سلامت نیوز: گسترش شهرنشینی و تمركز امكانات مختلف در شهرها، تاثیرات گوناگونی بر جای گذاشت كه هجوم تعداد زیادی از جمعیت به سوی شهرها و به تبع آن زندگی در آپارتمان‌ها تنها بخشی از این ماجرا بود. تعداد زیادی از جمعیت ۷۰ درصدی شهرنشین ایران در آپارتمان‌های ساكن هستند و با توجه به روندی كه در جامعه طی می‌شود انتظار می‌رود جمعیت آپارتمان‌نشین ایران از این هم بیشتر شود. زندگی در آپارتمان‌ها ملزومات و مشكلات ویژه خود را داشت كه نیازمند شیوه برخورد متفاوتی بود.
به گزارش سلامت نیوز، روزنامه «آرمان» مشكلات و اختلافات زندگی آپارتمان‌نشینی و راه‌های حل آنها را در گفت‌وگو با ترك همدانی، وكیل پایه یک دادگستری، مورد بررسی قرار داده است. راه‌های مختلف حل اختلافات، قوانین موجود در این زمینه و میزان آشنایی با قوانین موجود از جمله مواردی هستند كه مورد بررسی قرار می‌گیرند.
با توجه به اینكه آپارتمان‌نشینی در كشور ما گسترش یافته است و به تبع آن مشكلات هم در این زمینه سربرآورده‌اند، اختلافات و دعواهایی كه در زندگی آپارتمان نشینی به وجود می‌آیند باید به چه صورتی حل شوند؟ قوانین در این زمینه به چه صورتی هستند و چه زمانی پای قانون وسط می‌آید؟
درباره نحوه حل و فصل دعواهایی كه در یك آپارتمان به وجود می‌آیند، قانونی به اسم قانون نحوه تملك آپارتمان‌ها وجود دارد. بر این اساس باید در هر ساختمان مشمول قانون تملك آپارتمان‌ها كه مالكان بیش از سه نفر باشند، مدیر یا مدیرانی توسط مجمع عمومی مالكان انتخاب شوند. در این قانون شرایط و راه‌های حل و فصل اختلافات یا نحوه اداره مشاعات ساختمان‌ها روشن شده است. این قانون یك قانون وسیع است و درباره هر قسمتی توضیحات ویژه خود را دارد. درباره دعواها و اختلافات كه به وجود می‌آید مسلما بهتر است طرفین دعوا بتوانند با یكدیگر سازش كنند. اگر دعوایی به این صورت حل نشد به دادگستری و شوراهای حل اختلاف ارجاع داده می‌شود. زمانی كه دعوا به دادگستری و شوراهای حل اختلاف ارجاع داده شود، صلح و سازشی كه مد نظر است حاصل نمی‌شود و رسیدن به آن كار سخت‌تری است. در قانون تملك آپارتمان‌ها مشخص شده است كه هیات‌مدیره نحوه تملك آپارتمان و اداره آن را تصویب می‌كند. البته این نحوه مشخص كردن تملك آپارتمان و اداره آن باید به صورتی باشد كه خلاف قانون نباشد. بر این اساس ساكنان آپارتمان‌ها موظف هستند بر اساس مصوبات هیات‌مدیره كه خلاف قانون نیستند، امورات خود را انجام دهند. این نحوه انجـام اعمال بر اســاس مصوبات ساختمان، درباره مشاعات است، نه امورات خصوصی افراد. آگاهی ساكنان ساختمان از قوانین ساختمان و پیروی از قوانینی كه در ساختمان وجود دارد باعث می‌شود از اختلافات كاسته شود و در صورتی هم که دعوایی به‌وجود آید حل و فصل آن راحت‌تر باشد. برای نمونه درباره نحوه پرداخت سهم قبض یا شارژ ساختمان، قانون پیش‌بینی كرده است كه به میزان مساحت اختصاصی هر فردی باید از او هزینه‌های مورد نظر دریافت شود. در قانون تملك آپارتمان نحوه اداره ساختمان پیش‌بینی شده و بر این اساس قانون درباره اختلافات و دعواهایی هم كه پیش می‌آیند مواردی را پیش بینی كرده است. در این قانون ذكر شده است هنگامی كه اهالی ساختمان از مصوبات پیروی نكنند و اختلافات و دعواهایی پیش بیاید، هیات‌مدیره می‌تواند دست به انجام اعمالی بزند. برای نمونه زمانی كه فردی هزینه‌های سهم قبض و شارژ ساختمان را پرداخت نكند هیات‌مدیره می‌تواند با دادن اظهارنامه به فرد خاطی نسبت به قطع كردن آب، برق، گاز و... آپارتمانی كه فرد در آن ساكن است اقدام كند. این اختیار به هیات‌مدیره داده شده است. هیات‌مدیره نسبت به مطالبات هزینه‌های جاری می‌تواند به شورای حل اختلاف مراجعه كند و دادخواست خود را مطرح كند. از این طریق می‌توانند فرد خاطی را محكوم كنند و او را موظف به پیروی از قوانین ساختمان كنند. حل اختلافات به این صورت، یك ساز و كار سازشی نیست ولی اگر كار به اینجا نرسد و سازشی به‌وجود آید خیلی بهتر است.
