سلامت نیوز : دعوت به قلیان به یکی از میزبان‌های پرطرفدار جوانان تبدیل شده است. میزبانی که از گذشته‌های دور، سرگرمی پیرزنان و پیرمردانی بود که جوانی را به کار و تلاش و زحمت سپری کرده بودند و دوران استراحت و زیر آفتاب نشستن‌شان را با دود تنباکو و قل‌قل قلیانشان لعابی جذاب‌تر می‌بخشیدند. البته آن قلیان هم در آن زمان فراگیر و به این شدت عمومی نبوده است که اکنون در بین جوانان برومند ایران‌زمین، عمومی، پسندیده و پذیرفته شده است. آیا جای تاسف دارد یا نه، صدالبته دارد.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه بهار ؛ مضرات قلیان گاه و بیگاه در مقالات و هشدارهایی به گوشمان می‌رسد اما هشدار پرده سماخ را نمی‌لرزاند، گویی پیام لازم را به نفر نمی‌رساند و رفتار درست را که باید، ایجاد نمی‌کند. بیشتر از 10 سال است که با ظهور و رشد رستوران‌های سنتی، سنت قلیان کشیدن نیز احیا شده. جوانان برخلاف ادعای دور شدن‌شان از آیین‌ها، علاقه‌ها و شیوه زندگی و تفریحات پدران و پدربزرگان خود، این‌بار با ظاهر متفاوت و امروزی پای قلیان‌های پدربزرگان‌شان شدند و جای خوش کردند. پارک پردیسان قلیان خانه‌ای شده است که در مقابل صدها جوانی که مشغول تیز کردن آتش قلیان هستند تعداد انگشت‌شماری در حال پیاده روی یا دویدن هستند.

آن گوشه روی چمن حدود 20 نفر حرکات یوگا انجام می‌دهند. خوشحال می‌شوید و بلافاصله با مقایسه تفاوت فاحش بین آنان که سر قلیان نشسته‌اند اندوهگین می‌شوید. از خود می‌پرسید چرا جوانان اینچنین در تخریب بنیان زندگی‌شان داوطلبانه شرکت می‌کنند. آیا به زبان روانکاوی، انگیزه مرگ و نیستی در جوانان توانمند شده است؟ آیا به زبان فلسفی، نفی و انکار باعث ایجاد واکنش شده است که جوانان بر کندن حیات خویش تمایل یافته‌اند؟ این‌ها و صدها سوال مطرح می‌شود که نیاز به تحقیق و پ‍ژوهش، مدارا و سپس مداوا دارد. اگر وضعیت حاضر را چه درباره قلیان، چه مصرف دیگر مواد و دیگر سرگرمی‌های مضر و حداقل بی‌ثمر، ارزیابی علمی کنیم این وابستگی‌ها را نه به‌عنوان کنش بلکه واکنشی خواهیم دید ناسالم و نا‌کارآمد در برابر تمایلات، تقاضاها، نیازها و آرزوهای سرکوب‌شده، تخریب‌شده و بی‌پاسخ مانده جوانان برای زندگی پرتلاش و پرثمر.

درک این واقعیت باید مسئولان دلسوز را به سوی ارزیابی و تدوین برنامه‌های ثمر‌بخش و باز‌گرداندن جوانان به سوی امید و هدفمند زیستن سوق دهد؛ بی‌آن‌که با این واکنش ناسالم به شکل جرم، خلاف، قضاوت منفی و سرکوب رفتار شود. تجربه نشان داده است که سرکوب و بایدها و نبایدها واکنش‌های منفی و ناسالم را درمان نمی‌کند بلکه آن‌ها را به فضای فشرده‌تر، بسته‌تر و تاریک‌تر سوق می‌دهد. رشد و تکثیر هر نبایدی در این فضا‌ هزاران برابر افزایش خواهد یافت. هم از نظر آموزش و هم از نظر تربیت جامعه‌ای با «نکن‌ها»، «بکن‌ها» همیشه گوش را کر کرده است. دستور مستقیم، تنبیه مستقیم و انکار مستقیم به تایید علم روانشناسی چندان کارساز نیست و حداقل دارای تاثیر بنیادی همراه با شناخت است، بنابراین تدوین برنامه‌ای علمی و کارشناسانه برای دور کردن جوانان از دود و مواد و تشویق‌شان به تکاپو و تلاش وظیفه‌ای است که به دوش جامعه است.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha