سلامت نیوز: یشتر پرستاران در 6 ماه نخست کاری خود مورد خشونت کلامی ‌قرار گرفته‌اند .

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزان نیوز، به جرات می‌توان گفت که بیمارستان‌ها یکی از مراکز پر رفت و آمد و در عین حال پر تنش هستند که مقاومت رفتاری خاصی را برای کار کردن می‌طلبند. حجم بالای مراجعه و متاسفانه کمبود نیروی پرستاری یکی از مهمترین دلایلی است که این افراد را در معرض مشکلات متعددی از جمله خشونت قرار می‌دهد. خشونت کلامی ‌یکی از رایجترین انواع مشکلاتی است که پرستاران با آن مواجه هستند اما مسئله تنها به فحاشی و جر و بحث‌های عموما متداول در بیمارستان‌ها منتهی نمی‌شود و در برخی از موارد که نمونه‌های آن نیز کم نیست به ضرب و شتم و آسیب جسمی ‌پرستار نیز می‌انجامد. محمد شریفی مقدم، دبیر کل خانه پرستار میزان خشونت کلامی‌در مواجهه با پرستاران را 87 درصد اعلام کرده و در این باره به روزان می‌گوید: بیشتر پرستاران در 6 ماه نخست کاری خود مورد خشونت کلامی ‌قرار گرفته‌اند که گاهی به تهاجم نیز انجامیده است. در این میان افراد 31 تا 43 سال بیشترین گروه سنی بودند که مورد خشونت واقع شده‌اند.

جالب اینجاست که این خشونت صرفا مختص همراهان بیمار نیست و گاها توسط پزشکان مرتبط نیز اعمال می‌شود. حمله پزشک مرد به پرستار زن در بیمارستان شهید رجایی، گرفتن یقه پرستار توسط پزشک در بیمارستان قلب تهران و حمله پزشک با لگد به پرستار در بیمارستان شهدای تجریش نمونه‌هایی است که در سال‌های گذشته از آن یاد شده است و شریفی مقدم نیز به آن اشاره دارد. با وجود چنین اتفاقات ناخوشایندی قطعا می‌توان درک کرد که دلیل عدم تمایل پرستاران به جذب شدن در بیمارستان‌های دولتی چیست؛ اما سئوال اینجاست که ریشه دقیق این خشونت‌ها در بین همراهان بیمار و در نقطه دیگر یعنی پزشکان در کجاست؟

ضرب و شتم یک پرستار در بیمارستان امام

به طور حتم خشونت عاملی است که باعث شده بسیاری از پرستاران نسبت به شغل خود احساس رضایت نداشته باشند. کرامت و عزت نفس در هر شغلی یکی از مهمترین نکات برای انتخاب راه و عشق ورزیدن به آن است این در حالی است که بسیاری از پرستاران معتقدند که علاوه بر ناکافی بودن حقوق و مزایای دریافتی، به دلیل حجم بالای فعالیت ناشی از کمبود کادر پرستاری، با مشکل خشونت هم رو برو هستند.

 ضرب و شتم یک پرستار جوان در بیمارستان امام خمینی (ره) در هفته گذشته تازه ترین مورد خشونت با پرستاران است که اتفاق افتاده. این پرستار جوان که خواست نامش فاش نشود، درباره شکسته شدن بازوی دست چپش توسط همراه بیمار به خبرنگار روزان گفت: من پرستار کمکی بخش بودم که برای کمک به آنجا رفتم. یک ربع از بودنم گذشته بود که همراه مریض از من خواست به بیمارش که تازه عمل شده مسکن تزریق کنم؛ اما بیمار از دریافت مسکن امتناع کرد و خواست که با پزشک خود ملاقات کند. من هم با پزشک تماس گرفتم. آمدن پزشک طولانی شد و همراه بیمار مدام به من مراجعه می‌کرد که من از او خواستم تا آمدن پزشک به بیمارش آرامش بدهد. بعد از این صحبت او عصبانی شد و دو زونکن فلزی را با فاصله زمانی کم به سمت من پرتاب کرد. البته قبل از این کار شروع به فحاشی کرد که من پاسخی ندادم. در بدو امر نمی‌دانستم که دستم دچار شکستگی شده اما بعد از عکسبرداری مشخص شد که بازوی دست چپم از مفصل بالا دچار شکستگی شده و بدنم نیز دچار کبودی‌هایی شده است. او ادامه می‌دهد: متاسفانه مواردی نظیر فحاشی یا رفتار بد در بین همراهان بیماران به دلیل استرس و فشار عصبی بالاست و این مسئله اغلب به سمت پرستاران نشانه می‌رود. این در حالی است که این آقا الان آزاد هستند و من با هزار گرفتاری درگیر دادگاه و شکایت شده‌ام!

