مشاركت گروهى I براى چهارمین گزارش از فعالیت بخش دولتى در زمینه تغییرات اقلیمى (IPCC) مطلب ذیل چكیده اى براى سیاستگذاران است كه در دهمین جلسه مشاركت گروهى I درمورد (IPCC) در پاریس، فوریه ،۲۰۰۷ تصویب شد.

آخرین تحقیقات جهانى پیرامون فاجعه گرم شدن زمین/قسمت اول
هدایت انسانى و طبیعى تغییرات اقلیمى
تغییرات میزان تابش نور خورشید، گازهاى گلخانه اى جو و گازهاى سطح زمین تعادل انرژى سیر تغییرات اقلیمى را تغییر مى دهند. این تغییرات نیروى تابشى را تحت تأثیر قرار مى دهند. نیروى تابشى براى مقایسه چگونگى هدایت گرما و سرمایى زمین توسط عوامل طبیعى و انسانى و نفوذ آنها بر آب و هواى كره زمین، استفاده مى شود.پس از سومین ارزیابى (TAR) مشاهدات جدید و مدلسازى هاى وابسته از گازهاى گلخانه اى نیروى خورشیدى، گازهاى سطح زمین و سایر ویژگى هاى گازهاى موجود جو در زمینه ارزیابى هاى گسترده اى از اثرات نیروى خورشیدى، كمك شایانى نموده اند. از سال ۱۷۵۰ به علت فعالیت هاى انسانى ونیمه اقتصادى، تمركز دى اكسید كربن، متان و اكسید نیتروژن در جو كره زمین افزایش یافته اند، افزایش تمركز دى اكسید كربن در جو براى سوخت هاى فسیلى كاربرد دارند، در حالى كه متان و اكسید نیتروژن كاربردهاى كشاورزى دارند.
دى اكسید كربن مهمترین گاز گلخانه اى است
تمركز دى اكسید كربن در جو كره زمین در سال ،۲۰۰۵ به میزان قابل توجهى افزایش یافته است. نرخ رشد سالیانه تمركز دى اكسید كربن از آغاز سنجش مداوم آن تاكنون، طى ۱۰ سال گذشته افزایش یافته است. اگرچه نرخ رشد آن هر سال متغیر است. نخستین علت افزایش تمركز دى اكسید كربن در جو به دوره فعالیت هاى نیمه صنعتى و استفاده از سوخت هاى فسیلى مربوط است. متصاعد شدن سالیانه دى اكسید كربن از سوخت هاى فسیلى در دهه ۹۰ ازحدود ۴۰۶ به ۶۰۰ تا ۶۰۸ افزایش یافته است. متصاعد شدن سالیانه دى اكسید كربن پس از سالهاى ۱۹۹۰ از ۱۰۶ تا ۲۰۷ و ۱۰۸ تا ۹۰۹ GTC افزایش یافتند. اگرچه ارزیابى هاى فوق، به طور میانگین اندازه گیرى مى شوند این افزایش در سالهاى ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۵ از ۲۵۰۳ تا ۲۷۰۵ GTC بوده است. تمركز متان در جو زمین به دلیل فعالیت هاى نیمه سوختى در اوایل دهه ۹۰ از ۷۱۵ (Parts Per Billion) PPB (۷۱۵ مولكول گاز گلخانه اى در هر یك بیلیون مولكول هواى خشك) به ۱۷۳۲ PPB و در سال ۲۰۰۵ به ۱۷۷۴ PPB افزایش یافت. بخش اعظم افزایش قابل مشاهده تمركز متان جو به فعالیت هاى صنعتى و انسانى و كشاورزى و سوخت هاى فسیلى ارتباط دارد. اما تاثیر عوامل دیگر خیلى قطعى نیست.پس از سومین ارزیابى متخصصان درك بهترى نسبت به نفوذ گاز و سرماى حاصل از فعالیت هاى انسانى بر آب و هوا، دست یافته اند در نتیجه از سال ۱۷۵۰ براى بیان این موضوع كه فعالیت هاى انسانى یكى از علل گرماى زمین است، اعتماد به نفس بیشترى كسب كرده اند.نیروى تركیبى تابش خورشید بر افزایش دى  اكسید كربن، متان و اكسید نیتروژن جو ارتباط دارد و نرخ افزایش آن در طول عصر صنعتى نسبت به ۱۰۰۰۰ سال پیش از آن تفاوت چشمگیر دارد.دى اكسید كربن نیروى تابش خورشید از سال ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۵ تا ۲۰ درصد افزایش یافته است. بیشترین تغییر در هر دهه در ۲۰۰ سال گذشته رخ داده است.فعالیت هاى انسانى و گازهاى موجود در هوا (شامل سولفات، كربن سیاه، نیترات و گرد و غبار) هواى سرد را به وجود مى آورند. همچنین این گازها در پیدایش ابرهاى سطح زمین بى تاثیر نیستند.تغییرات لایه ازن با خروج مواد شیمیایى از آن (شامل اكسید نیتروژن، مونوكسید كربن و هیدروكربن ها) و نیروى مستقیم خورشید با تغییرات هالوكربن ها ارتباط مستقیم دارند.از سال ۱۷۵۰ تغییرات به وجود آمده در تابش خورشیدى ، منجر به یك نیروى تابش با قدرت بالاى ۰۱۲+ wm- (مقیاس اندازه گیرى انرژى) شده است.
