به گزارش سلامت نیوز به نقل از سایت قانون ؛ هشدارها در این زمینه ضعیف است و برای آموزش و فرهنگ سازی مردم ما که عادت کرده اند در دل هر جنگلی به قصد تفریح یا پخت غذا آتشی روشن کنند کافی نیست. کارشناسان داخلی و خارجی معتقدند که بخش اعظم عوامل سوختن جنگلها انسان ساخت است. ثروتی عظیم که به دلیل بیتوجهیها و تلاشهایی که صورت نمی گیرند از دست میروند. اخبار سالهای گذشته در این زمینه دردآورند. عصر ایران نوشته که وزیر جهاد کشاورزی در زمان وقوع حریقهای گسترده در جنگلهای ایران در سال 89، حتی یک تماس تلفنی برای آگاهی از چند و چون اقدامات صورت گرفته در این زمینه با معاون خود نداشته است. همان سال اخبار حکایت از وقوع 14 هزار آتش سوزی در یک دهه گذشته داشته اند که سبب خسارت 142هزار و 941 هکتاری به زیستبومهای کشور شده.
از تعداد آتش سوزی جنگلها در تابستان 1392 هنوز کسی خبر نداده است اما با توجه به اینکه در این فصل همه روزه شاهد سوختن جنگلها بوده ایم و نقطه اوج جنگل سوزیها در این تابستان قرار داشته، آمارها هنگام اعلام باید تکان دهنده و دردناک باشند. یکی از عوامل آتش سوزی در جنگلهای کشور، آتشی است که به دست شکارچیان غیر مجاز روشن میشود یا گلولهای که از سوی آنها به درختها اصابت میکند. به این بهانه با افشین کرمی نژاد، سرپرست اداره کل حفاظت و مدیریت شکار و صید به گفتوگو نشسته ایم و از جنگل سوزیهای اخیر کشور و نقش کمبود تجهیزات در گسترش این آتشسوزیها پرسیده ایم.
از ابتدای سال جاری، چه قدر از جنگلها طعمه حریق شده است؟
رقم دقیق آن را نمی دانم و برای اینکه اشتباه نکنم، ترجیح میدهم حدودی صحبت نکرده باشم. اما آتش سوزی در جنگلها از مرداد ماه تا اواخر مهر و آبان، همیشه بوده و خسارتهایی را نیز متوجه جنگلها کرده. ما باید خود را آماده کنیم برای کمتر تاثیر پذیرفتن از اثرات ناشی از سوختن جنگلها، چرا که آتش سوزی در جنگل اجتناب ناپذیر است. ممکن است یک گردشگر ناخواسته استکان، لیوان یا هر شیء شیشه ای دیگر رادر جنگل جا بگذارد و این شیء در برابر تابش نور مثل ذره بین عمل کند و منجر به آتش سوزی شود.
اما آتش سوزیهای انسان ساخت، اغلب غیر عامدانه نیست و به جای آمادگی برای تاثیر پذیری کمتر از جنگل سوزی نیز میتوان قوانین را سخت گیرانه تر و تجهیزات اطفای حریق را قوی تر کرد.
مسئله اینجاست که گاه، عرصه ای که آتش میگیرد عرصه راحتی نیست و علاوه برآن، ما نیاز به هواپیما و هلکوپترهای حمل آب و سیستم مناسب اطلاع رسانی داریم که در هر دو مورد هنوز ضعیف هستیم.
کارشناسان معتقدند که سازمان محیطزیست میتوانست در ازای پلنگ، به جای ببر از روسیه طلب هواپیمای حمل آب در مواقع اضطراری داشته باشد و میگویند که این اقدام محیط زیست، نمایشی بود.
نمی دانم چه اظهار نظری در این خصوص داشته باشم. هر چیز جای خود را دارد، به هر حال شناساندن پلنگ ایرانی در روسیه نیز باعث مباهات ایران بود. درحال حاضر در مواقع بحران تمام نیروهای سپاه و ارتش و بسیج در جهت رفع بحران اقدام میکنند. علاوه بر آن سعی شده که راههای دسترسی به ارتفاعاتی که رسیدن به آن مشکل است، هموار تر شود. در برخی نقاط مثل پارک ملی گلستان که احساس میکردیم به وجود دائم منابع آبی احتیاج است، این منابع را ایجاد کردیم. تابلوهای هشدار دهنده قرار دادیم، به گردشگران کاتالوگ و بروشور آموزشی در خصوص آنچه موجب آتش گرفتن جنگل میشود ارائه کردیم، حتی باربیکیو در این مناطق تعبیه کردیم تا کسی چوب برندارد و آتش درست نکند. اما با تمام اینها، آتشسوزی جنگلها اتفاق میافتد و غیرقابل اجتناب است. اطفای آن نیز به آن راحتی که مردم فکر میکنند و انتظار دارند نیست.
در زمینه ضعف تجهیزات اطفای حریق، نوک تمام پیکانها به سمت سازمان محیطزیست است. محیط زیست به عنوان متولی منابع طبیعی، آیا نظارتی بر تجهیزات اطفای حریق سازمان جنگلها دارد؟
ستاد بحران کشور، در این زمینه کارگروه تخصصی دارد و جلسات آن هر چند ماه یک بار در وزارت کشور برگزار میشود. در حال حاضر که رئیس سازمان هنوز مشخص نشده، جلسات نیز مدتی است که برگزار نشده، اما در آخرین جلسه کارگروه جنگلها نرم افزاری هشداری را معرفی کرد که میتواند جنگل سوزیها را هشدار بدهد، اما در حال حاضر از آن استفاده نشده و منتظریم تا تکلیف ریاست سازمان محیط زیست مشخص شود.
شکار چیهای غیر مجاز با آتشی که از خود بر جای میگذارند یا گلوله ای که ممکن است به اشتباه به جای صید به درخت شلیک کنند، یکی از عوامل آتشسوزیهای انسان ساخت هستند. در این خصوص آیا تدبیری صورت داده اید؟
خودتان میگویید غیر مجاز، اگر ما ببینیم که اجازه نمی دهیم. اما سهم آنها در بروز آتش سوزیها ناچیز است.
با این حال باید تدبیری در این خصوص اندیشیده باشید، مضاف بر اینکه تعداد محیط بانها و جنگل بانها در ایران بسیار کم است.
کمبود تعداد محیط بانان را قبول دارم، اما اینکه که در تمام نقاط محیط بان داشته باشیم، شدنی نیست. مثلا در ارتفاعات اگر آتش سوزی ناشی از صاعقه رخ دهد، خود محیط بان را هم میکشد. ما باید سیستم ارتباطی مان را قوی کنیم. اگر سیستم اطلاع رسانی قوی باشد، با نیروی کم نیز میتوان از پس حوادث برآمد.
کارشناسان عملکرد سازمان محیط زیست در این سالها را عملکردی ضعیف میدانند و معتقدند به عنوان یک دستگاه نظارتی، آن طور که باید انتظاراتی را که میرفت برآورده نکرده. خودتان چه برآوردی از عملکردتان دارید؟
موضوع مثل این است که از شما بخواهند هر طور شده تیراژروزنامه قانون را به 400 هزار برسانید. از شما میخواهند اما شما میگویید در توانم نیست. بودجه و امکاناتش را ندارم و قوانین نیز این اجازه را نمیدهند. کمبودهای ما یک شبه به وجود نیامده که بتوانیم به سرعت آن را برطرف کنیم. آرزوی ما این است که روزی شاهد کمترین خسارت در محیطزیست باشیم، به شرط آنکه امکان آن فراهم شود.
نظر شما