سلامت نیوز:از روز شنبه، درست از همان زمان كه ناگهان غم سقوط هواپیمای تهران-كی‌یف با بیانیه ستاد كل نیروهای مسلح تبدیل به شوك و ناباوری شد، سیستان‌وبلوچستان داشت لحظه به لحظه در بحران سیل گرفتارتر می‌شد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه اعتماد ،شهرها، دهستان‌ها و روستاهایی با ساعت‌ها فاصله از هم، از دشت گرفته تا كوهستان با باران بی‌امان و طغیان رودخانه‌ها دست به گریبان شدند و همین وسعت حادثه را گسترده‌تر كرد. رسانه‌ها، شبكه‌های اجتماعی و مردم داشتند با خبر چگونگی سقوط بویینگ 737 دست و پنجه نرم می‌كردند كه فعالان اجتماعی و رسانه‌ای استان سیستان‌وبلوچستان و برخی خبرنگاران رسانه‌های سراسری دست به كار شدند تا صدای سیل‌زدگان و وخامت اوضاع را به گوش همه برسانند.
در دو روز گذشته این صدا بلندتر شد و عكس‌ها و ویدیوها از مردم در محاصره آب‌های خروشان و زندگی‌های رفته بر آب بیشتر و بیشتر در رسانه‌ها و شبكه‌های اجتماعی دیده شد. «به داد سیستان‌وبلوچستان برسید»، مردم دارند به هم یادآوری می‌كنند كه غمی در غم دیگر حل نشود و از یاد نرود.«بین ما سیستان‌وبلوچستانی‌ها، حتی سیل هم كه نباشد، این حس هست كه اصلا دیده نمی‌شویم.
مشكلاتی كه اینجا داریم در هیچ جای ایران دیده نمی‌شود؛ ما صف گاز داریم، صف نفت داریم، هر آنچه برای بقیه نوستالژی است، اینجا مشكل روزمره است. حالا چه رسد به زمانی مثل حالا كه سیل ویرانگر تمام استان ما را دربر گرفته. این‌بار البته به لطف شبكه‌های اجتماعی در واقع استان خیلی بیشتر دیده می‌شود؛ در واقع مردم دیده‌اند اما مسوولان، آنهایی كه باید ببینند، ندیده‌اند.اما رسانه‌ها و مردم عادی متوجه مشكلات شده‌اند.»
نوید برهان‌زهی، در توییتر چهره آشنایی است. مرد جوان ساكن زاهدان خودش یكی از كسانی است كه در روزهای گذشته تلاش كرده تا در خیل خبرها در شبكه‌های اجتماعی، سیل استانش را جلوی چشم كاربران بیاورد و نشان‌شان دهد كه در جنوب‌شرق كشور چه می‌گذرد.
بحران آن‌قدر دامن گسترده كه مردم خودشان آستین بالا زده‌اند چون انگار از حضور امدادگران به تنهایی كاری برنمی‌آید، بالگردها محدودند، راه‌ها بسته‌اند، خسارت‌ها فراوان است: «آنچه من می‌بینم این است كه بیشتر خود مردم دارند به هم كمك می‌كنند.
البته نیروهای امدادی هم حضور دارند اما آن‌قدر این استان وسیع است و حجم سیل زیاد كه امدادگران دیده نمی‌شوند، یك عزم ملی برای امدادرسانی لازم است. به قول فرماندار چابهار، فقط برای دشتیاری و زرآباد چند هلیكوپتر نیاز است، چه رسد به بِنت و نیك‌شهر و.... بنت كه اصلا دیده نمی‌شود، یك منطقه كوهستانی است و یكی از اعضای شورای شهرش گفته كه در این سه روز گذشته ارتباط‌شان با نزدیك به 15 هزار نفر قطع بوده و اصلا دسترسی به آنها نیست.
تقاضای هلیكوپتر از هلال‌احمر كرده‌اند اما هنوز خبری نشده. یكی از گلایه‌های مردم آن منطقه هم همین است كه الان همه نظرها به سمت دشتیاری است و بنت فراموش شده. اینها با هم فاصله زیادی دارند، همین فاصله بین مناطق سیل‌زده باعث می‌شود كه نیاز به بالگرد زیاد باشد.»
تا اینجای كار در خود زاهدان مسجد مكی، پایگاه اصلی مولوی عبدالحمید تبدیل شده است به محل مورد اعتماد مردم برای كمك: «كمك‌های مردم در خود زاهدان در مسجد مكی جمع و به سمت مناطق سیل‌زده ارسال می‌شود.
مردم بیشتر اعتمادشان به سمت مولوی‌هاست. یك‌سری كمك‌ها هم از سمت تركمن‌صحرا آمده. هنگام سیل گلستان كمك‌های زیادی از سمت ما به سمت آنها رفت و حالا آنها دارند آن كمك‌ها را جبران می‌كنند.»