مشاهدات مستقیم از تغییرات اخیر اقلیمى
پس از سومین ارزیابى با درك بهتر چگونگى تاثیر آب  و هوا در فضا و زمان، متخصصان به داده هاى گسترده تر و اطلاعات جغرافیایى وسیع تر دست یافته و به درك عمیق ترى از متغیرها و اندازه گیرى متنوع تر رسیده اند. از دهه ۶۰ مشاهدات جامعى از ذوب شدن توده هاى یخى و برفى وجود دارد . اگرچه این داده ها در هر منطقه اى محدودیت هاى خود را داراست.گرم شدن سیستم اقلیمى كره زمین موضوعى مبرهن است شواهد این موضوع افزایش میانگین دماى هواى كره زمین ، درجه حرارت اقیانوس ها، ذوب شدن برف ها و یخ ها و افزایش دماى سطح دریاها هستند۱۲. سال گذشته (۲۰۰۶-۱۹۹۵) گرم ترین سالهاى ركورد ثبت درجه حرارت سطح كره زمین بوده است.گرماى زمین در ۵۰ سال گذشته تقریباً دو برابر ۱۰۰ سال گذشته است . افزایش دماى كلى زمین از سال هاى ۱۸۵۰ ـ ۱۸۹۹ تا ۲۰۰۱ ـ ۲۰۰۵ ۰۵۷، تا ۰۹۵ درجه سانتیگراد است تاثیرات گرماى محیط هاى روستایى جزیره ها واقعى اما محلى هستند.
میانگین حجم بخار آب از دهه ۸۰ بر بالاى زمین و اقیانوس ها همانند لایه بالایى جو، افزایش یافته است. این افزایش با بخار آب اضافى كه هوا را گرم مى كند، ارتباط دارد.از سال ۱۹۶۱ مشاهدات نشان مى دهد كه میانگین دماى هواى اقیانوس هاى زمین تا عمق حداقل ۳۰۰۰ متر، افزایش یافته و بنابراین اقیانوس بیش از ۸۰ درصد گرماى زمین را در خود جذب كرده و به گرماى زمین مى افزاید این گرما، افزایش دماى سطح دریاها را نیز در پى دارد.قطعات یخى و برف هاى كوهستان به طور میانگین در دو نیمكره زمین كاهش یافته اند. كاهش چشمگیر آنها به افزایش دماى سطح دریا منجر شده است.پس از سومین گزارش تاكنون، داده هاى جدید نشان مى دهد كه كاهش حجم قطعات یخى گرین لند و آنتاركتیكا پس از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۳ افزایش دماى سطح دریاها را در پى داشته است. سرعت جارى شدن قطعات یخى گرین لند و آنتاركتیكا به صورت آب روان، افزایش یافته است. كاهش حجم یخ ها نشان  دهنده این نكته است كه بیشترین حجم یخ هاى آنتاركتیكا و تقریباً نیمى از قطعات یخى گرین لند در حال آب شدن هستند.از سال ۱۹۶۱ تا ۲۰۰۳ اوج افزایش دماى سطح دریاها بود و با اطمینان مى توان گفت كه میزان قابل توجهى از افزایش دماى سطح دریاها از قرن نوزدهم تا بیستم وجود دارد.از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۳ تغییرات اقلیمى با افزایش سطح آب دریاها مستقیم در ارتباط بودند. این اطلاعات با استفاده از ماهواره هاى پیشرفته به دست آمده است طى سالهاى ۱۹۶۱ تا ۲۰۰۳ تغییرات اقلیمى كمتر از افزایش سطح آب دریاها بودند. حتى در سال ۱۹۱۰ تا ۱۹۹۰ این اختلاف چشمگیرتر بود.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha