یکشنبه ۷ مهر ۱۳۹۲ - ۱۲:۱۴
کد خبر: 83524
سلامت نیوز : امروزه بحث سبک زندگی و تغییر الگوی زندگی از تریبون ها، رسانه ها و به نقل از کارشناسان بسیاری مطرح می شود، به ویژه در جامعه ما که در حال عبور از مرحله گذار یعنی تغییر سبک و سیاق زندگی سنتی به زندگی مدرن است، هر روز مطالعات زیادی در این زمینه انجام می شود. سبک زندگی، شاخص های مختلفی را در بر می گیرد که یکی از آن ها، بحث رسیدگی و توجه به وضعیت جسمانی و سلامت است.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه خراسان ؛ در این شاخص، ابعاد متعددی می تواند مورد توجه قرار بگیرد که یکی از آن ها میزان توجه مردم به ورزش است. حال که وجود امکانات متعددی در محیط های زندگی و کاری، شرایطی را ایجاد کرده است که افراد بیش از پیش کم تحرک تر شده اند، خطرات جسمانی و آسیب های زیادی آن ها را تهدید می کند، در حالی که می توان با ورزش های ساده و ایجاد تحرک بیشتر در فعالیت های روزانه، بسیاری از آن ها را مهار کرد.

با ورزش آرتروز را مهار کردم

به تجربه یکی از مربیان ورزش بانوان توجه کنید که چگونه هر روز خود را با ورزش پیوند زده است. حقیقی ۹سال است که در یکی از سالن های ورزشی بانوان مربی است و ۱۲سال است که ورزش را آغاز کرده و آن را ادامه داده است.

او که اکنون ۴۲سال دارد، تجربیات خودش را این گونه بیان می کند: پیش از آغاز به فعالیت های ورزشی از آرتروز و وسواس رنج می بردم ولی با ورزش توانستم آرتروز را مهار کنم و از وسواس و حساسیت های آزاردهنده روانی اش هم نجات یابم. این مربی که به گفته شاگردانش همواره با روی گشوده و چهره خندان در سالن حضور دارد، از تأثیرات گسترده روحی و روانی ورزش روزانه سخن می گوید و ادامه می دهد: با ورزش از چنان آرامش روحی و روانی در زندگی ام برخوردارم که قابل وصف نیست. در اهمیت و تأثیرات ورزش بارها و بارها سخنان زیادی مطرح شده است ولی واقعیت این است که تا فرد وارد میدان عمل نشود، نمی تواند از اعجاز این امر بهره مند شود.

همان طور که اشاره شد سبک زندگی امروز دستخوش تغییرات نامناسبی شده است که برخی از آثار آن که به راحتی در سطح جامعه مشهود است، افزایش چاقی و اضافه وزن در کودکان و نوجوانان، بروز ناهنجاری های قامتی به ویژه در دختران، کوتاهی قد، افزایش بیماری های قلبی و عروقی، پوکی استخوان، آرتروز و ... از آن جمله است. در حالی که می توان با ایجاد تغییری ساده از این آسیب های رایج در امان ماند، برای نمونه الناز ۲۲ساله می گوید: ۶سال است که ورزش می کنم. قبل از آن اضافه وزن زیادی داشتم و در روابط اجتماعی نیز ضعیف بودم و اعتماد به نفس کمی داشتم.

در طول این ۶سال در صورت امکان، هر روز ۲ساعت ورزش کرده ام و جالب آن است که ارتباط دیگران نیز با من بهتر شده است. این دختر جوان البته عوامل دیگری را نیز در تقویت انگیزه خود موثر می داند و ادامه می دهد: اخلاق خوب مربی و محیط دوستانه سالن ورزشی نیز در ادامه ورزش تأثیرگذار بود، به خصوص افرادی که پیش از من ورزش را شروع کرده بودند، از تأثیر آن به من می گفتند.

