سلامت نیوز:خیلی‌ها براساس نتایج آزمایش خون سالانه، درمی‌یابند كه مبتلا به كم‌كاری یا پركاری تیروئید نیستند، اما زمینه ابتلا به بیماری هاشیموتو را در آینده دارند! هاشیموتو نوعی بیماری خود ایمنی تیروئیدی است كه علت فعال شدن سیستم ایمنی علیه غده تیروئید در آن به‌درستی مشخص نیست، اما عواملی چون عفونت‌های ویروسی و باكتریایی، عوامل تغذیه‌ای، عوامل محیطی و استعداد ژنتیكی را مسؤول این اختلال می‌دانند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام جم ،اگر شما هم در معرض این بیماری شناخته شده‌اید، گفت‌وگوی ما را با دكتر حسین دلشاد، متخصص بیماری‌های داخلی، فوق‌تخصص بیماری‌های غدد و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشكی شهید بهشتی بخوانید .استعداد ژنتیكی، جنس و سن از عوامل مهم تعیین‌كننده ابتلا به بیماری هاشیموتو هستند.

ابتلا به سایر بیماری‌های خود‌ایمنی ازجمله آرتریت روماتوئید، بیماری لوپوس و دیابت نوع یك، شانس ابتلا به بیماری هاشیموتو را افزایش می‌دهند.
افراد در معرض تشعشعات هسته‌ای در محیط نیز ریسك بالاتری برای ابتلا به بیماری هاشیموتو دارند.

 كم‌كاری تیروئید سوار بر هاشیموتو
هاشیموتو یك بیماری خود‌ایمنی غده تیروئید محسوب می‌شود كه از علل شایع كم‌كاری غده تیروئید به‌خصوص در مناطق با دریافت ید كافی محسوب می‌شود.
البته كم‌كاری تیروئید می‌تواند به‌طور مادرزادی یا در مناطق با كمبود ید شدید، بعد از برداشتن غده تیروئید با عمل جراحی  یا به‌دنبال مصرف ید رادیو اكتیو بروز كند.

 توقف در ایستگاه كم‌كاری تیروئید
بیماری هاشیموتو به‌تدریج طی چند سال پیشرفت می‌كند و در نهایت باعث كم‌كاری تیروئید می‌شود. در مراحل اولیه كه عملكرد تیروئید طبیعی است فرد مبتلا هیچ‌گونه علائم و نشانه‌ای ندارد و در برخی از این افراد غده تیروئید ممكن است بزرگ شده و فرد اصطلاحا دچار گواتر شود. بنابراین بزرگی غده تیروئید می‌تواند یكی از نشانه‌های اولیه بیماری هاشیموتو باشد.

بیمار در صورت بروز كم‌كاری تیروئید دچار احساس خستگی، حساسیت به سرما، یبوست، پوست رنگ‌پریده و خشك، صورت پف‌آلود، شكنندگی ناخن، ریزش مو، افزایش وزن، دردهای عضلانی و مفصلی، ضعف عضلانی، افسردگی، فراموشی و ‌در خانم‌ها افزایش طول دوره خونریزی ماهانه می‌شود. بیماری هاشیموتو به‌طور شایع در زنان میانسال دیده می‌شود، اما مردان و زنان در هر سنی و حتی كودكان نیز ممكن است به این بیماری مبتلا شوند.

 مهر هاشیموتو بر تیروئید
چون این بیماری تا مدت‌های طولانی بدون علائم و نشانه بالینی است بنابراین تشخیص آن ممكن است به تاخیر افتد. گواتر می‌تواند یكی از نشانه‌های اولیه این بیماری  باشد.

در صورت بروز كم‌كاری تیروئید بیمار علائم و نشانه‌های بالینی كم‌كاری تیروئید را نشان می‌دهد. انجام آزمایش‌‌های عملكرد تیروئید (اندازه‌گیری هورمون‌های تیروئید، هورمون تیروتروپین یاTSH  و آنتی‌بادی ضد‌آنزیم پراكسیداز كه اصطلاحا Anti-TPO نام دارد‌) در تشخیص این بیماری كمك‌كننده 
است .وجود آنتی‌بادی ضد‌آنزیم پراكسیداز (Anti-TPO)  ملاك تشخیص بیماری هاشیموتو است.

 درمان همیشگی با یك قرص
در صورت وجود گواتر یا وجود علائم و نشانه‌های بالینی كم‌كاری تیروئید كه با انجام تست‌های تیروئید به اثبات رسیده باشد لازم است بیمار تحت درمان با قرص لوتیروكسین قرار بگیرد. چون این بیماری به‌طور دائم همراه بیمار است، لذا درمان این بیماران نیز مادام‌العمر خواهد بود.

در مورد بیمارانی كه فاقد گواتر یا كم‌كاری تیروئید بوده و فقط آنتی‌تیروئید پر‌اكسیداز مثبت دارند، تجویز لوتیروكسین لزومی نخواهد داشت و لازم است بیمار هر شش تا 12 ماه از نظر احتمال بروز كم‌كاری تیروئید، تست تیروئید انجام دهد، اما برای خانم‌هایی كه در سن باروری بوده و اقدام به بارداری می‌كنند قرص لوتیروكسین باید تجویز شود.

متاسفانه هیچ‌گونه درمان قطعی برای بیماری هاشیموتو وجود نداشته و فقط كنترل بیماری با مصرف قرص لوتیروكسین امكان‌پذیر است. هیچ رژیم غذایی خاصی در بهبود یا تشدید بیماری دخالت ندارد.

 عوارض بی‌توجهی به درمان
بیماران مبتلا به بیماری هاشیموتو كه دچار كم‌كاری تیروئید شده‌اند در صورت عدم درمان، دچار علائم و نشانه‌های بالینی تیروئید می‌شوند كه زندگی روزمره آنان را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

بعلاوه عدم درمان خطر بروز بیماری‌های
قلبی - عروقی و نارسایی قلب و افسردگی را افزایش داده و در زمان بارداری می‌تواند به سقط جنین، تولد نوزاد مرده، زایمان زودرس، ناهنجاری‌های جنینی، مسمومیت بارداری و افزایش فشار خون شریانی مادر منجر شود. نوزادانی هم كه از این مادران به‌ دنیا می‌آیند در معرض خطر عقب‌افتادگی ذهنی ـ روانی و تاخیر رشد فیزیكی خواهند بود.