سلامت نیوز:سازمان بهداشت جهانی اعلام كرده است كه 15 درصد از افراد هر جامعه معلول هستند. این آمار در ایران به 11 میلیون نفر می‌رسد. باتوجه به این آمار باید تمامی اماكن شهری كشور مملو از معلولان باشد، اما به‌راستی چرا خبری از این جمعیت 11 میلیون نفری در شهر نیست؟ اگر یك روز روی ویلچری نشسته و در شهر گردشی داشته باشید، در همان دقایق نخست به‌دلایل ناپدید شدن معلولان از خیابان‌های شهر پی خواهید برد؛ جمعیتی كه به‌دلیل نادیده گرفتن توسط جامعه به انزوا رفته‌اند.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از قانون ،سهم این 11 میلیون نفر از امكانات و خدمات شهری به‌اندازه‌ای ناچیز است كه می‌توان گفت هیچ است؛ به همین دلیل خبری از معلولان در شهر نیست. به‌گفته مسئولان بهزیستی كشور، آمار معلولیت در کشور طی سال‌های اخیر از 10 به 15درصد افزایش یافته است. معلولان و سالمندان به‌عنوان اعضای آسیب‌پذیر و در معرض خطر جامعه هستند و ایجاد فرصت‌های برابر به‌منظور دسترسی این قشر به مكان‌های مختلف سطح شهر، یكی از حقوق اولیه آن‌ها محسوب می‌شود.
گاهی اوقات شاهد اجرای برخی طرح‌های مناسب‌سازی در شهر هستیم اما این طرح بهصورت ناقص اجرا می‌شود و به‌جای كمك به معلولان آن‌ها را به‌دردسر بیشتر نیز می‌اندازند؛ به‌عنوان مثال خطوط زردرنگ در پیاده‌روها كه به‌گمان بسیاری از مدیران شهری این خطوط زرد تنها جنبه تزیینی داشته و برای راهنمایی نابینایان طراحی نشده است. نابینایان بسیاری به‌خاطر جانمایی اشتباه این خطوط تاكنون آسیب دیده‌اند و حتی جان آن‌ها نیز به‌خطر افتاده است. یكی دیگر از این طرح‌های مناسب‌سازی به متروی تهران باز می‌گردد. علایمی در ایستگاه‌ها نصب شده است تا به معلولان برای سوار شدن در قطارها كمك كند اما این علایم نیز جنبه تزیینی داشته و در بیشتر موارد قطارها در مقابل این علایم توقف نمی‌كنند و شاهد سردرگمی معلولان در مترو هسیتم.
از این دست پروژه‌های تزیینی مناسب‌سازی در كشور كم نیست و شاهد هدررفت بیت‌المال بدون كوچك‌ترین كمك به معلولان در جامعه هستیم. معلولان علاوه‌بر اینكه از خدمات و امكانات شهری محروم هستند امكان سفر كردن نیز برای آن‌ها وجود ندارد. حتی اگر قصد یك گردشگر كوچك در پارك محله‌ای خود را داشته باشند در همان ابتدای كار با موانعی مواجه می‌شوند كه ترجیح دهند به كنج خانه بازگردنند. در سال 2017 شعار سازمان جهانی جهانگردی، «گردشگری برای همه» است؛ شعاری كه در آن به گردشگری معلولان، مناسب‌سازی اماکن فرهنگی تاریخی و گردشگری برای آن‌ها توجه ویژه شده است. بخشی كه تاكنون در ایران همانند صدها بخش دیگر به آن توجه نشده است.کشوری که تجربه جنگ را داشته و بیماری‌های جسمی حرکتی را دارد باید برای مناسب‌سازی همه اماکن برنامه‌ریزی کند که متاسفانه تا کنون این برنامه‌ریزی بهصورت جدی انجام نشده كه این یک نقطه تاریک است. استفاده از فرصت‌های گردشگری یک حق برابر اجتماعی است که معلولان هم باید بتوانند از این مکان استفاده کنند.تجربه نشان داده است كه مسئولان در مناسب‌سازی عملكرد قابل قبولی نداشته‌اند. مناسب‌سازی در ایران با استاندار جهانی فاصله بسیاری دارد.
شاید نبود كارشناسان معلول در كنار مسئولان مهم‌ترین دلیل شكست پروژه‌های مناسب‌سازی در كشور است. به‌جرات می‌توان گفت تنها یك معلول می‌داند كه معلولان چه نیازهایی دارند و می‌تواند برای آن‌ها برنامه‌ریزی صحیح و كارآمدی داشته باشد. درحوزه گردشگری مناسب‌سازی درچندین محور اساسی همانند خودروهای ویژه معلولان، استاندارسازی سرویس‌های بهداشتی بین‌راهی، ایجاد رمپ‌های مناسب برای فضاهای گردشگری همانند پارك، موزه، هتل و ... باید درنظر گرفته شود.
اما قانون مناسب‌سازی چیست؟
این قانون شامل اصلاح محیط و تدارک وسایل حمل و نقل است به‌طوری که افراد معلول قادر باشند آزادانه و بدون خطر در محیط پیرامون خود اعم از اماکن عمومی، معابر، محیط شهری و ساختمان های عمومی حرکت کنند و از تسهیلات محیطی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی با حفظ استقلال فردی لازم بهره‌مند شوند.ستاد هماهنگی و پیگیری مناسب‌سازی كشور به موجب ماده۲ قانون حمایت از حقوق معلولان، آیین‌نامه‌ای را تصویب کرده است تا از طریق آن بتوانند شرایطی را جهت بسترسازی مناسب و کاهش موانع مشاركت معلولان و حضورشان درجامعه ایجاد کند که آن‌ها نیز بتوانند از زندگی برابر با سایر شهروندان بهره‌مند شوند .
با استناد به ماده ۲ قانون جامع حمایت از حقوق معلولان؛ تمامی وزارتخانه ها، سازمان‌ها و موسسات و شركت‌های دولتی، نهادهای عمومی و انقلابی موظفند در طراحی، تولید و احداث ساختمان‌ها ، اماكن عمومی ، معابر و وسایل خدماتی به‌نحوی عمل کنند كه امكان دسترسی و بهره‌مندی از آن‌ها برای معلولان همچون افراد عادی فراهم شود. به استناد بند ۸ آیین نامه اجرایی ستاد هماهنگی و پیگیری مناسب‌سازی كشوری، ستادهای متناظر استانی و شهرستانی به‌منظور پیگیری و ایجاد هماهنگی لازم برای مناسب سازی تشكیل شده است؛ تا به روند اجرای این مهم و الزام دستگاه‌ها در بحث انجام مناسب سازی نظارت داشته باشند. نظارت بر اجرا و تهیه گزارش و ارسال آن به ستاد،برعهده سازمان بهزیستی است.
نظر شما