سلامت نیوز-*دکتر محمد نجفی آشتیانی:سؤال اینجاست آموزش در این طرح جایگاهش کجاست؟ درست است که مردم مسئله اول‌شان آموزش نیست؛ چون اطلاعات کمی در این‌گونه موارد دارند، اما برای توده مردم پایین دست از نظر اقتصادی به علت تخصصی بودن این قسمت و عدم اطلاع آنها آموزش اولویت نداشت. برای اکثریت مراجعه کنندگان به بخش پزشکی مسئله راه افتادن کارشان آن هم در کوتاه‌ترین زمان ممکن است.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه جامعه فردا، جامعه با مشکلات زیادی مواجه است. گروهی از مشکلات ریشه اقتصادی دارد. پس طبقه پایین دست و متوسط جامعه به این موضوع خیلی حساس است و به طریقی می‌خواهد در تعیین سیاست‌های کلی مربوط به این قسمت نقش داشته باشد. یکی از این موارد وضعیت سیاست‌های مربوط به بهداشت و درمان و آموزش پزشکی است؛ چون درد آدم‌های فقیر دردناک‌تر است. هر دولتی وقتی می‌خواهد برنامه بدهد روی این حوزه زیاد مانور می‌دهد و بیشتر دست می‌گذارد روی قسمتی که مردم روزانه آن‌ را لمس می‌کنند و آن موضوع سلامت است. درباره طرح تحول سلامت شاید بتوان گفت یک طرح پوپولیستی محسوب می‌شود؛ اما از آن سمت هم باید تأکید کرد طرح خوبی در حوزه سلامت است که به خوبی اجرا نشده است. فعالان حوزه بهداشت به طور سهوی و یا عمدی روی آن بخش‌ها از طرح که مشکل اساسی و قابل پیش بینی در آن بود بیشتر مانور دادند؛ اما به علت کم تخصص بودن برخی مسئولان اجرایی در این طرح، از کنار مشکلات به راحتی عبور کردند. سؤال اینجاست آموزش در این طرح جایگاهش کجاست؟ درست است که مردم مسئله اول‌شان آموزش نیست؛ چون اطلاعات کمی در این‌گونه موارد دارند، اما برای توده مردم پایین دست از نظر اقتصادی به علت تخصصی بودن این قسمت و عدم اطلاع آنها آموزش اولویت نداشت. برای اکثریت مراجعه کنندگان به بخش پزشکی مسئله راه افتادن کارشان آن هم در کوتاه‌ترین زمان ممکن است.

طرح تحول سلامت با هیاهوی بسیار آغاز شد، اما بدون آموزش به مردم و همچنین از کیفیت مناسب اجرایی برخوردار نبود. در این طرح با تبلیغاتی که راه انداختند، توقعات مردم بیشتر شد. برای این قشر مهم این بود که به یک مرکز درمانی مراجعه می‌کنند و با دارو برمی‌گردند،اما سؤال این است این اجرای طرح به چه صورت رخ داد. روزی در یکی از این مراکز درمانی فردی از پرسنل همان مرکز از خانمی که در میان جمعیت بود پرسید: «مادر تو که دو روز قبل اینجا بودی دکتر هم برای ده روز دارویت را تجویز کرده است. پس برای چی باز به این زودی مراجعه کردی؟! حالت هم که خوشبختانه خوب است.» مراجعه‌کننده گفت: «دخترم پنج هزارتومان هم پول است. شش بار که بیایم به اندازه یک بار ویزیت مطب بیرون است.» ما با چنین مواردی به طور روزانه مواجه هستیم. طرحی که به خوبی آموزش داده نشده است. همچنین وزارت بهداشت بدهی بسیار بالایی به بخش خصوصی و شرکت‌های طرف قراردادش دارد و شرکت‌ها حاضر به فروش وسایل پزشکی به‌صورت نسیه نیستند و در نهایت مجبورند به درست و یا غلط به بخش خصوصی مراجعه کنند.

از دیگر سو، اضافه شدن مراجعان زیاد به بخش دولتی بدون اینکه امکانات زیاد شده باشد که در نهایت نارضایتی به دنبال دارد. همچنین شاهد اعتراض هر روزه پرسنل پرستاری هستیم با این عنوان که ما کارمان بیشتر شده است و درآمد بیشتر برای پزشکان است. البته این هم جای سؤال و بحث دارد؛ چون همه مراکز ادعا می‌کنند ‌طلب نجومی از دولت بعد از اعلام اجرای این طرح دارند. از ابتدا هم این مشکلات مشخص بود. مگر آنها موضوع یارانه و حواشی آن را در پیش چشم نداشتند که از شهروندان خواهش می‌کنند اگر تمکن مالی دارید بیایید انصراف بدهید؟ به نظر من در حوزه طرح تحول سلامت هم همین مشکل رخ داده است. در برابر سؤالی شبیه این که چگونه این طرح به سرانجام می‌رسد، چهار سال قبل گفتند خروارها پول داریم خیال‌تان از این جهت راحت باشد؛ اما پزشکان، کادر پزشکی و ارگان‌های مربوطه هم خیال‌شان راحت بود که از پول خبری نخواهد بود. یا طرح بیمه رایگان سلامت را با چه بوق و کرنایی اجرای آن‌را اعلام کردند و در دو نوبت ابتدا به خاطر فشار افکار عمومی عقب نشینی کردند.

در طرح تحول سلامت بیمارستان‌های دولتی و دانشگاهی، اگر موردی برای بیمار لازم باشد که آن واحد امکانات لازم را برای بیمار نداشته باشد اطرافیان بیمار حق ندارند خودشان تصمیم بگیرند این در خواست بیمار را با هزینه خودشان در یک مرکز دیگری خارج از واحدهای دانشگاهی انجام دهند. خوب که نگاه کنیم متوجه می‌شویم چقدر این شعار خوب و مردمی است؛ ولی تصویب کنندگان این دستورالعمل گویی خبر ندارند چه مشکلی برای بیماران و حتی کادر پزشکی پیش می‌آید.

*پاتولوژیست