تأثیر ورزش بر خلق و خو

به گفته بسیاری از روان شناسان تصمیم برای تغییر، مهم ترین گام برای تغییر شرایط زندگی است. جالب است بدانید که حقیقی، مربی ورزش تصریح می کند: یکی از مهم ترین تأثیرات ورزش کمک به فرد برای گرفتن تصمیم های مختلف در زندگی است. به تأکید وی، ورزش نه تنها بر تناسب اندام افراد موثر است بلکه به تقویت خلق و خوی آن ها هم کمک می کند.او یکی از خاطراتش را این گونه مطرح می کند: یکی از مربیان این سالن ورزشی، فردی بود که از زمان شروع کارش تا مدت ها خنده او را نمی دیدیم ولی به سبب فعالیت های روزانه ورزشی و تعامل و ارتباط با کسانی که آن ها هم تحت تأثیر ورزش روحیات و خلق بالایی داشتند، به حدی رسید که هر روز با صدای خنده اش، ورودش را به ما اعلام می کرد و با خودش نشاط و طراوت می آورد.این مربی ورزش توصیه می کند: افراد از سنین نوجوانی و حتی زودتر از آن ورزش را شروع کنند تا در آینده هم حافظه خوبی داشته باشند و هم آرامش و اخلاق خوبی را تجربه کنند. متأسفانه تعداد افرادی که ورزش نمی کنند به نظر بسیار بیشتر از اهالی ورزش است. سمیه ۲۷ساله، خانه دار و صاحب یک فرزند است. می گوید: فقط در سال های پیش یک ماه برای ورزش به سالن می رفتم و الان به خاطر فرزند کوچکم ورزش نمی کنم. سمیه تأثیر آن یک ماه را لاغر شدن، شادابی و آشنایی با محیط خوب ورزشی می داند و البته هنوز برای لاغر شدن انگیزه دارد تا در آینده نزدیک به ورزش رو آورد. سهیل ۲۹ساله است و شغل آزاد دارد. می گوید: ورزش نمی کنم زیرا مشغله و زندگی و بچه وقتم را می گیرد ولی دیگر خسته شده ام. او که در حال دویدن در پارک بود، به نفس نفس افتاده است و تأکید می کند: از اندام نامناسب و چاق شدن تدریجی ام نزد دوستانم خجالت می کشم، به خصوص آن که تا یک بار دور پارک می دوم به نفس زدن می افتم. وقتی ورزشکاران را می بینم، احساس بدی نسبت به خودم پیدا می کنم و تصمیم دارم برای بدنسازی و فوتبال اقدام کنم. علاوه بر انگیزه افراد عوامل دیگری نیز برای ترویج ورزش در بین عموم مردم مهم است که به طور قطع از نگاه مسئولان دور نیست. اگرچه باور این که برای ورزش وجود امکانات خاص الزامی است، تصور اشتباهی است و می توان با افزایش تحرک این رفتار را تقویت کرد؛ برای مثال استفاده کمتر از خودروی شخصی، افزایش پیاده روی و پرهیز از نشستن طولانی مدت، اما باید تصریح کرد، مسئولان و برنامه ریزان نیز باید به ایجاد فضاهای مناسب برای ترغیب عموم مردم به ورزش توجه کنند. سال ۱۳۹۰، وزیر ورزش و جوانان وقت سرانه ورزشی در کشور را برای هر فرد ۶۵سانتی مترمربع اعلام کرده و خبر از طرح های نیمه تمام ورزشی داده بود که این سرانه را به ۷۵سانتی متر مربع افزایش می داد.

ورزش باید دغدغه عمومی شود

این که این مقدار فضا به عنوان سرانه ورزشی در کشور ما تا چه اندازه به استانداردهای بین المللی نزدیک است، موضوع دیگری است که باید در زمانی دیگر به آن پرداخت. ولی بد نیست بدانید به گفته علی مجدآرا، رئیس فدراسیون ورزش های همگانی که شهریورماه بیان کرد، طبق اعلام منابع رسمی، ۶۰درصد از مرگ و میرهای ناشی از بیماری های قلبی و عروقی در سال گذشته به دلیل توجه نکردن به ورزش بوده است و علاوه بر قشرهای مختلف جامعه، حدود ۱۹درصد دانش آموزان هم به چاقی مفرط مبتلا هستند. وی تأکید کرد: باید انجام حرکت های ورزشی در برنامه مستمر و روزانه مردم و خانواده ها قرار بگیرد و این موضوع به دغدغه عمومی تبدیل شود.