تعداد کادر پرستاری ایران 50 درصد کمتر از استاندارد جهانی

دبیر کل خانه پرستار با اشاره به آمار بالای خشوت کلامی‌و در برخی موارد ضرب و شتم پرستاران به روزان می‌گوید: متاسفانه همراهان بیمار فکر می‌کنند صرفا مریض آنها در اولویت قرار دارد. این در حالی است که حجم بالای مراجعه کننده در بیمارستان‌ها امکان سرویس دهی و مراقبت سریع و ویژه را از پرستاران می‌گیرد به همین خاطر اغلب این موارد رخ می‌دهد. وی در پاسخ به این سئوال که چه تعداد پرستار در کشور فعال هستند گفت: در حال حاضر برای بیمارستان‌های وزارت بهداشت بالغ بر 100 هزار پرستار کار می‌کنند که با بخش خصوصی شاید بتوان آن را به 120 هزار نفر تخمین زد؛ اما این میزان با توجه به تعداد بیمارستان‌ها و رشد جمعیت به هیچ عنوان کافی نیست و از حد استاندارد نیز کمتر است.

شریفی مقدم درباره استاندارد تعداد پرستار در هر مرکز بهداشتی گفت: در آمریکا به ازای هر 1000 نفر 10 پرستار مشغول به کار هستند لذا اگر ما بخواهیم مردم حداقل امکانات را دریافت کنند باید به ازای هر 1000 نفر 3 پرستار داشته باشیم اما متاسفانه الان این مقدار 5/1 نفر است که از حداقل تعیین شده نیز 50 درصد کمتر است. این تعداد در کشورهای حوزه خلیج فارس نیز روی 3 نفر است.

وی تصریح کرد: در سال 1350 سازمان مدیریت و برنامه ریزی آن زمان یک محاسبه‌‌ای را برای تخمین میزان ساعات مراقبت پرستاران انجام داد که طی آن بیماران را به سه دسته تقسیم کرد. دسته نخست کسانی بودند که قبل از عمل بستری می‌شدند و خودشان می‌توانستند از عهده کارهایشان بربیایند. دسته دوم 50 درصد مراقبت نیاز داشتند و دسته سوم کسانی که مثلا در کما یا CCU بودند و 100 درصد خدمات را باید دریافت می‌کردند و قادر به انجام کاری نبودند. بر این اساس مشخص شد که هر مریض حدود 4 ساعت پرستاری و مراقبت نیاز دارد و به ازای هر تخت یک پرستار نیاز است. دبیر کل خانه پرستار افزود: این در حالی است که آن زمان بخش‌های تخصصی با این وسعت وجود نداشتند و بیش از 80 درصد کارهای درمانی بزرگ امروز در آن زمان انجام نمی‌شد. تعداد تخت بخش‌های ویژه چند برابر شد. از سوی دیگر میزان نیاز بیمار به مراقبت از 4 ساعت به 8 تا 10 ساعت رسید اما تعداد پرستاران همچنان یک نفر به ازای هر تخت است.

سیستم پزشک سالار عامل خشونت علیه پرستاران

شریفی مقدم درباره دلیل ضرب و شتم و هتاکی برخی پزشکان نسبت به پرستاران گفت: متاسفانه سیستم بهداشتی ایران دچار پزشک سالاری است یعنی در درگیری بین پزشک و پرستار همیشه حق به سمت پزشک گرفته می‌شود در حالیکه نگاه باید در قالب یک تیم به افراد باشد اما فاصله موجود بین این دو گروه مشکل ساز شده است. وی با اشاره به فارغ التحصیل شدن بیش از 8 هزار پرستار در سال اظهار کرد: با وجود این حجم گسترده فارغ التحصیلان تنها 50 درصد آنان جذب بیمارستان‌های داخلی می‌شوند و ما بقی زندگی کردن در کشورهای دیگر را با وجود مشکلات گسترده ترجیح می‌دهند زیرا علاوه بر حقوق بالاتر از کرامت انسانی بیشتری نیز برخوردار هستند. دبیر کل خانه پرستار داشتن نگاه عادلانه به پرستار و پزشک را الزامی‌خواند و بیان کرد: در کشورهایی چون آمریکا اختلاف پرداخت بین پرستار و پزشک بین 2 تا 5/2 برابر است این در حالی است که ما در بخش کارانه تا 100 درصد اختلاف را نیز شاهد هستیم.

افزایش خطای پرستاران با اضافه کاری 100 ساعته

شریفی مقدم تاکید کرد: کمبود نیروی پرستاری به همراه مشکلاتی نظیر فاصله پرداخت‌ها و تبعیض‌های انجام شده باعث شده که پرستاران دچار نارضایتی شوند و گاها در محل کار عصبی باشند. من معتقدم که باید علل خشونت مورد بررسی قرار گیرد. در کشوری مانند آمریکا بررسی انجام شد که 4 ساعت اضافه کاری در پرستاران باعث 14 ساعت خطای کاری شد این در حالی است که پرستاران ما الزام به 100 ساعت اضافه کاری دارند که قطعا خطای کار را افزایش می‌دهد.

پرستاری و پزشکی در کنار یکدیگر دو رکن اصلی بهداشت جامعه هستند به همین خاطر شیوع خشونت در هر بعدی برای این مشاغل زنگ خطری جدی برای سلامت جامعه به شمار می‌رود. قطعا برای افزایش کارکرد این گروه ریشه یابی دلایل خشونت و بررسی آن در کنار حمایت از این قشر نیازی مبرم است که شاید لازم باشد، مسئولان مربوطه نگاهی تازه به آن داشته باشند.