برهان‌زهی، همان‌قدر كه در كنار باقی فعالان مدنی استان و خبرنگاران تبدیل شده است به صدای مناطق سیل‌زده، به همان میزان هم تبدیل به مرجعی شده است برای تماس آدم‌ها از همه جای كشور كه می‌خواهند كمك كنند: «سه روز است كه پیغام‌ها آن‌قدر زیاد است كه نمی‌توانم جواب بدهم. دیروز آن‌قدر تلفنم زنگ خورد كه شارژ تمام كرد.
مردم می‌گویند كمك جمع كن اما من حقیقتا نمی‌توانم این مسوولیت را قبول كنم، یك خرده این پول‌ها كم و زیاد شود، نمی‌توانم جوابگو باشم. دارم به همه می‌گویم به ارگان‌های آشنا مثل هلال‌احمر یا خیریه‌های سرشناس كمك كنید كه شماره حساب اعلام كردند.»
فعال جوان حاضر در شبكه‌های اجتماعی حالا می‌تواند خاطراتش را از خبرهای استان پیش هم بگذارد و به چشم ببیند كه نام سیستان‌وبلوچستان چطور به لطف شبكه‌های اجتماعی در این چند سال گذشته جان و رمق بیشتری گرفته است، به چشم آمده است و حالا توجه افكار عمومی را می‌تواند آن‌قدری به خود جلب كند كه حتی در میان بزرگ‌ترین خبرها و سوگواری‌های ملی هم حواس آدم‌ها را به خودش جلب كند:
«برای اولین‌بار دیدم كه در شبكه‌های اجتماعی سیستان‌وبلوچستان این‌قدر مورد توجه قرار گرفته است و مشكلاتش دارد پررنگ می‌شود. سه سال پیش مشابه همین اتفاق در استان افتاد كه البته شدتش كمتر بود. تا سه روز هیچ‌كس حتی باخبر هم نشده بود كه سیستان‌وبلوچستان سیل آمده. آن زمان سیل مواجه شده بود با حادثه پلاسكو، امسال هم همزمان شد با حادثه هواپیما اما حتی در بحبوحه این اتفاق هم مردم واقعا دارند در اطلاع‌رسانی در شبكه‌های اجتماعی سنگ تمام می‌گذارند.»
از 50 روستا بی‌خبریم
«از بعدازظهر پنجشنبه تا صبح یكشنبه بارندگی داشتیم. با دهستان‌های دستگرد، توتان و مهمدان و روستای گوشت و سفیدكوه تقریبا هیچ ارتباطی نتوانستیم برقرار كنیم تا عصر امروز (دوشنبه) كه فقط ارتباط تلفنی و برق دستگرد مجددا برقرار شد كه همه زمین‌های كشاورزی و زیرساخت‌های‌شان ازبین رفته اما هنوز با هیچ‌یك از روستا‌ها و دهستان‌های دیگر كه گفتم ارتباطی نداریم.»
پرویز كدخدایی، عضو شورای شهر بنت استان سیستان‌وبلوچستان همان كسی است كه برهان‌زهی به نقل از او گفت كه بنت را كسی نمی‌بیند. راه‌ها و جاده‌ها از میان رفته‌اند و كوهستانی بودن منطقه دسترسی‌ها را به معادله پیچیده‌ای تبدیل كرده كه هنوز كسی نتوانسته آن را حل كند. میزان بی‌خبری‌ها همراه با گذر زمان بیشتر می‌شود.
برق و تلفن قطع شده و با اینكه آب فروكش كرده هنوز راهی برای خبر گرفتن از اهالی پیدا نكرده‌اند. می‌گویند روستای كهیركان كاملا زیر آب رفته و كدخدایی با نگرانی می‌گوید كه فقط همین را می‌داند و هنوز خبری از اهالی روستای زیر آب رفته ندارد.
در این چهار روز گذشته خود شهر بنت هم با طغیان رودخانه و سیل زیر و رو شده است. ساختمان‌ها، خانه‌های حاشیه شهر و مدرسه‌ها را آب گرفته اما با بند آمدن باران اوضاع آن‌قدری تحت كنترل هست كه مردم بتوانند در خانه‌های‌شان ساكن شوند.
اولین تیم امدادی، هلال‌احمر بوده كه عصر روز گذشته(یكشنبه) به بنت رسید و فعلا توانسته‌اند به یك آبادی دسترسی پیدا كنند و امداد برسانند: «چند بار تقاضای بالگرد دادیم اما هنوز هیچ خبری نیست.» بالای 50 آبادی، در امتداد هم در مناطق كوهستانی و با فاصله هم هستند كه هنوز خبری از آنها نداریم.
نظر شما