"آذرخش مکری" در گفت و گو با ایلنا میگوید: «درمان اجباری اعتیاد در همه جای دنیا وجود دارد و اتفاقا روش موثری هم هست.»
او با بیان اینکه که نمیتوان انتظار داشت که همه معتادان به صورت داوطلبانه اقدام به ترک کنند و گاهی باید از عامل زور استفاده کرد، میگوید که ترک در بیشتر کشورهای دنیا به معنای ایجاد محدودیتهای اجتماعی برای معتادان است.
معاون آموزشی مرکز ملی مطالعات اعتیاد توضیح میدهد که در بسیاری از کشورها معتادان از برخی حقوق اجتماعی مانند رانندگی کردن، داشتن دست چک، امکان انجام معاملات تجاری و غیره محروم میشوند و همین محدودیتها باعث میشود که شخص معتاد مجبور به ترک شود.
او درباره ایران هم میگوید: در کشور ما ترک اجباری هم به معنای ایجاد برخی محدودیتهای اجتماعی است و هم به معنای اینکه معتادی را دستگیر کنند و دست و پای او را ببندند و مجبور به ترکاش کنند.
مکری، دستگیری فرد معتاد و مجبور کردن او به ترک را روش درستی نمیداند و بر این اعتقاد است که این روش خوبی برای مجبور کردن معتادان به قطع مصرف نیست و جواب نمیدهد.
او شیوه محدودیت حقوق اجتماعی را موثرتر میداند و معتقد است که فرد اگر به خاطر به دست آوردن حقوق اجتماعیاش اقدام به ترک کند، بیشتر بر تصمیم خود بر قطع مصرف پایبند خواهد بود.
نظر شما