سه‌شنبه ۱۵ مرداد ۱۳۹۸ - ۱۰:۵۵
کد خبر: 277280

اگر در گذشته‌ای نه چندان دور بهره برداری تجاری از جنگل‌ها و قطع درختان باعث نگرانی کارشناسان حوزه منابع طبیعی و زیست محیطی می‌شد، امروزه آتش سوزی‌های مهیب، جنگل‌ها را به سمت زوال و نابودی می‌برد.

آتشی که به جان جنگل‌ها می‌افتد

سلامت نیوز:اگر در گذشته‌ای نه چندان دور بهره برداری تجاری از جنگل‌ها و قطع درختان باعث نگرانی کارشناسان حوزه منابع طبیعی و زیست محیطی می‌شد، امروزه آتش سوزی‌های مهیب، جنگل‌ها را به سمت زوال و نابودی می‌برد.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه آرمان ملی ،سالانه 15‌هزار آتش سوزی در جنگل های کشور رخ می‌دهد و فقط در ایام تعطیلات نوروز امسال، بیش از 150 هکتار از جنگل های شمال کشور قربانی سهل انگاری مسافران نوروزی شد که این تنها بخشی از آمار کشوری است. 

متاسفانه بی‌احتیاطی و ناآگاهی مردم آتش به جان جنگل‌ها انداخته و مردم فقط به بهانه یک روز تعطیل یا خوردن یک کباب و چای زغالی ‌آتشی به پا کرده و به جان طبیعت می‌افتند. شاید به خاطر همین است که آمارها حکایت از سهم 95‌درصدی عامل انسانی در حریق جنگل ها دارد، گرچه بررسی‌های کارشناسی نشان می‌دهد حدود 70‌درصد از این 95‌درصد سهوا بوده که این خود یک آمار فاجعه به حساب می‌آید.

خسارات ناشی از آتش سوزی در جنگل‌های ایران هر سال رو به افزایش است و کمبود تجهیزات برای اطفای حریق در هنگام حادثه عامل تشدید‌کننده این امر است‌، مسأله‌ای که همواره از سوی ادارات کل حفاظت محیط زیست کشور مطرح شده و با توجه به وضعیت بودجه‌ای کشور امکان رفع آن به این سرعت ممکن نخواهد بود. روشن کردن آتش توسط چوپان‌ها، روشن کردن آتش توسط مسافران در جنگل و یا انداختن سیگار در عرصه‌ها در ایجاد یک آتش‌سوزی در مراتع و یا جنگل‌ها همیشه نقش دارد، اما مهمترین راهکار برای غلبه بر آن آموزش و فرهنگ‌سازی است.

ما باید نگاه خوب به طبیعت را در بین مردم جامعه رواج دهیم چون مشارکت همه جانبه مردم در حراست از عرصه های جنگلی بسیار مهم است. همان‌طور که مشارکت همه جانبه مردم باعث شد یک روزی ذره‌ای از خاک ایران به دست دشمن نیفتد، پس این موضوع نیز کار سختی نیست و باید مشارکت را در مسیر حفاظت از جنگل‌های کشور به کار بگیریم.

یکی از دلایلی که موجب شده تا تخلف در عرصه‌های منابع طبیعی اتفاق افتد و این عرصه دچار تخریب شود، مشکل بستر و کمبود زیرساخت‌های ما است. در خیلی از حوزه‌ها جزیره‌ای عمل می‌کنیم و اجازه نمی دهیم در برنامه‌ای مدون مقدمات حصول نتیجه بهتر را فراهم کنیم. بخشی‌نگری در درون و بیرون سازمان‌ها باعث شده تا هر روز آسیب بیشتری به طبیعت و عرصه های طبیعی وارد شود.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha