوند،‌ ارائه کرد. «لیستر» توانست با موفقیت از «اسید فنیک» برای استریل کردن لوازم جراحی و ضدعفونی کردن زخم‌ها استفاده کند که این مسئله از بروز عفونت‌های پس از عمل کاسته و عمل جراحی را برای بیماران مطمئن‌تر کرد.

- تئودور بیل روث (متولد 26 آوریل 1829 - مرگ 6 فوریه 1894):

«بیل روث» یک جراح پیشگام و خلاق و همینطور یک معلم بود. وی در تعدادی از جراحی‌های تاریخی دخالت داشته است. این جراحی‌ها عبارتند از نخستین عمل جراحی مری در سال 1871 میلادی،‌ نخستین عمل جراحی حنجره در سال 1873 میلادی و نخستین عمل جراحی موفق معده و اثنی عشر که در سال 1881 میلادی انجام شد. این شیوه‌های جراحی هنوز هم از سوی جراحان در درمان سرطان‌های معده و زخم دستگاه گوارش دنبال می‌شوند.

ژان آستروک

- چارلز ریچارد درو (تولد 3 ژوئیه 1904 میلادی – مرگ 1 آوریل 1950 میلادی):

ریچارد یک پزشک آمریکایی آفریقایی‌تبار و محقق پزشکی بود. مطالعات وی در زمینه فرآوری خونی و بهبود شرایط نگهداری خون بود.

وی در خلال جنگ جهانی دوم دانش خود را بر روی توسعه بانک‌های خونی متمرکز کرد. این مسئله به نجات جان هزاران نفر در طول جنگ جهانی دوم کمک کرد. وی همچنین با اعمال نژادپرستانه در اهدای خون مخالفت کرده و عنوان کرد هیچ توجیه علمی برای این قضیه وجود ندارد. وی در سال 1943 میلادی به عنوان نخستین سیاهپوست در تاریخ این کشور به عضویت انجمن جراحان آمریکا درآمد.

- ویرجینیا آپگار (تولد 7 ژوئن 1909 میلادی – مرگ 7 اوت 1974 میلادی):

ویرجینیا یک پزشک آمریکایی بود که خود را وقف پیشرفت بیهوشی و طب کودک کرد. وی به دلیل تبحر در علم تولد جنین ناقص‌الخلقه و هوشبری، رشته «نوزاد شناسی» را معرفی کرد. وی همچنین به دلیل معرفی آزمایش آپگار که برای تشخیص سلامت نوزادان در بدو تولد استفاده می‌شود شایسته تقدیر است. این آزمایش توانست میزان مرگ و میر نوزادان در جهان را به شدت کاهش دهد.

- کریستیان نیتلینگ بارنارد (تولد 8 نوامبر 1922 – مرگ 2 سپتامبر 2001):

وی یک پزشک اهل آفریقای غربی و جراح قلب و قفسه سینه بود. وی پس از انجام نخستین عمل جراحی موفق به پیوند کلیه در آفریقای غربی در سال 1959 میلادی شد و سال‌ها عمل پیوند قلب را بر روی حیوانات آزمایش کرد. روش‌های برجای مانده از وی امروزه نقش اساسی را در انجام جراحی‌های دستگاه ادراری و جراحی‌های قلب ایفا می‌کنند.

- پیتر سافار (تولد 12 آوریل 1924 – مرگ 2 اوت 2003):

پیتر سافار، پزشک اتریشی‌الاصل، مغز متفکر پزشکی قلب و ریه و مبتکر شیوه احیای قلبی و تنفسی دهان به دهان بود. وی پروفسور افتخاری «پزشکی احیاء» دانشگاه پیتسبورگ بود. وی همچنین سه بار نامزد دریافت جایزه صلح نوبل در پزشکی شد. سافار همچنین در سال 1976 میلادی سازمانی را که بعدها به «انجمن جهانی پزشکی اورژانس و بلایا» موسوم شد، راه‌اندازی کرد.