سلامت نیوز: روز یکشنبه تصویر معلمها در شبکههای اجتماعی دست به دست میشد، معلمهایی که در شهرهای مختلف و مدارس گوناگون کنار هم نشسته بودند و بعضیهاشان هم تکههای مقوایی رو به دوربین در دست داشتند که مطالباتشان و تاریخ و نام مدرسه روی آن نوشته شده بود.شكل این اعتراض هر چند متفاوت بود اما اصل آن در تمامی سالهای گذشته تكرار شده است. خواستههای معلمان از دولت به دولت دیگر و از وزیری به وزیر دیگر منتقل میشود و هنوز بخش مهمی از آن حل نشده باقی مانده است.
به گزارش سلامت نیوز، اعتماد نوشت:چه اتفاقی افتاده كه هنوز اولین ماه سال تحصیلی جدید به پایان نرسیده، كار معلمان به اعتراض كشیده است؟ محمد فلاحی، عضو هیاتمدیره كانون صنفی معلمان تهران توضیح میدهد: «نمیشود گفت اتفاق جدیدی رخ داده، خواستهها عموما همان خواستههای صنفی قبلی است ازجمله كیفیت آموزش و حقوق معلمان. شاید اتفاق جدید این باشد كه در چند ماهه اخیر نابسامانی اقتصادی شرایطی را ایجاد كرده كه البته همه حقوقبگیران را به نوعی دچار دشواری كرده اما برای معلمان كه همواره از میانگین درآمدی جامعه پایینتر بودهاند این فشار به صورت مضاعف وارد شده است. حقالتدریسهایی كه برای كمكهزینه زندگی رویش حساب میكنند از بهار تاكنون پرداخت نشده و خب حقوق اصلی هم كه كلا شرایط مطلوب نداشته. از طرف دیگر برخوردهای پلیسی كه با معلمان شده، كسانی كه خواستهاند صدای اعتراضشان را به جایی برسانند هم از مواردی است كه باید پیگیری شود.»
هر چند در شبكههای اجتماعی عكسها و شعارهای معلمان دست به دست میچرخید اما فلاحی میگوید كه این راهی نیست كه مطلوب معلمان باشد: «تجمع و اعتراض آخر راه است و نه برای معلمان و نه برای تشكلها گزینه مطلوبی نیست. میشود گفت این یك گزینه تحمیلی است و مربوط به زمانی كه همه راههای دیگر امتحان شدهاند ازجمله نامهنگاری به نهادهای مختلف مسوول، گفتوگوهای انفرادی و جمعی با مسوولان، یادداشت نوشتن و مصاحبه در رسانهها، صدور بیانیههای مختلف و هشدار در مورد مسائل مختلف از جمله افت كیفیت آموزشی، معلمان بازنشسته، حقوق معلمان و... داده میشود. سالهاست كه با هر مجلس و دولتی كه عوض شده یكسری از مسائل توسط نمایندگان و رییسجمهورها مطرح میشود كه من میخواهم اینها را تغییر دهم و وقتی انتخاب میشوند انگار آن وعدهها مشمول مرور زمان میشود و مشكلات بر جای خود باقی میماند. یعنی این موضوع فقط منحصر به یك دولت و دو دولت نیست، سالهاست كه ادامه دارد. برای همین سیستم آموزش و پرورش ناكارآمد است، نه معلمش راضی است و نه دانشآموزی در این سیستم پرورش پیدا میكند كه توانمند باشد. زیان این موضوع برای كل جامعه است.»
وزیر گفت معلم یكشغله اموراتش نمیگذرد«جالب است، دیروز در مدرسه بودم كه حراست به مدیر زنگ زد تا خبر بگیرد كه آیا اعتراضی هست یا نه. به مدیر گفتم این همه معلمها تاخیرهای پرداختی یك ساله دارند، حقوقشان عقب میافتد و هر اتفاق دیگری كه برایشان میافتد كسی پیگیر نمیشود حالا كه چنین خبری شده سریع دست بهكار میشوند. خب طبیعی است وقتی معلمها میبینند كه چنین اقدامی سریع واكنش به دنبال دارد دست به اعتراض و تجمع میزنند. ما كه مدام داریم در رسانهها میگوییم و مینویسیم، با وزیر دیدار میكنیم، همه راهها را میرویم اما انگار وقتی خواستهها وارد فاز عملی میشود بیشتر دیده میشود.» محمدرضا نیكنژاد، معلم و فعال صنفی هم میگوید كه در پیش گرفتن اعتراض انتخاب اول معلمها نیست اما مشكلاتی وجود دارد كه نمیشود در برابرشان سكوت كرد: «حقوق معلمها كه من یكیاش هستم قرار بود به صورت میانگین 15درصد اضافه شود حالا دولت به صورت غیرقانونی این عدد را تبدیل كرد به 10درصد. چرا میگوییم غیرقانونی؟ چون با توجه به عقبافتادگی تاریخی كه حقوق معلمان نسبت به سایرین دارد خود دولت تصویب كرد كه افزایش حقوق 15درصدی باشد، مجلس هم آن را تصویب كرد و تبدیل به قانون شد اما خوردیم به موضوع تحریمها و عدد را با وجود وجود قانون تبدیل كردند به 10درصد.»
نیكنژاد برای توصیف وضعیت معلمان و به واسطه آن وضعیت آموزش در مدارس به گفتههای خود وزیر استناد میكند: «خود وزیر در تلویزیون اعلام میكند: من متاسفم كه بگویم معلم بدون شغل دوم زندگیاش نمیچرخد. خب معلمی كه شغل دوم و سوم دارد دیگر دغدغهاش درس نیست. معلمها دلسوزند كه میگویند ما تمركزمان از بین رفته و نمیتوانیم كارمان را درست انجام بدهیم. در همین اعتراضها شعارها را ببینید كه با همه این اوضاع شعارهایشان فقط در مورد معیشت نیست بلكه جنبه آموزش رایگان و وضعیت عدالت آموزشی و... را هم دربر میگیرد. حاكمیت باید خوشحال باشد كه معلمان اینقدر دلسوزانه به فكر دانشآموز و وضعیت آموزشی هستند كه میگویند در مدارس فرسوده جان دانشآموزان در خطر است، از بین رفتن آموزش رایگان شكاف آموزشی را بیشتر میكند و از طرفی دنبال حقوق خودش هم هست چون من میتوانم شغل دوم و سوم بگیرم اما با این حجم كار دیگر نمیتوانم معلم حرفهای كارآمد باشم.»
نظر شما