سلامت نیوز:امروز روز زاینده‌رود است اما زاینده‌رود جان ندارد و اصفهانی‌ها در حسرت آبدار شدن این رودخانه زندگی‌بخش لحظه‌شماری می‌کنند.
به گزارش سلامت نیوز، همشهری نوشت: معصومه ابتكار كه در دولت یازدهم پس از 8سال دوری از مسند ریاست سازمان حفاظت محیط‌زیست دوباره بر این مسند تكیه زد قول داده بود كه زاینده‌رود را احیا می‌كند اما نتوانست به قولش وفا كند و حالا اصفهانی‌ها به عیسی كلانتری رئیس جدید سازمان حفاظت محیط‌زیست چشم امید دوخته‌اند؛ دولتمردی كه ریشه همه معضلات محیط‌زیست را در بحران آب می‌داند.
هر چه هست این رودخانه 14سال است كه روزگار ناخوشی را تجربه می‌كند و دراین میان نه مصوبات دولتی و نه وعده وعیدها هیچ كدام نتوانست زندگی را در زاینده‌رودجاری كند. «بر اساس مصوبات قانونی دولت، حقابه گاوخونی و زاینده‌رود به بخش كشاورزی اولویت دارد اما مسئولان مجموعه مدیریت یكپارچه زاینده‌رود این مسئله را نقض كرده‌اند.» این گفته حمید ظهرابی معاون طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط‌زیست است كه زاینده‌رود درحوزه مسئولیت وی تعریف شده است.
او كه تا شهریور گذشته مدیركل محیط‌زیست استان اصفهان بود در آخرین اظهاراتش درباره زاینده‌رود گفت كه «براساس مصوبات قانونی دولت، حقابه تالاب گاوخونی و رودخانه زاینده‌رود پس از آب‌شرب قرار دارد بدین‌معنا كه این حقابه محیط‌زیستی به بخش كشاورزی اولویت دارد. اما مجموعه وزارت نیرو و مسئولان مجموعه مدیریت یكپارچه زاینده‌رود دو سالی است این مسئله را نقض كرده‌اند و ما نیز مراتب تصمیمات غیرقانونی این مجموعه را اعلام كرده‌ایم و در حال پیگیری این موضوع برای بازگشت به روال قانونی هستیم.»
زاینده‌رود را خشكاندیم
مشكلات زاینده‌رود اما ریشه در گذشته دارد زمانی كه بی‌توجه به ملاحظات زیست‌محیطی كارخانه فولاد و ذوب‌آهن در كنار زاینده‌رود احداث شد در واقع شمارش معكوس برای خشك شدن زاینده‌رود آغاز شد. دكتر اسماعیل كهرم، استاد محیط‌زیست می‌گوید برای تولید هركیلو فولاد 3هزار لیتر آب مصرف می‌شود علاوه بر این، ذوب‌آهن هم صنعتی است كه به آب فراوان نیاز دارد. اما تنها صنعت نیست كه نفس زاینده‌رود را به شماره انداخته است كشت برنج و كشت صیفی‌جات كه هر دو از محصولات آب بر است بخش عمده‌ای از حقابه زاینده‌رود را به‌خود اختصاص داده است.
در واقع ما آب زاینده‌رود را به تاراج برده‌ایم. احداث سد در بالادست زاینده‌رود را هم باید به این عوامل اضافه كرد. كهرم می‌گوید ما در حالی زاینده‌رود را به این روز اسفبار مبتلا كرده‌ایم كه شیخ بهایی نقشه‌ای برای مصرف آب تدوین كرده كه باعث اعجاب هر انسانی می‌شود. براساس این نقشه آب زاینده‌رود در مكان‌هایی كه «مادی» نامیده می‌شود و پر از درخت است تقسیم می‌شود اطراف این مادی‌ها خانه‌های مسكونی برپا شده و شهر براساس زاینده‌رود شكل گرفته است. این نقشه به‌گونه‌ای ترسیم شده كه همه بخش‌های شهر از آب بهره‌مند می‌شدند.
حالا اما بر اثر مدیریت ناصواب منابع آبی و احداث صنایع ناسازگار نیز كشت و زرع نامناسب نه‌تنها زاینده‌رود را خشك كرده‌ایم كه باتلاق گاوخونی هم كه در انتهای زاینده‌رود واقع شده و از همین رودخانه تغذیه می‌شود در حال تبدیل شدن به كانون گردوغبار است. او یادآورمی شود كه تا پیش از خشك‌شدن زاینده‌رود و در روزگار پر آبی گاوخونی، این باتلاق سالانه میزبان بیش از 12هزار پرنده مهاجری بود كه برای زمستان‌گذرانی در این باتلاق فرود می‌آمدند. اكنون آن تفرجگاه بی‌نظیر كه در قلب كویر چون مروارید می‌درخشید و در تلطیف هوای اصفهان نقشی بی‌نظیر داشت به كویری برهوت تبدیل شده است.
نظر شما