موقعی‌که در معابر شهری قدم می‌زنیم به‌ندرت پیش می‌آید که یک معلول را در خیابان یا پیاده‌راه ببینیم. بیشتر از آن وقتی‌که سوار اتوبوس‌های شهری می‌شویم کمتر اتفاق افتاده با فردی که دارای محدودیت‌های حرکتی یا ذهنی هست، چند ایستگاهی همسفر باشیم، در روزهایی که کرونا نبود در بیشتر موارد یک شهروند معلول نمی‌توانست برای تماشای یک فیلم یا فوتبال به سینما یا استادیوم ورزشی برود. بنابراین بیشتر آن‌ها از ترس شهر به خانه‌های‌شان پناه ‌بردند و درحالی‌که معلولیت برای‌شان محدودیت نشد امکانات شهری آن‌ها را محدود کرد طوری‌که از بخش زیاد حقوق خود به‌عنوان یک شهروند محروم شدند.

افراد داراي معلوليت با مشكلات جدي در سطح شهرها مواجه هستند و اين مشكلات بيش از هرچيز متوجه حضور مشاركتي آنها در شهر است. پيش از اين، در دو سه دهه پيش، نگاه غالب به معلولان، صرفا نگاه حمايتي بود، نه نگاه مشاركتي.

بسياري از آنان كه مهاجرت كرده‌اند شايد در اوايل از وجود تعداد زياد افراد داراي معلوليت در فضاهاي شهري تعجب كرده باشند. از خودشان پرسيده باشند اين شهر يا كشور چرا اين‌قدر معلول دارد.

ناتوانی جسمی دارای ابعاد روان‌شناختی، اجتماعی و اقتصادی است این در حالی است افرادی که دچار یک یا چند نوع ناتوانی‌اند، یک اقلیت بزرگ در هر جامعه را تشکیل می‌دهند. سازمان جهانی بهداشت ۱۰‌درصد از جمعیت هرجامعه را به‌عنوان افراد دارای معلولیت ذکر می‌کند.

16 سال از تصويب اولين قانون جامع حمايت از حقوق معلولان ايران مي‌گذرد و در حالي كه اصلاحيه اين قانون هم از سال 1397 و به دنبال تصويب و تاييد در شوراي نگهبان، به تمام دستگاه‌هاي اجرايي ابلاغ شده، اما جامعه افراد داراي معلوليت ايران، هنوز با مشكلات بي‌شماري در دستيابي و اعاده حقوق خصوصي و عمومي خود مواجهند.

نپذیرفتن افراد در مراکز شبانه‌روزی به دلیل کرونا، مشکلی چند‌وجهی است؛ از یک‌طرف معلولان و خانواده‌های آنها بلاتکلیف و سردرگم هستند و از طرف دیگر مراکز به دلیل کرونا دچار مشکلات اقتصادی شده‌اند و به دلیل ممکن نبودن حضور خیرین در این مراکز کمک‌های خیریه کاهش یافته است.

در دایره بزرگ جاماندگان از تهیه مواد ضدعفونی، ماسک و دستکش، معلولان شرایط ویژه‌ای دارند. آنها در مسابقه خرید وسایل پیشگیری از ابتلا به کرونا نتوانستند پابه‌پای همشهریان‌شان از این داروخانه به آن داروخانه بروند و شوینده‌های ضدعفونی، ماسک و ... را چند برابر قیمت بخرند؛ نه پولش را داشتند و نه توان دوندگی‌هایش.

22 بهار از زندگی مینا شیرمحمدعلی نگذشته بود که در حوالی کیاسر به دره سقوط کرد. دختری سرشار از زندگی و عاشق صخره‌نوردی و طبیعت گردی. آن روز هم قرار بود چند نفری بروند چشمه‌های پلکانی «باداب سورت» را ببینند که قسمت نبود.

مشکلات ریز و درشت کشور به اندازه‌ای است که باعث شده تا صدای معلولان و درخواست‌های آنها در هیاهوی مسائل و مشکلات عدیده کمتر شنیده و دیده شود.

باید بپذیریم این مبلغ در شرایط کنونی اقتصادی جامعه ما مشوق خوبی نیست و مهدهاي کودک‌ ‏همچنان می‌توانند از پذیرش بار چنین مسئولیتی شانه خالی کنند.