قوانین آپارتمان‌نشینی از چه زمانی در كشور ما رواج پیدا كردند و چه تغییراتی در آنها صورت گرفته است؟ برای حل كم و كاستی‌ها در این زمینه چه اقداماتی انجام شده است؟
بعد از اینكه شیوه شهرنشینی در كشور ما رواج پیدا كرد و گرایش به آپارتمان نشینی ایجاد شد، قوانین مربوط به زندگی در آپارتمان هم به تصویب رسیدند. قانون تملك آپارتمان‌ها در سال ۱۳۴۳ به تصویب رسید و آیین نامه اجرایی آن نیز چهار سال بعد، در سال ۱۳۴۷ تدوین شد. به تبع قانونی كه به تصویب رسید فرهنگ آپارتمان نشینی هم در كشور ما رواج پیدا كرد. در حال حاضر نسبت به گذشته شرایط بهتر هم شده و دقت نظر افراد افزایش یافته و به همین دلیل از اختلافات افراد كاسته شده است. جدیدا قانون تملك آپارتمان اصلاحاتی داشته است. با این اصلاحات تلاش شده است بسیاری از كاستی‌ها و مشكلات قانون قبلی از بین بروند. بسیاری از مواردی كه در قانون قبلی ساكت مانده بودند و درباره آنها قانون خاصی وجود نداشت در قانون جدید به آنها توجه شده است. برای نمونه می‌توان به نگهداری حیوانات خانگی اشاره كرد. اگر در قانون قبلی در این زمینه ساز و كار مشخصی وجود نداشت در قانون جدید گفته شده است نگهداری حیوانات به شرطی كه مالكان دیگر مشكلی نداشته باشند، مجاز است، در غیر این صورت اگر فرد نسبت به نگهداری حیوان خانگی اقدام كند كارش خلاف قانون است. در سایر موارد هم این اصلاحات وجود داشته‌اند و از این طریق تلاش شده است ساز و كارهای لازم برای حل اختلافات جدیدی كه در زندگی آپارتمان نشینی به وجود آمده‌اند، پیش بینی شود.
با توجه موارد مطرح شده و اشاراتی كه به قوانین شد، به نظر شما در كشور ما شهروندان به چه میزانی به قوانین موجود در این زمینه آگاه هستند و به چه میزان از این قوانین برای حل و فصل اختلافاتشان استفاده می‌كنند؟
به فراخور حال فرهنگ عمومی جامعه و با توجه به مشاهدات انجام شده می‌توان گفت كه شهروندان تا حدود زیادی به قوانین آپارتمان نشینی آگاهی دارند. پرونده‌هایی هم كه در این زمینه در دادگستری و شورای حل اختلاف وجود دارند بیشتر در دو حوزه هستند. مورد اول بیشتر بعد مالی دارد و به پرداخت هزینه‌های شارژ ساختمان و مشاع آن بازمی‌گردد. مورد بعدی كه باعث اختلاف بین ساكنان می‌شود، مزاحمت‌های افراد نسبت به مشاعات ساختمان است. برای نمونه ممكن است بعضی از ساكنان آپارتمان نسبت به قرار دادن اشیا در قسمت‌های مشاع ساختمان مانند پاركینگ یا حیاط ساختمان اقدام كنند و از این طریق مزاحمت‌هایی را برای دیگر ساكنان ایجاد كنند. سر و صداها هم از موارد دیگر در این زمینه هستند كه می‌توانند برای بقیه ساكنان مزاحمت ایجاد كنند. بیشتر اختلافاتی كه در ساختمان‌ها به وجود می‌آیند در این دو حوزه هستند. خارج از این دو حوزه موارد دیگری از اختلافات وجود دارند كه به نسبت دو حوزه اول عمومیت ندارند و در موارد معدودی مشاهده می‌شوند. بسیاری از موارد دیگر كه به حوزه زندگی آپارتمان نشینی بازمی گردند چندان محل اختلاف نیستند و درباره آنها سازش وجود دارد. برای نمونه حوزه اختصاصی زندگی افراد به روشنی مشخص است و هر كس مالك چهار دیواری‌ای كه در آن ساكن است تلقی می‌شود. حقوق افراد در این حوزه كاملا مشخص است و كسی نمی‌تواند در این حوزه از زندگی آنها مداخله‌ای داشته باشد. آگاهی از قوانین و آشنایی به آنها هم می‌تواند به گسترش فرهنگ آپارتمان‌نشینی و كاسته شدن از اختلافات در این زمینه كمك كند.
نظر شما