به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه شرق ؛ مسوولان و دستاندرکاران حوزه اعتیاد در کشور به تازگی در مصاحبهها و سخنرانیهای خود به دفعات به موضوع «بازگشت هرویین» اشاره میکنند و آمارهای ثبتشده مراکز درمانی نیز گواهی بر این مدعاست. براساس آمارهای رسمی، تعداد مصرفکنندگان مواد در کشور طی پنجسال گذشته ثابت بوده اما نوع ماده مصرفی و شیوه مصرف مواد همواره در حال تغییر بوده است. به عبارت دیگر میزان تقاضای مواد ثابت بوده اما الگوی مصرف مواد تغییر کرده است و با وجودی که نشانههای ظهور و شیوع الگوهای مصرف جدید به شیوههای مختلفی بروز کردهاند اما هیچگاه برنامهریزی مناسبی برای پیشبینی روند احتمالی آنها و ارایه خدمات متناسب با این تغییرات الگویی وجود نداشته است. با کنار هم قراردادن دادههای بالا درخصوص وضعیت مواد در افغانستان در سال 2014 و تحولات الگوهای مصرف در ایران، میتوان به سادگی انتظار داشت که افزایش تولید و عرضه هرویین در آینده نزدیک به افزایش هرچه بیشتر تقاضا برای هرویین و فرآیندی که «بازگشت» خوانده میشود دامن بزند. و بار دیگر الگوی غالب مصرف مواد را در کشور تغییر دهد.
اگرچه ماههای پایانی سال 2013 برای چارهاندیشی درخصوص پیشگیری از این روند یا کندکردن آن دیر است اما هنوز هم میتوان با ارایه راهکارهایی برای آن چارهای اندیشید. البته پیش از هر نوع برنامهریزی و تصمیمگیری برای کاهش تاثیرات مخرب افزایش مصرفکنندگان هروئین، باید چند نکته بسیار مهم را مورد توجه قرار داد:
در سالهای گذشته با تغییر الگوی مصرف از هروئین و کراک به مصرف محرکهایی مانند شیشه از تعداد مصرفکنندگان تزریقی مواد کاسته شد بنابراین انتظار میرود با افزایش مجدد تقاضا برای هروئین، مصرف مواد به شیوه تزریقی نیز افزایش چشمگیری داشته باشد.
از سوی دیگر معمولا تقاضا برای مصرف هروئین در میان دهکهای پایین درآمدی معتادان افزایش مییابد و بیتوجهی به وضعیت اقتصادی این بخش از مصرفکنندگان مواد و خانوادههای آنان و برنامهریزینکردن برای آنها میتواند به خیابانیشدن آنها یا تبدیلشدن آنها به خردهفروش بینجامد.
توسعه برنامههای کاهش آسیب بهویژه برنامه سرنگ و سوزن و افزایش دسترسی به این برنامهها، از جمله راهکارهای موثری است که میتوان برای کاهش تاثیرات این روند جدید بهکار گرفت. توسعه برنامههای درمانی ارزانقیمتی که بتواند تعداد بیشتری از مصرفکنندگان مواد را تحت پوشش داشته باشد راهکار مناسب دیگری است که میتواند به کنترل وضعیت مصرف مواد در کشور کمک کند. افزایش سطح برنامههای آموزشی و گنجاندن آموزشهای پیشگیری از اوردوز در آنها و نیز تقویت اقتصاد خانواده معتادان از طریق ارایه حمایتهای اقتصادی و اجتماعی در سیستم رفاه اجتماعی راهکارهای مناسبی برای مقابله با بحران پیشرو هستند.
اکنون که نشانههای تغییر وضعیت به روشنی خود را نمایاندهاند باید این هشدارها را جدی گرفت و برای آن برنامهریزی کرد. دست روی دستگذاشتن و بیتوجهی به موضوع - همانطور که هشدارهای پیاپی در مورد شیوع مصرف محرکها را نادیده گرفتیم و زمانی به فکر چاره افتادیم که آثار زیانبار آن، بخش قابل توجهی از جامعه را دستخوش آسیب کرده بود - نتیجهای جز افزایش رفتارهای پرخطر در جامعه نخواهد داشت.
نظر شما