سلامت نیوز:مجری پروژه تثبیت ریزگردهای دریاچه ارومیه با بیان اینکه از بهمن سال 93 تثبیت گرد و غبار دریاچه ارومیه آغاز شد، گفت: در این زمینه چهار کانونی بحرانی در آذربایجان غربی شناسایی و عملیات تثبیت گرد و غبار در این منطقه صورت گرفت به طوری‌که هم اکنون در اراضی تحت مدیریت منابع طبیعی هیچ کانون بحرانی گرد و غبار نداریم.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از آنا، مجید موسی‌زاده مجری پروژه تثبیت ریزگردهای دریاچه ارومیه در اداره کل منابع طبیعی استان آذربایجان غربی در جمع خبرنگاران بازدیدکننده از پروژه‌های ستاد احیای دریاچه ارومیه با اشاره به وضعیت کنونی دریاچه اظهار کرد: پیش از اجرای عملیات احیای دریاچه امکان حضور و ایستادن در این منطقه نبود، زیرا این منطقه را با هلند اروپا قیاس می‌کردند و پر از آب بود اما متأسفانه امروزه این منطقه به صورت کامل خشک شده و هیچ وقت تصور نمی‌کردیم که شاهد ایجاد چنین بیابانی در سطح دریاچه ارومیه باشیم.

وی اضافه کرد:‌ علاوه‌بر خشکی دریاچه ارومیه خطر جدی که این منطقه را تهدید می‌کند بروز گرد و غبار نمکی در منطقه است که در همین راستا سازمان جنگل‌ها و مراتع احضار و مسئولیت تثبیت ریزگردهای این منطقه به این اداره کل واگذار شد.

موسی‌زاده ادامه داد: از بهمن سال 93 تثبیت گرد و غبار دریاچه ارومیه آغاز شد و در این زمینه چهار کانونی بحرانی در آذربایجان غربی شناسایی و عملیات تثبیت گرد و غبار در این منطقه صورت گرفت به طوری‌که هم اکنون در اراضی تحت مدیریت منابع طبیعی هیچ کانون بحرانی گرد و غبار نداریم.

مجری پروژه تثبیت ریزگردهای دریاچه ارومیه در اداره کل منابع طبیعی استان آذربایجان غربی ادامه داد: پیش از این شاهد بودیم ماسه‌های روان به سمت روستاها حرکت می‌کنند و گرد و غبار حاصل از آن نیز از شعاع 30 تا 500 کیلومتری در هوا پراکنده می‌شد که حاوی نمک و عناصر سنگین بود و این اتفاق باعث خشکی اراضی و مرگ سرزمین می‌شد.

وی ادامه داد: این منطقه که پیش از این جزء دریاچه ارومیه بود هم اکنون 13 کیلومتر با آب فاصله دارد و چندین پروژه از جمله مدیریت هرزآب، علمیات بیومکانیک، عملیات بیولوژیک و بیابان‌زایی در این قسمت صورت گرفته است.

موسی‌زاده یادآور شد: سال اول در این منطقه کشت بافت انجام دادیم به طوری‌که گونه‌های کوچک موجود در منطقه را نمونه‌برداری و تکثیر کردیم که کاشت این گیاهان با هیچ کتابی مطابق نیست.

وی ادامه داد: ‌در این منطقه با محدودیت گونه‌های گیاهی مواجه هستیم به طوری‌که فقط توانستیم دو گونه بومی شورگز و قره‌داغ که بومی همین منطقه هست در این منطقه بکاریم. در همین راستا گیاهان گرد و غبار پراکنده در هوا را در خود جمع‌آوری کرده و مانع پراکنده شدن مجدد آن در هوا می‌شوند. به همین دلیل در این منطقه جنگل‌کاری انجام نمی‌دهیم و فقط یک کمربند حفاظتی حاصل از شاخه‌های خشک گیاه گز ایجاد شده است.