در تحقیقی که سال ۸۴ از سوی دکترسیدامیراحمد مظفری و محمدعلی قره تحت عنوان «وضعیت ورزش همگانی ایران و مقایسه آن با چند کشور منتخب جهان» انجام شده است، جملات زیر جلب توجه می کند: « در اروپا حدود ۴۰۰میلیون نفر زن و مرد که به ترتیب ۲۵درصد و ۷۵درصد کل جمعیت این قاره را شامل می شوند، به فعالیت های ورزشی مستمر می پردازند و در کشورهایی نظیر هنگ کنگ تعداد شرکت کنندگان در ورزش های همگانی از ۴۰درصد در سال ۱۹۹۶، به ۵۴درصد در سال ۱۹۹۸ افزایش یافته است. در استرالیا نیز ۵۲درصد مردم، در دانمارک ۴۵درصد، نروژ ۴۱درصد، فرانسه ۳۵درصد، کانادا ۳۴درصد، ایتالیا ۳۰درصد و در آمریکا ۵۷درصد دختران و ۷۲درصد پسران به ورزش های همگانی مستمر می پردازند.»در این تحقیق تصریح شده است: مطالعات تفصیلی توسعه ورزش های همگانی در سازمان تربیت بدنی جمهوری اسلامی ایران در سال ۸۱ نشان می دهد که حدود ۱۰درصد جمعیت کشور به این ورزش ها رو آورده اند.

حال بد نیست از خود بپرسیم فاصله ما تا الگو و سبک زندگی سالم که ورزش و تحرک در آن اهمیت به سزایی دارد، چقدر است؟ و باید به خودمان یادآور شویم: هیچ کسی به اندازه خودمان در تأمین سلامت و ایجاد تغییر مثبت در زندگی مان مسئول نیست و نقشی ندارد. اما اهمیت موضوع را از دید یکی از مسئولان حوزه وزارت بهداشت یادآور می شویم.دکتر طاهره سماوات رئیس اداره سلامت قلب و عروق وزارت بهداشت در گفت وگو با خراسان از کم تحرکی بیش از یک سوم جمعیت ایران خبر داد و گفت:کم تحرکی دلیل مستقیم و غیر مستقیم بروز بیماری های قلبی و عروقی،دیابت و انواع سرطان در جامعه است.کم تحرکی علت اصلی چاقی در افراد است و افراد چاق بیش از دیگران در معرض بیماری های فشار خون و دیابت قرار دارند.وی شاخص کم تحرکی را فعالیت شدید بدنی به میزان کمتر از 150دقیقه در هفته یا کمتر از 10دقیقه در روز دانست و گفت:میزان شیوع کم تحرکی در بین مردم جهان بین 31تا 50درصد است که این افراد بیش از دیگران در معرض بیماری های غیرواگیر مانند بیماری های قلبی و عروقی،دیابت نوع 2و سرطان ها به ویژه سرطان روده بزرگ و سرطان سینه قرار دارند.وی خاطر نشان کرد:ورزش و فعالیت بدنی از بروز افسردگی جلوگیری می کند و با کاهش اضطراب و افسردگی در بین مردم از چاقی های ناخواسته نیز به میزان قابل توجهی جلوگیری می شود که کاهش هر کدام از این ریز فاکتورها درنهایت به کاهش بروز بیماری های غیر واگیر در بین افراد منجر می شود.

سالانه 19میلیون ساعت مفید به دلیل کم تحرکی در دنیا به هدر می رود

مرگ و میر سالانه یک میلیون و 900هزار نفر در دنیا به دلیل کم تحرکی نیز از جمله نکات مورد اشاره توسط این مسئول است.وی تصریح کرد:سالانه 19میلیون ساعت مفید به دلیل کم تحرکی در دنیا به هدر می رود.وی بر ضرورت افزایش تحرک از سنین کودکی تاکید و اظهارکرد: افزایش فعالیت بدنی و ورزش در جوانان علاوه بر جلوگیری از رسوب چربی در عروق، باعث نه گفتن جوانان و نوجوانان به سیگار و دیگر مخدرها نیز می شود.این مقام مسئول در وزارت بهداشت دختران را بیش از پسران در معرض خطر دانست و گفت:متاسفانه اغلب دختران ایرانی روش های صحیح زندگی را نیاموخته اند؛ از حمل کیف خود گرفته تا طریقه نشستن پشت میز درنهایت باعث بروز ناهنجاری های اسکلتی در بین دختران می شود.وی کم تحرکی را دستاورد آپارتمان نشینی دانست و به خانواده ها توصیه کرد:کودکان خود را از همان سنین خردسالی به فعالیت بدنی وا دارند و به جای سرگرم کردن کودکان خود با بازی های الکترونیکی آنها را به انجام بازی های گروهی و بدنی در پارک ها و فضاهای عمومی تشویق کنند.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha